Το Σουδάν επανεξετάζει μια συμφωνία, βάσει της οποίας θα μπορούσε να
φιλοξενήσει μια ρωσική ναυτική βάση στις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας, η οποία
είχε συναφθεί κατά την διάρκεια της προεδρίας του Ομάρ αλ Μπασίρ, ο οποίος
ανατράπηκε το 2019, σύμφωνα με τον ιστότοπο vz.ru.
Την ίδια ώρα όμως υπο αναθεώρηση βρίσκονται και τα σχέδια της
Τουρκίας, για την κατασκευή ναυτικής βάσης στο νησί Suakin στην Ερυθρά.
Ουκ ολίγες φορές ο Ερντογάν ,έχει δηλώσει ότι η Τουρκία δεν έχει
βλέψεις επεκτατισμού και δράσης πέρα από τα σύνορά της. Ωστόσο, η
Άγκυρα έχει δημιουργήσει στρατιωτικές βάσεις ή συντηρεί μόνιμη παρουσία,
τόσο στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Ο σχεδιασμός της αποδεικνύει όχι μόνο
τις βλέψεις της αλλά και τη στρατηγική αντίληψη για το ζωτικό της χώρο,
εντάσσοντας σε αυτόν μεγάλο κομμάτι της Ανατολικής Μεσογείου.
Στα τέλη του 2017 το Σουδάν παραχώρησε το λιμάνι Σουακίν στην Τουρκία
για 99 χρόνια, όπου οι Τούρκοι θα ανακατασκεύαζαν το παλιό οθωμανικό λιμάνι
και θα προωθούσαν επενδύσεις για την τουριστική αξιοποίηση της περιοχής.
Η συμφωνία ωστόσο προβλέπει και στρατιωτική χρήση για την Τουρκία, γεγονός
που βρίσκει αντίθετη την παρούσα κυβέρνηση του Σουδάν, και η οποία
υποστηρίζεται από τους Σαουδάραβες και τα Εμιράτα. Η Τουρκία πάντως έχει
αρνηθεί, ότι σκοπεύει να κατασκευάσει στρατιωτική βάση στη Σουακίν.
Η στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας, αποτελεί μοχλό προώθησης των τουρκικών
συμφερόντων και μέσο προβολής ισχύος της Τουρκίας, η οποία ανταγωνίζεται
δυνάμεις όπως η Αίγυπτος, το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία. Παρά τις εντάσεις
που δημιουργεί με τους σταθερούς παίκτες, προσπαθεί στην πράξη να εδραιώσει
την ισχύ της με παρουσία πολλές χιλιάδες χιλόμετρα μακριά από τα σύνορά της.
Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, μία από τις φτωχότερες αφρικανικές χώρες – το
Σουδάν – αποφάσισε να εκβιάσει τη Ρωσία. Μιλάμε για κάποιους νέους όρους που
προτείνει το Σουδάν για τη σύναψη συμφωνίας, για την ανάπτυξη ρωσικής
ναυτικής βάσης. Τι κρύβεται πίσω από την εμφάνιση τέτοιων πληροφοριών και
γιατί αυτή η βάση, είναι πολύ πιο απαραίτητη για το Σουδάν παρά για τη
Ρωσία;
Ο αρχηγός του γενικού επιτελείου Μοχάμεντ Οτμάν Αλ Χουσέιν, δήλωσε στο
τηλεοπτικό δίκτυο Blue Nile TV του Σουδάν, ότι η μεταβατική κυβέρνηση έχει
τώρα “την ελευθερία να επανεξετάσει τη συμφωνία για να εξυπηρετήσει τα
συμφέροντας της χώρας”.
Το Σουδάν βελτιώνει τις σχέσεις του με τις Ηνωμένες Πολιτείες από τότε που
ανατράπηκε ο Μπασίρ από τον στρατό, μετά από 30 χρόνια που βρισκόταν στην
εξουσία και μετά από εκτεταμένες διαδηλώσεις κατά της διακυβέρνησής του. Το
Σουδάν έχει τώρα μια τεχνοκρατική κυβέρνηση με ένα συμβούλιο πολιτικών και
στρατιωτικών παραγόντων, στην οποία έχει παραχωρηθεί η εξουσία έως το τέλος
του 2023.
Πέρυσι, η Ουάσινγκτον διόρισε τον πρώτο της πρεσβευτή στο Χαρτούμ μετά από
δεκαετίες και απέσυρε το Σουδάν, από τον κατάλογο των κρατών που
χρηματοδοτούν την τρομοκρατία. Στο πλαίσιο αυτής της εξέλιξης, το Σουδάν
συμφώνησε να εξομαλύνει τις διπλωματικές του σχέσεις με τον σύμμαχο των ΗΠΑ,
το Ισραήλ.
