Βεβαίως, στο πεδίο της αγροτικής παραγωγής ίσως τα πράγµατα να είναι λίγο πιο δύσκολα. Εκατοντάδες χιλιάδες γεωργοί και κτηνοτρόφοι, εκατοντάδες αγροτικά προϊόντα, πολλές και διαφορετικές αγροτικές περιοχές, πανσπερµία αγροτικών εκµεταλλεύσεων και δραστηριοποιούµενων σε κάθε επιµέρους τοµέα. Πώς θα µπορούσε να τεκµηριώσει κανείς µε ασφάλεια το θετικό ή αρνητικό πρόσηµο της πορείας αυτού του χώρου;
Εδώ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η πρόταση ενός έµπειρου συνεταιριστή, τουλάχιστον όπως αυτή κατατέθηκε στην Agrenda. Θα µπορούσε, λέει, ο υπουργός να βάλει το δάχτυλό του στο χάρτη και να επιλέξει, εντελώς τυχαία, ένα χωριό, µε αναφορά στην αγροτική παραγωγή. Κι εκεί, να εξετάσει µια – µια την οικονοµική κατάσταση και την κοινωνική θέση της κάθε αγροτικής οικογένειας που βρίσκεται εγκατεστηµένη σ’ αυτό το χωριό.
Να ενηµερωθεί για το µέγεθος της εκµετάλλευσης που διαθέτει, για τη γκάµα των προϊόντων που καλλιεργεί, για τα έσοδα που αυτή αφήνει. Να µάθει για τις δαπάνες διαβίωσης αυτών των ανθρώπων, για τα ταξίδια που κάνουν, για τα ποσά που ξοδεύουν σε καλλωπισµό, σε διασκέδαση και σε ψυχαγωγία. Να µετρήσει την ενέργεια που σπαταλούν για την υποστήριξη της παραγωγικής τους δραστηριότητάς και τι απολαµβάνουν, αυτοί οι άνθρωποι, από τις χαρές της ζωής.
Αφήνουµε στον ίδιο τον υπουργό τα συµπεράσµατα από µια τέτοια αναζήτηση. Όπως είναι στην αρµοδιότητά του και η ανάγκη αναζήτησης τρόπων για την ουσιαστική βελτίωση της θέσης των Ελλήνων αγροτών, για την πραγµατική βελτίωση των συνθηκών ζωής στην ύπαιθρο.
Κι αυτό δεν έρχεται µε το να φεύγει ο έλεγχος των παραγωγικών µονάδων από τους συνεταιρισµούς και να περνάει σε ιδιωτικά συµφέροντα. ∆εν γίνεται µε τις ξεψυχισµένες ειδικές ενισχύσεις για τους πολλούς και τα καλοπιάσµατα των λίγων για τη «στελέχωση» του πελατειακού συστήµατος. Κάθε υπουργός έχει την ανάγκη να εκλέγεται βουλευτής ή και να γίνεται κάποιες φορές πρωθυπουργός. Αυτό που δεν συγχωρείται είναι να θυσιάζει το όφελος της κοινωνίας στο βωµό της ανέλιξής του.
Κοινοποιήστε το:
Διαβάστε Επίσης
