Του Κώστα Ράπτη
Η αποστολή δεν εξετελέσθη. Ίσως γιατί η αποστολή γίνεται όλο και πιο ακροβατική.
Η χθεσινή συνάντηση του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν με τον Τούρκο ομόλογό του Ταγίπ Ερντογάν (η δεύτερη για φέτος μετά από εκείνη του Μαρτίου) στο Σότσι της Μαύρης Θάλασσας διήρκεσε σχεδόν τρεις ώρες. Ολοκληρώθηκε ωστόσο χωρίς κοινές δηλώσεις και χωρίς την έκδοση κοινού ανακοινωθέντος – γεγονός ενδεικτικό της απουσίας επαρκών συγκλίσεων και της έλλειψης αποφάσεων προς δημοσιοποίηση. Η συγκρατημένη τοποθέτηση της ρωσικής πλευράς περί “εποικοδομητικής συνάντησης” υποδηλώνει ακριβώς αυτό.
Και όλα αυτά, ενώ ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ έκανε λόγο για “την πιο ολοκληρωμένη ατζέντα από τότε που άρχισαν οι διμερείς σχέσεις”. Υποδηλώνοντας ακριβώς έναν μακρύ κατάλογο απαιτήσεων τον οποίο η Ρωσία είναι πλέον σε θέση να υποβάλλει στον συνομιλητή της.
Στην κορυφή του καταλόγου βρίσκεται πάντοτε το θέμα της Συρίας – μετά από τρεις μήνες κατά τους οποίους οι κυβερνητικές δυνάμεις της Δαμασκού και οι Ρώσοι σύμμαχοί τους έχουν εντείνει τις επιθέσεις εναντίον των ισλαμιστών ανταρτών στον θύλακα της Ίντλιμπ την περίμετρο του οποίου φυλάσσουν δυνάμεις της Άγκυρας, βάσει της ρωσοτουρικικής συμφωνίας που επιτεύχθηκε πέρσι ακριβώς στο Σότσι.
Για τον Ταγίπ Ερντογάν το θέμα έχει πλέον και εσωτερικό πολιτικό κόστος, διότι οι Τούρκοι στρατιώτες αντιμετωπίζουν ολοένα και μεγαλύτερους κινδύνους και διότι η απόφασή του να αποστείλει ενισχύσεις εντείνει τη δυσαρέσκεια στο στράτευμα, όπου δύο έως πέντε στρατηγοί εμπλεκόμενοι με τις επιχειρήσεις στη Συρία φέρεται τις τελευταίες ημέρες να υπέβαλαν αιφνιδιαστικά την παραίτησή τους.
Η ρωσική πλευρά δεν έχει λόγους να διευκολύνει σε αυτή τη φάση τον Ερντογάν και επιμένει ότι η Τουρκία δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα και αφήνει την Ίντλιμπ να λειτουργεί ως φυτώριο τρομοκρατών που απειλούν και την ρωσική εθνική ασφάλεια.
Δεν πρόκειται μόνο για το γεγονός ότι ο σύμμαχός της Μπασάρ αλ Άσαντ (ενισχυμένος και από την σταδιακή επαναπροσέγγισή του με τα λοιπά αραβικά κράτη) διακήρυξε πρόσφατα ότι η τουρκική και αμερικανική στρατιωτική παρουσία στα βόρεια της Συρίας και του Ιράκ είναι παράνομη και πρέπει να τερματισθεί. Είναι και το ότι ο Ταγίπ Ερντογάν στην αμέσως προηγούμενη φάση που επειγόταν να φανεί χρήσιμος στη Δύση κατάφερε να ενοχλήσει τη Μόσχα σε θέματα άμεσου ενδιαφέροντός της, συμφωνώντας την πώληση τουρκικών drones στην Ουκρανία και καταγγέλλοντας, ακόμη και από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014.
“Γνωρίζετε ότι η Ουκρανία έχει εσωτερικές συγκρούσεις στα νοτιοανατολικά. Ασφαλώς δεν θα μας άρεσε τέτοια ολικά συστήματα να χρησιμ,οποιηθούν από θερμοκέφαλους για να πλήξουν Ουρανούς συμπολίτες τους” δήλωσε χθες χαρακτηριστικά ο Πεσκόφ.
για τη συνέχεια Capital