Η Μόσχα αναζητά εδώ και καιρό, λιμάνια για το Πολεμικό Ναυτικό της στις
θερμές θάλασσες. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν είχε υπογράψει τον
περασμένο Νοέμβριο διάταγμα, με το οποίο ενέκρινε πρόταση της ρωσικής
κυβέρνησης, που αφορούσε τη δημιουργία ναυτικής βάσης υποστήριξης στο
Σουδάν.
Ο Χουσέιν επεσήμανε ότι η συμφωνία για τη ρωσική βάση, δεν είχε υποβληθεί
ακόμη στο νομοθετικό συμβούλιο, το οποίο ενεργεί ως κοινοβούλιο κατά τη
διάρκεια της μεταβατικής πολιτικής περιόδου στο Σουδάν.
Το Κρεμλίνο δήλωσε, ότι είναι σε γνώση του οι δηλώσεις του Χουσέιν και ότι η
Μόσχα είχε τακτικές επαφές με το Σουδάν, ενώ εξέφρασε την ελπίδα να μπορέσει
να διευθετηθεί η κατάσταση.
Ο ανώτερος αξιωματούχος του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας Μιχαήλ
Μπογκντάνοφ, πρότεινε πρόσθετες συνομιλίες για να αποσαφηνισθεί η κατάσταση
και είπε ότι η Ρωσία θα χαρεί να διευκρινίσει οτιδήποτε από την πλευρά της,
μετέδωσε το ειδησεογραφικό πρακτορείο ειδήσεων Interfax.
Η Ρωσία δημιουργεί ναυτική βάση στο Σουδάν
Η δεινότητα μάχης του ρωσικού ναυτικού στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Ινδικό
Ωκεανό, θα αυξηθεί σημαντικά με μια στρατιωτική βάση στις ακτές της Ερυθράς
Θάλασσας στο Σουδάν.
Ενώ η χωρητικότητα της βάσης θα περιορίζεται σε τέσσερα πλοία κάθε φορά, τα
πυρηνικά πλοία θα επιτρέπεται να αγκυροβολούνε, αυξάνοντας έτσι σημαντικά
την ικανότητα μάχης του ρωσικού ναυτικού στην Ερυθρά Θάλασσα και τον Ινδικό
Ωκεανό. Ο αριθμός του στρατιωτικού προσωπικού που θα διαμένει μόνιμα σε αυτή
την εγκατάσταση, δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 300 άτομα, σύμφωνα με τη
συμφωνία. Επίσης, η Ρωσία θα έχει το δικαίωμα να εισάγει και να εξάγει μέσω
των θαλάσσιων λιμένων και των αεροδρομίων του Σουδάν, «οποιοδήποτε όπλο,
πυρομαχικά και εξοπλισμό» που είναι απαραίτητα για τη λειτουργία της βάσης
και «για την εκτέλεση των καθηκόντων από πολεμικά πλοία.»
Πολλές χώρες έχουν τις βάσεις τους στο εξωτερικό. Οι Αμερικανοί έχουν
ουσιαστικά σε όλο τον κόσμο. Επιπλέον, δεν επρόκειτο για βάση στα περίχωρα
του πολιτισμού, αλλά ακριβώς στις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας, όχι μακριά από
τη Διώρυγα του Σουέζ, από την οποία περνά το μερίδιο του λέοντος σε όλο το
θαλάσσιο εμπόριο μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με
αυτές τις συμφωνίες, η Ρωσία έχει ήδη ξεκινήσει την παράδοση εξοπλισμού στο
Σουδάν (για παράδειγμα, παρέδωσε ένα εκπαιδευτικό πολεμικό πλοίο) και τον
Ιούλιο τα μέρη άρχισαν τις προετοιμασίες για την επικύρωση της συμφωνίας.
Το σχέδιο για τη δημιουργία της ρωσικής βάσης στο Σουδάν, ακολουθεί
παρόμοιες πρωτοβουλίες τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένης της
δημιουργίας της αεροπορικής βάσης Khmeimim στη Συρία το 2015 και της
ανοικοδόμησης της ναυτικής βάσης της Μόσχας στην Ταρτούς (στις ακτές της
Μεσογείου της Συρίας), για την αποκατάσταση των θέσεων της Ρωσίας στη Μέση
Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και τον Ινδικό Ωκεανό, οι οποίες χάθηκαν μετά την
κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991.
Η επιστροφή της Ρωσίας στην Ερυθρά Θάλασσα, είναι επίσης, από πολλές απόψεις
θέμα γοήτρου. Η στρατιωτική παρουσία εδώ, κατέστησε δυνατό τον έλεγχο της
ροής αγαθών από την Ινδία και την Ανατολική Ασία, προς την Ευρώπη και την
ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών. Η κύρια οδός για την προμήθεια
υδρογονανθράκων, πετρελαίου και υγροποιημένου αερίου από την περιοχή του
Περσικού Κόλπου στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική διέρχεται επίσης από την
περιοχή.
