Γράφει ο Γιώργος Γεωργιάδης
Η Μειονότητα στην Θράκη είναι Θρησκευτική.
Με υπογραφή Κεμάλ.
Μιλάμε για Έλληνες Μουσουλμάνους.
Το Τουρκικό Προξενείο δεν έχει καμία δουλειά εκεί.
Ήταν μια ολέθρια κίνηση της Ελλάδας να δεχτεί την ύπαρξη του.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη είναι ένας θεσμός που τον εξηγεί ο τίτλος του.
Οικουμενικός.
Είναι θεσμός 1700 ετών ο πιο αρχαίος θεσμός του κράτους που ονομάστηκε Τουρκία .
Η ίδια η Τουρκία αναγκάστηκε με την Συνθήκη της Λοζάνης να αποδεχθεί την ύπαρξη του στην Κωνσταντινούπολη.
Η Ελληνική μειονότητα ( κακός όρος) είναι Εθνική Ελληνική μειονότητα.
Είναι δηλαδή και Εθνοτική και Θρησκευτική.
Σε Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο Τένεδο και Σμύρνη.
Μιλάμε για Έλληνες και Ορθόδοξους.
Όχι απλά Μουσουλμάνους όπως στην Θράκη.
Στην Θράκη οι μουσουλμάνοι είναι Έλληνες δεν είναι Τούρκοι.
Άλλο Τούρκοι άλλο μουσουλμάνοι.
Το γεγονός ότι το πατριαρχείο στην Πόλη διακονεί κυρίως τους Έλληνες αποδεικνύει ότι υφίσταται συνέχεια του Βυζαντίου μόνο για τους Έλληνες.
Κυρίως.
Αυτό δεν θέλει η Τουρκία.
Την αποδοχή της κληρονομιάς του Βυζαντίου για τους Έλληνες.
Αυτό προσπαθούν και φιλοτουρκικοί κύκλοι λυσσωδώς να περάσουν στην Ελλάδα.
Ότι το Βυζάντιο είναι ξένο προς τους Έλληνες.
Την Αγιά Σοφιά και την Άλωση της Πόλης ματώνει μόνο τους Έλληνες.
Κανέναν άλλο Ορθόδοξο.
Όλα τα τραγούδια και οι θρήνοι γράφηκαν στα Ελληνικά και τις διαλέκτους των Ελλήνων.
Η Αγιά Σοφιά,ο Παλαιολόγος είναι σύμβολα ταυτισμένα με τους Έλληνες.
Αυτούς τουλάχιστον που αγαπάνε πάνω από όλα την Ελλάδα.
Αν και λέγονταν Ρωμαίοι οι Βυζαντινοί ( όρος πολιτικός και όχι Εθνοτικός) οι Ιταλοί δεν έγραψαν θρήνους για την Πόλη ούτε ματώνουν σήμερα.
Οι πρόγονοι τους μάλιστα το 1204 μαζί με προγόνους και πολλών άλλων ” Ευρωπαίων” κατέστρεψαν την Πόλη.
Οι Ρωμαίοι του Βυζαντίου κατά κύριο λόγο ήταν οι Έλληνες.
Ούτε οι Σέρβοι ούτε οι Βούλγαροι ούτε οι Ρώσοι.
Ο Ελληνισμός αφομοίωσε κόσμο.
Αλλά Ελληνισμός παρέμεινε.
Κάποτε λέγονταν Αχαιοί,Δαναοί.
Ήταν οι Δωριείς,οι Αιολείς.
Οι Μυκηναίοι.
Οι Έλληνες.
Διάλεξαν τον όρο Ρωμαίοι για να επιβιώσουν μέσα στην κατάκτηση και διατήρησαν το όνομα αυτό αναγνωρίζοντας το Ρωμαϊκό Ιμπέριουμ που ήταν διάδοχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το Ρωμαϊκό Ιμπέριουμ εξελληνίσθηκε πλήρως.
Και έτσι έγιναν Κοσμοκρατορία.
Με κυρίαρχη ομάδα τους Έλληνες.
Θρόνος και Πατριάρχης ήταν τα θεμέλια της εξουσίας.
Ο θρόνος έπεσε ο Πατριάρχης έμεινε.
Το 1922 χάθηκε μια ευκαιρία που παρουσιάζεται μια φορά στα 1000 χρόνια.
Η μεγαλύτερη προδοσία των αιώνων όλων.
Από τότε το Πατριαρχείο είναι αιχμάλωτο και υπόδουλο.
Αυτό που φοβούνται οι Τούρκοι είναι η μνήμη της εξουσίας του Πατριαρχείου σε σχέση με τον αδελφό του που είναι ο Θρόνος.
Η Τουρκία μόνο την Ελλάδα φοβάται.
Κανέναν άλλον.
Για αυτό επενδύει μέσα στην Ελλάδα να υπάρχει φόβος για την Τουρκία.
Οι Έλληνες του Πόντου δεν φοβούνται την Τουρκία.
Σήκωσαν κεφάλι.
Και τότε και τώρα.
Για αυτό τόσος πόλεμος για την Γενοκτονία.
Για να μην σπάσει ο φόβος για την Τουρκία.
Διότι αν σπάσει μέσα στην Ελλάδα ο φόβος θα αρχίσει ο μέγας τρόμος μέσα στην Τουρκία.
Οι Τούρκοι τρέμουν θρύλους και κατάρες.
Για αυτό τόσα ρεπορτάζ για την Αγιά Σοφιά και τα υπόγεια της.
Εξορκίζουν τον φόβο τους.
Χιλιάδες Τούρκοι προσκυνάνε Αγίους και την Παναγία.
Είναι αόρατοι.
Αλλά συνεχώς αυξάνονται.
Η Τουρκία φοβάται.
Την δική της Άλωση.
Ειδικά τέτοια μέρα σαν σήμερα.
Για αυτό πανηγυρίζει την Άλωση.
Ενώ αυτά αποδεικνύουν ότι δεν έχει καμία σχέση με τον τόπο που κατέκτησε.
Γιατί πανηγυρίζουν οι Τούρκοι την 29η Μαϊου;
