Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Cyprus Mail ένα τουρκικό τηλεοπτικό δράμα με τίτλο «Κάποτε στην Κύπρο (Bir Zamanlar Kibris)» επικεντρώνεται στα γεγονότα της Τουροανταρσίας του 1963 και θα προβάλλεται στο Τουρκικό κρατικό τηλεοπτικό κανάλι TRT1. Η τουρκική παραγωγή η οποία μεταγλωττίσθηκε στα ρωσσικά παρουσιάζει τα γεγονότα της περιόδου 1963-1974 από την σκοπιά του τουρκικού εθνικισμού παρουσιάζοντας τους Έλληνες της Κύπρου ως τους αποκλειστικά υπεύθυνους για τα όσα συνέβησαν από τον Δεκέμβριο του 1963.
Αριθμός Ελλήνων της Κύπρου που διαχρονικά προβάλλουν εργολαβικά την πλευρά μας ως τη γενεσιουργό των εν λόγω γεγονότων επιχειρούν να απαλλάξουν τους Τούρκους της Κύπρου αλλά και την Τουρκία από κάθε ευθύνη.
Για την αποκατάσταση της αλήθειας στο παρόν άρθρο όλες οι κύριες πηγές είναι τουρκικές και ο αναγνώστης καλείται να τις μελετήση και να εξαγάγει τα δικά του συμπεράσματα.
1 Οι εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ, και το βιβλίο του («Η Κύπρος από Όσα Είδα και Γνωρίζω» 1976), καθηγητή Διοικητικού Δικαίου, συμβούλου του Πρωθυπουργού Μεντερές, για την επανάκτηση της Κύπρου.
2 Το βιβλίο του Ισμαήλ Τάνσου του γραφείου ειδικού πολέμου που περιλαμβάνει φωτογραφίες και κείμενα και αναφέρει ότι μετά το 1954 η Τουρκία καθιέρωσε σχέδιο με τη νέα πολιτική για την Κύπρο ώστε σε περίπτωση που η Βρετανία αποχωρούσε από το νησί η Κύπρος να επιστρέψει στην Τουρκία (σελ 194).Το σχέδιο ενταχθηκε στο πνεύμα της εθνικής ιδέας της Τουρκίας, για επανάκτηση των εδαφών που κατείχε στο παρελθόν, όπως η Κύπρος (σελ. 270) και πηγάζει από τον Εθνικό Όρκο της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης του 1920. Η εφαρμογή του βασίστηκε στη στρατιωτική οργάνωση, επάνδρωση, εκπαίδευση και εξοπλισμό της ΤΜΤ, που ιδρύθηκε το 1957 και παρέμεινε αφανής μέχρι την έναρξη της Τουρκοανταρσίας την 21η Δεκ.1963. Σκοπός της ΤΜΤ ήταν η αντιμετώπιση της ΕΟΚΑ, η παρεμπόδιση της ΕΝΩΣΗΣ και η «εκπλήρωση των καθηκόντων της σύμφωνα με τα στρατηγικά, συμφέροντα της Τουρκίας» (σελ. 13).
Η συγκρότηση της ΤΜΤ την οποίαν υποστήριξε πολιτικά και οικονομικά και η Βρετανία άρχισε τον Μάιο του 1958 και τον Αύγουστο του ιδίου έτους αφήχθηκε στην Κύπρο ο πρώτος διοικητής της, συνταγματάρχης του τουρκικού στρατού Ριζά Βουρουσκάν. Η ΤΜΤ οργανώθηκε σε στρατιωτικά πρότυπα και περιελάμβανε τη διοίκηση και 6 τομείς, που κάλυπταν τις 6 επαρχίες της Κύπρου. Κάθε τομέας είχε τάγματα των 500-1.500 ανδρών. Η εκπαίδευση των ανδρών της ΤΜΤ άρχισε με μυστικότητα την 6η Αυγ. 1958, στην περιοχή της Άγκυρας. Η μεταφορά οπλισμού στην Κύπρο έγινε με πλοιάρια και άρχισε τη 16η Αυγ. 1958 από το Αναμούρ της Τουρκίας προς τα Κόκκινα της Κύπρου και συνεχίσθηκε με εντατικούς ρυθμούς. Τον Μάιο του 1960, η ΤΜΤ ήταν επιχειρησιακά έτοιμη και αριθμούσε 5.000 μαχητές εκπαιδευμένους και εξοπλισμένους (σελ.51). Ο οπλισμός που μεταφέρθηκε στην Κύπρο περιελάμβανε μεγάλο αριθμό πιστoλιών, τυφεκίων, αυτόματων, οπλοπολυβόλων, πολυβόλων, χειροβομβίδων, πυρομαχικών κ.ά.
