Ο αριθμός των αναγκαστικά εκτοπισμένων μεταναστών και προσφύγων στη Μέση Ανατολή έχει κορυφωθεί τα τελευταία 40 χρόνια. Ειδικότερα την τελευταία δεκαετία, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τουλάχιστον 5 εκατομμύρια Σύριοι έχουν καταφύγει στην Τουρκία.
Τα τελευταία δύο χρόνια Αφγανοί που διαφεύγουν από τη σύγκρουση μεταξύ των Ταλιμπάν και της αφγανικής κυβέρνησης, έχουν επίσης ζητήσει καταφύγιο στην Τουρκία.
Σε αντίθεση με τους Σύριους πρόσφυγες, οι περισσότεροι Αφγανοί που έρχονται στην Τουρκία δεν θέλουν να πάνε στην Ευρώπη, θέλουν να εγκατασταθούν στην Τουρκία. Μετά από όλους τους κινδύνους που αντιμετώπισαν στο ταξίδι, θέλουν απλώς να εγκατασταθούν σε πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη, η Σμύρνη και η Άγκυρα.
Ο δικηγόρος Μπαγουέρ Μιζράκ, πρόεδρος της Επιτροπής για τα Δικαιώματα των Προσφύγων στο Ντιγιάρμπακιρ (Amed), μελετά την κατάστασή τους. «Οι πρόσφυγες που φεύγουν από καταστάσεις πολέμου αυτού του τύπου θα πρέπει να λάβουν καθεστώς ασυλίας, αλλιώς η εκμετάλλευση των προσφύγων θα είναι αναπόφευκτη», δήλωσε.
Ο Μιζράκ σημειώνει ότι οι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τον πόλεμο και τις συγκρούσεις σε όλη την διάρκεια της ιστορίας της περιοχής, και πολλοί περνούν από την Τουρκία και το Κουρδιστάν καθ’ οδόν προς την Ευρώπη. Το πιο έντονο παράδειγμα αυτής της κατάστασης είναι ο πόλεμος της Συρίας.
Και συνέχισε: «Η αφγανική διάσταση ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980 όταν κάποιοι Αφγανοί ήρθαν στην Τουρκία φεύγοντας από τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Αυτό συνεχίζεται και έχει πάρει σοβαρές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Ακολουθώντας εικόνες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εμείς ως Επιτροπή για τα δικαιώματα των προσφύγων οργανώσαμε μια επίσκεψη στο σταθμό των λεωφορείων, όπου βρίσκονται πολλοί Αφγανοί».
Ο Μιζράκ είπε ότι οι μετανάστες πλήρωσαν από $800 έως $ 1.000 για να μεταφερθούν στα σύνορα από λαθρέμπορους. «Περπατούν το μεγαλύτερο μέρος του δρόμου. Δεν σταματούν στα σύνορα … Το ταξίδι διαρκεί περίπου έναν μήνα από το Αφγανιστάν στο Ντιγιάρμπακιρ, κατά τη διάρκεια του οποίου έχουν σοβαρά προβλήματα με την υγεία τους και με το πού θα κοιμηθούν».
Ο Μιζράκ είπε ότι υπήρχαν περίπου 1.000 πρόσφυγες στο πρόχειρο συγκρότημα στον σταθμό λεωφορείων του Ντιγιάρμπακιρ: «Ζουν εκεί χωρίς στέγη ή επισιτιστική βοήθεια. Ανάμεσά τους υπάρχουν γυναίκες και παιδιά, αλλά είναι κυρίως νέοι άνδρες ηλικίας 15-25 ετών. Έρχονται λόγω οικονομικών προβλημάτων και επειδή η ζωή τους κινδυνεύει, όλα λόγω της αυξανόμενης βίας του πολέμου … Θέλουν να πάνε στις μεγάλες πόλεις για να συναντήσουν συγγενείς και να εργαστούν. Φυσικά αυτή η κατάσταση δημιουργεί ένα φτηνό εργατικό δυναμικό και ανοίγει το δρόμο προς την εκμετάλλευση. Υπάρχει επίσης πιθανότητα να χρησιμοποιηθούν από παραστρατιωτικούς».
Ο Μιζράκ τόνισε ότι οι πρόσφυγες χαρακτηρίζονται ως «παράτυποι μετανάστες», δηλαδή αυτοί που δεν έχουν καθεστώς: «Ως εκ τούτου, δεν έχουν καθόλου δικαιώματα. Δεν επιτρέπεται να επισκέπτονται το νοσοκομείο, παρά μόνο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, και δεν τους παρέχεται φαγητό ή στέγαση από το κράτος. Χρειάζονται λοιπόν νομικό καθεστώς».
«Η Τουρκία αναγνώρισε το καθεστώς των προσφύγων με τη Σύμβαση της Γενεύης. Αλλά δέχεται μόνο πρόσφυγες από την Ευρώπη … Ο ορισμός του «καθεστώτος προσωρινής προστασίας» αναπτύχθηκε για τους Σύριους το 2014, αλλά αυτό ισχύει μόνο για τη μαζική μετανάστευση. Εάν οι Αφγανοί ξεκινήσουν να έρχονται σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό, η Τουρκία θα πρέπει να δώσει στους Αφγανούς το ίδιο καθεστώς με τους Σύριους».
Πηγή: Η Φωνή των Κούρδων