Παρά την απομάκρυνση του Μπασίρ τον Απρίλιο του 2019, η αλληλεπίδραση μεταξύ
του ρωσικού και σουδανικού στρατού και των PMC δεν διαρρήχτηκε, μάλλον
συνεχίστηκε. Η ρωσική βοήθεια κατά τη διάρκεια των αντικυβερνητικών
διαδηλώσεων στο Σουδάν, δεν απευθυνόταν τόσο απευθείας στον Μπασίρ, αλλά
μάλλον στον ίδιο τον στρατό που υποστήριξε για πρώτη φορά τον πρόεδρο, αλλά
τελικά πραγματοποίησε πραξικόπημα εναντίον του. Ως εκ τούτου, οι συμφωνίες
για τη δημιουργία στρατιωτικής βάσης μεταξύ Μόσχας και Χαρτούμ, όχι μόνο
παρέμειναν σε ισχύ υπό τη νέα σουδανική κυβέρνηση, αλλά τέθηκαν στο στάδιο
μιας τελικής συμφωνίας.
Και, πιθανώς, η «απληστία» του Σουδάν μπορεί να γίνει κατανοητή με κάποιο
τρόπο – η χώρα βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη οικονομική κατάσταση,
επομένως προσπαθεί να τραβήξει χρήματα από όπου είναι δυνατόν.
Συμπεριλαμβανομένων των πραγματικών πλειστηριασμών μεταξύ των Ηνωμένων
Πολιτειών (που προσέφεραν ένα πακέτο βοήθειας, πολλών εκατομμυρίων δολαρίων
πριν από μερικούς μήνες και θέλουν τη Ρωσία να μην είναι στο Σουδάν) και τη
Ρωσία (η οποία θέλει να είναι στο Σουδάν).
Στην πραγματικότητα, προσφέρεται στη Μόσχα, μια δεύτερη ευκαιρία για να
υπερβεί την αμερικανική προσφορά. Παρεμπιπτόντως, περίπου την ίδια γραμμή,
κατόπιν αιτήματος για συμβουλή, το Σουδάν διατηρεί επί του παρόντος την
Κίνα, απειλώντας να «επανεξετάσει» τη σύναψη συμφωνίας με την Κίνα για την
ανάπτυξη κοιτασμάτων πετρελαίου.
Όσον αφορά τα εξωτερικά προβλήματα, το Σουδάν βρίσκεται στα πρόθυρα μιας
στρατιωτικής σύγκρουσης με την Αιθιοπία. Στη μακροχρόνια σύγκρουση για την
κατασκευή του Αιθιοπικού Αναγεννησιακού Φράγματος, που απειλεί την
κατάρρευση του αγροτικού τομέα, υπάρχουν αμοιβαίες αξιώσεις για υποστήριξη
ανταρτικών κινήσεων στην επικράτεια του άλλου. Το Χαρτούμ και η Αντίς
Αμπέμπα, απειλούν συνεχώς ο ένας τον άλλον με διάφορες ποινές και η θέση του
πρώτου, σε αυτήν τη σύγκρουση, φαίνεται πολύ πιο ευάλωτη κυρίως λόγω της
μεγαλύτερης εσωτερικής πολιτικής αστάθειας και της γενικής στρατιωτικής
αδυναμίας. Στην πραγματικότητα, η Αιθιοπία δεν χρειάζεται καν να στείλει
στρατεύματα, αρκεί μόνο να χρηματοδοτήσει τους ίδιους τους Σουδανούς
αυτονομιστές.
Σε αυτή την κατάσταση, η ρωσική βάση (καθώς και οι στρατιωτικές-πολιτικές
εγγυήσεις της Μόσχας) μπορεί να είναι οι καλύτερες, αν όχι οι μοναδικοί άνευ
όρων εγγυητές της επιβίωσης του σημερινού καθεστώτος στο Σουδάν. Αυτό
πιθανότατα θα υπενθυμιστεί για άλλη μια φορά στον αναπληρωτή υπουργό
Εξωτερικών του Σουδάν, Μοχάμεντ Σαρίφ, ο οποίος πρόκειται να φτάσει στη
Μόσχα για συνομιλίες στις 21 Σεπτεμβρίου. Επομένως, το ερώτημα είναι ποιος
θα πρέπει να αναφέρει ποιον για την εκτέλεση της συμφωνίας.
Στην Ερυθρά Θάλασσα και στα ύδατα γύρω από τη βορειοανατολική Αφρική στο
σύνολό της, υπάρχει κάποιο έλλειμμα θαλάσσιας ασφάλειας, και εκτός από την
Αίγυπτο, άλλα κράτη δεν τα πάνε καλά με αυτό.