3 Το βιβλίο του Στρατηγού Κεμάλ Γιαμάκ, διευθυντή του Γραφείου Ειδικού Πολέμου το 1966 («Ίχνη που Έμειναν στη Σκιά και Εμείς που Επισκιαστήκαμε» 2006)
Τα προαναφερθέντα τρία βασικά βιβλία, αφορούν στην τουρκική στρατηγική για τον έλεγχο της Κύπρου, η οποία συντάχθηκε τη δεκαετία του 1950 με βάση τις εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ 1956. Τα βιβλία περιλαμβάνουν τις βασικές πτυχές της τουρκικής στρατηγικής και περιγράφουν τα γεγονότα που σχετίζονται με αυτήν μέχρι την Τουρκική εισβολή του 1974. Η χρησιμότητα των βιβλίων είναι πολύ μεγάλη, γιατί τα πληροφοριακά στοιχεία που παρέχουν: Επιβεβαιώνουν μέσα από τουρκικές κρατικές πηγές (οι συγγραφείς των βιβλίων υπήρξαν κρατικοί αξιωματούχοι σε σημαντικές θέσεις) την επεκτατική στρατηγική της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου.
Ρίχνουν φως στα αίτια των γεγονότων του 1963. Καταρρίπτουν τον μύθο ότι τα κύρια αίτια τους πηγάζουν από την αντιπαράθεση των δύο κοινοτήτων και επιβεβαιώνουν ότι τα αίτια των γεγονότων έχουν τη ρίζα τους στον στρατηγικό σχεδιασμό του Τουρκικού Κράτους σε βάρος της Κύπρου, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα για την εξυπηρέτηση των Τουρκικών στρατηγικών συμφερόντων. Η Κύπρος «είναι ζωτικής σημασίας για την άμυνα και τα οικονομικά συμφέροντα της Τουρκίας…» ( Ισμαήλ Τάνσου σελ.277).
Δυστυχώς, τα τρία βιβλία που μνημονεύονται και αφορούν την τουρκική στρατηγική για την Κύπρο δεν έχουν μεταφραστεί ακόμα στην Ελληνική. Είναι χρήσιμα βοηθήματα για τους αξιωματούχους που χειρίζονται το Κυπριακό, τους πολιτικούς, τους διπλωμάτες, τους στρατιωτικούς, τους ιστορικούς, τους δημοσιογράφους αλλά και για όλους τους Έλληνες, ιδιαίτερα τους νέους, οι οποίοι δεν έζησαν τα κρίσιμα γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία του έθνους μας.
Η γνώση της τουρκικής στρατηγικής για την Κύπρο, που υλοποιείται συστηματικά από τη δεκαετία του 1950, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τις ορθές επιλογές λύσης του Κυπριακού και για την κατανόηση της απαίτησης ενίσχυσης της αμυντικής θωράκισης της ΚΔ, η οποία υφίσταται την απροκάλυπτη επεκτατικότητα της Τουρκίας σε βάρος της, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Επιπλέον ενισχυτική η δήλωση-παραδοχή του Ραούφ Ντεκτάς στον Σταύρο Σιδερά για τη δολοφωνία της συντριπτικής πλειοψηφίας των ελλήνων αγνοουμένων από τους Τούρκους καθώς και για τους χρήσιμους Τούρκους νεκρούς που σκότωσε η ΤΜΤ και παρουσίασαν τις δολοφονίες τους ως έργο των Ελλήνων (περίπτωση μητέρας και παιδιών που ο Ταγματάρχης σύζυγος και ο παράφρων πατέρας έσφαξε και με διαταγή του Ντεκτάς τοποθετήθηκαν μετά σε μπανιέρα και φωτογραφήθησαν) καθώς και οι δηλώσεις Τούρκου στρατηγού για τις βόμβες που έβαζαν σε τζαμιά οι άνδρες της ΤΜΤ.
4 Το βιβλίο του Φεροζ Αχμάντ, Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ.
Ανάμεσα στα πολλά αξιόλογα ελληνικά βιβλία που παρουσιάζουν την Τουρκική Στρατηγική και τα εγκλήματα της είναι :
1 Η ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
2 ΟΙ ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΙ ΤΟΥ ΑΤΤΙΛΑ, έκδοση ΓΤΠ, που η Κυβέρνηση Γ. Βασιλείου απέσυρε όλο το τότε υπάρχον απόθεμα το οποίο αγνοείται που βρίσκεται.
Εντύπωση προκαλεί η εκκωφαντική σιωπή της Κυπριακής Κυβέρνησης και της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτικών κομμάτων, που ουδέν έπραξαν και αναμένουν στοικά τη μοίρα τους. Ο τρόπος με τον οποίο το κάθε έθνος αντιμετωπίζει τα εθνικά του θέματα, έχει ιδιαίτερη σημασία και σχετίζεται άμεσα με την τύχη του και την πορεία που επιλέγει να έχει στην ιστορία. Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις δεν είναι άμοιρες ευθυνών.
Πρέπει επιτέλους να τεθεί τέρμα στην συνεχή εθνική αναδίπλωση αν θέλουμε να έχει μέλλον ο Ελληνισμός.
