Η ψυχή της ηρωικής Χιμάρας μίλησε δια στόματος Δένδια
Του Σάββα Καλεντερίδη
Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την παρακαταθήκη των προγόνων του. Ο κ. Δένδιας αποκάλυψε ότι ο πατέρας του έλεγε ότι κατάγονται από την ένδοξη οικογένεια Σπηρομήλιου, από την ηρωική Χιμάρα, που πρωτοστάτησε στους εθνικούς αγώνες.
Την Πέμπτη είδαμε τον κύριο Νίκο Δένδια στην Άγκυρα να απαντά στις προκλήσεις του Τούρκου ομολόγου του, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, με τρόπο που όχι μόνο ικανοποίησε αλλά έκανε και υπερήφανους τους περισσότερους Έλληνες ή καλύτερα τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, όπως προκύπτει από τα σχόλια στα μέσα κοινωικής δικτύωσης.
Το μόνο θέμα που δεν έθεσε ο κ. Δένδιας, ήταν αυτό της αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο, ενώ θα ήταν μάλλον καλύτερα να μην αναφερθεί στη «λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας», γιατί αυτό θα οδηγήσει στην καταστροφή την Κύπρο.
Δόγμα της Ελλάδας και της Κύπρου πρέπει να είναι η απελευθέρωση των κατοίκων του νησιού, Ελλήνων και Τούρκων, από την τουρκική κατοχή, για να μπορέσουν να ζήσουν ελεύθερα και σε καθεστώς ασφάλειας, το οποίο διασφαλίζεται με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Πάμε τώρα πίσω στα της Άγκυρας.
Η συνάντηση αυτή ήταν καταδικασμένη να αποτύχει. Και την χαρακτηρίζω αποτυχημένη, γιατί οι υπουργοί εξωτερικών συναντώνται για να λύσουν προβλήματα και όχι να προσθέσουν στα υφιστάμενα προβλήματα. Και η συνάντηση της Άγκυρας, μάλλον πρόσθεσε ή για την ακρίβεια περιέπλεξε προβλήματα.
Όσο για τη συνέντευξη τύπου, από τεχνοκρατικής άποψης, αυτή κι αν ήταν μεγάλη αποτυχία, ασχέτως αν έδωσε την ευκαιρία στον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών να θέσει δημοσίως και με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τις ελληνικές θέσεις, κάτι που εξ αντικειμένου μάλλον απέφευγαν να πράξουν επί σειράν ετών οι προκάτοχοί του.
Η παράθεση επιχειρημάτων από πλευράς του Χιμαραίου Νίκου Δένδια, έμοιαζαν με ηχηρές σφαλιάρες που έπεφταν η μια μετά την άλλη στις παρίες του Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Μάλιστα, θα έλεγε κανείς ότι οι σφαλιάρες αυττές ακούστηκαν μέχρι τις Βρυξέλλες, οι οποίες ευθύνονται για την αποτυχία της συνάντησης.
Οι Βρυξέλλες – και στο βάθος Βερολίνο – επέβαλαν αυτήν τη συνάντηση αλλά και την μελλοντική Μητσοτάκη – Ερντογάν, αφού πρώτα άνοιξαν τον δρόμο με τις διερευνητικές.
Ο λόγος για τον οποίο οι Βρυξέλλες-Βερολίνο επεδίωξαν τον ελληνοτουρκικό διάλογο, ήταν ο εξής:
Η Κύπρος και η Ελλάδα, δράττοντας την ευκαιρία που τους πρόσφερε η Τουρκία, με τις πειρατικές της ενέργειες στην οριοθετημένη ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα της Κύπρου και στην μη οριοθετημένη αλλά ελληνική με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, μετέφεραν το θέμα στα όργανα της Ε.Ε., μετατρέποντας έτσι το πρόβλημα σε ένα μεγάλο βαθμό σε ευρωτουρκικό.
Αυτό δεν άρεσε στην Άγκυρα, όπως δεν άρεσε και στις Βρυξέλλες-Βερολίνο. Ήταν βαρύ φορτίο για την κ. Μέρκελ και τον κ. Μπορέλ. Αυτός ήταν και ο λόγος που ήθελαν να αποτινάξουν αυτό φορτίο από τις πλάτες τους και να το ξαναφορτώσουν στις πλάτες της Ελλάδας, μέσω των διερευνητικών και των συναντήσεων των ΥΠΕΞ και Μητσοτάκη-Τσαβούσογλου.
