Όσιος Αντίπας o Μολδαβός (+1882)

Γεννήθηκε στό χωριό Καλαποντέστ της επαρχίας Μπακάου της Μολδαβίας τό 1816. Στό βάπτισμα πήρε τό όνομα Αλέξανδρος. Σέ ηλικία είκοσι χρονών εισήλθε στην αδελφότητα της μονής Καλνταρουσάνι, όπου έμεινε επί μία τριετία με μεγάλη άσκηση, υπακοή καί υπομονή, μαθητεύοντας στή νοερά προσευχή στόν ερημίτη Γεδεών.

Τό 1838 έρχεται στό ‘Άγιον Όρος καί εγκαθίσταται στή σκήτη του Λάκκου. Μετά άπό δεκαπέντε έτη ασκητικής ζωής στή σκήτη αυτή, έρχεται στή μονή Έσφιγμένου, όπου λαμβάνει τό μέγα σχήμα των μοναχών καί χειροτονείται διάκονος. Στή μονή παρέμεινε επί μία τετραετία. Γιά ένα διάστημα διετέλεσε προεστώς στή σκήτη του Τιμίου Προδρόμου. Στίς δύο δεκαετίες πού έμεινε περίπου στόν ‘Άθωνα απέκτησε τό χάρισμα τών δακρύων, της αδιάλειπτου προσευχής, της ίάσεως ασθενειών καί της προοράσεως.

Τό 1860 επιστρέφει στή Μολβαδία καί παραμένει στίς γειτονικές μονές του Ιασίου. Ή μεγάλη αγάπη πού του έδειχναν τά πλήθη τόν κάνει ν’ αναχωρήσει, μετά μία τριετία, γιά τά μοναστήρια της Ρωσίας. Καταλήγει το 1865 στη μονή Βαλαάμ, πού είναι ιδρυμένη σ’ ένα νησί της λίμνης Λαντόγκα, στά σύνορα της Φιλανδίας. Έδώ χειροτονείται ιερεύς καί διακρίνεται ως μύστης καί διδάσκαλος της νοεράς προσευχής, μεταφέροντας το ήσυχαστικό πνεύμα του Αγίου Όρους.

Έκοιμήθη, ακούγοντας τούς Χαιρετισμούς της Παναγίας, στίς 10 Ιανουαρίου του 1882, αφού μετέλαβε των αχράντων μυστηρίων, καί ετάφη στόν περίβολο της μονής Βαλαάμ. Οί εμφανίσεις του στους μοναχούς της μονής οδήγησαν τόν ενάρετο μαθητή του Ποιμένα νά γράψει τή θαυμαστή βιογραφία του, πού είχε μεγάλη κυκλοφορία παντου (1883). Ή μνήμη του τελείται στίς 10 Ιανουαρίου καί πέρασε στό Ρουμανικό αγιολόγιο τό 1906 καί στό Ρωσικό τό 1991.

Πηγή: Άγιοι του Αγίου Όρους, Μοναχού Μωυσή Αγιορείτη