Η Τουρκία είχε έναν επί πλέον λόγο να επιδιώκει τον «διάλογο» με την Ελλάδα. Ο «διάλογος» με την Ελλάδα ήταν προϋπόθεση να ανοίξει ξανά ο δρόμος για την Ευρώπη. Και η Τουρκία θέλει επειγόντως να τα «βρει» με την Ευρώπη, αφ’ ενός μεν για να έχει ερείσματα στην «πολυμερή διάσκεψη για την Αν. Μεσόγειο» και αφ’ ετέρου για να αντισταθμίσει το κενό που έχει δημιουργηθεί με την αποχώρηση Τραμπ και την ανάληψη της εξουσίας από τον Μπάιντεν.
Όμως για να αρχίσει ο διάλογος, έπεσε να πέσουν οι τόνοι, να δοθεί τέλος στην κρίση διαρκείας που προκάλεσε η Τουρκία με τις πειρατικές της ενέργειες.
Μέχρι εδώ, θα μπορούσε να πει κανείς όλα καλά ή σχεδόν καλά. Άλλωστε, ποιος δεν θέλει τον διάλογο ή μάλλον ποιος μπορεί να αρνηθεί τον διάλογο.
Όμως εδώ έγινε ένα λάθος και από τις Βρυξέλλες και από την Αθήνα (κυρίως από την Αθήνα).
Ενώ η επισπεύδουσα πλευρά ήταν η Τουρκία, δεν τέθηκαν οι κατάλληλοι όροι και προϋποθέσεις, που θα λειτουργούσαν αποτρεπτικά σε σκηνές όπως αυτές που βίωσαν οι διαπραγματευτές, στα κλειστά δωμάτια, αλλά και ο… Τσαβούσογλου, στη συνέντευξη τύπου.
Ο μοναδικός όρος που τέθηκε, ήταν η απόσυρση του Ορούτς Ρείς, του Μπαρμπαρός και του Γιαβούζ από τις ελληνικές θάλασσες.
Όμως αυτό έδωσε στην Τουρκία την εντύπωση ότι η Ε.Ε. δεν ενοχλείται από τις άλλες διεκδικήσεις της και αυτό θεωρήθηκε από την Άγκυρα ως πράσινο φως των Βρυξελλών να συνεχίσει όλες τις άλλες προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου, ακόμα και μετά την έναρξη των διερευνητικών επαφών.
Πάνω σ’ αυτό το υπόβαθρο οι Τούρκοι διαπραγματευτές αλλά και ο κ. Τσαβούσογλου ξεδίπλωσαν το σύνολο των απαράδεκτων και εξωφρενικών διεκδικήσεών τους έναντι της Ελλάδος, στις συναντήσεις της Άγκυρας, γεγονός που έβγαλε από τα ρούχα του τον κ. Δένδια, για να απαντήσει κι αυτός με τη σειρά του με τον τρόπο που το έπραξε, κάνοντας υπερήφανους όλους τους Έλληνες.
Η στάση Δένδια επαναλαμβάνουμε ήταν σωστή και καταγράφεται στις θετικότερες εμφανίσεις Έλληνα υπουργού Εξωτερικών τις τελευταίες δεκαετίες.
Όμως δεν είναι αρκετή για να αντιμετωπιστεί η τουρκική επιθετικότητα.
Μάλιστα, θα έχει ενδιαφέρον να ζητήσει από το ΕΛΙΑΜΕΠ μια έκθεση, που ελπίζουμε να μην την διαρρεύσει από τον προσωπικό του λογαριασμό ο κ. Ντόκος στην τουρκική πρεσβεία στις Βρυξέλλες, πριν την διαβάσει ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί ριζικά η τουρκική επιθετικότητα.
Να δούμε τι θα του πούν τα ξεφτέρια του ΕΛΙΑΜΕΠ του κ. Δένδια και για τη στάση του στην Άγκυρα. Ειδικά αυτό το κομμάτι της έκθεσης θα έχει ενδιαφέρον.
Τιμή και δόξα στους ξεχασμένους ήρωες της Χιμάρας, που μας τους ξαναθύμισε ο κ. Δένδιας με τη στάση του.
Δημοσιεύεται στην κυριακάτικη δημοκρατία και το pontosnews
