Ο Γιώργος Κωνσταντίνου μίλησε για τη καριέρα του, την οικογένειά του, αλλά και τον εθισμό που είχε παλιά με τον τζόγο στην εκπομπή Ενώπιος Ενωπίω και στον Νίκο Χατζηνικολάου.
«Ήμουν ένα εξώγαμο παιδί»
«Οι γονείς μου ήταν πρωταγωνιστές της οπερέτας. Τον πατέρα μου δεν τον έζησα. Ο πατέρας μου δεν είχε παντρευτεί την μητέρα μου και η μητέρα μου το έφερνε βαρέως ότι εγώ ήμουν ένα εξώγαμο παιδί. Η μητέρα μου χρόνια μετά, ζήτησε να παντρευτούν. “Για να συνεχίσει να σε βοηθάει ο γιός μου θα με παντρευτείς του είπε” Και παντρεύτηκαν εκείνη στα 60 και εκείνος στα 70 και μετά χώρισαν. Ο πατέρας μου ήταν τενόρος και η μητέρα μου πριμαντόνα.
Τα παιδικά χρόνια μετά την κατοχή ήταν δύσκολα δεν μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε. Mετά το 1948 αρχίσαμε να κυκλοφορούμε. Η ανάγκη για επιβίωση δεν μας άφησε να κάνουμε όνειρα. Ήμουν στο σπίτι με τη γιαγιά που ήταν αυταρχική και υπήρχε ένα κλίμα τρόμου. Από εκεί σέρνω κάποια κατάλοιπα».
Για την προσωπική του ζωή
«Είχα μια απέχθεια στο σκάλισμα της προσωπικής ζωής. Απέκλεισα την προσωπική μου ζωή από τη δημοσιότητα… Ο έρωτας δεν έπαιξε μεγάλο ρόλο στη ζωή μου. Πέρασα ελαφρά από αυτή την ιστορία. Με τα παιδιά μου είμαι φιλαράκια. Με την κόρη μου έχουμε παίξει και μαζί. Η κόρη μου θέλει με τα δικά της όπλα να πολεμήσει. Προσπαθούμε να απελευθερωθούμε ο ένας από τον άλλο.
Για τον εθισμό του στον τζόγο
Ο ηθοποιός ανέφερε: «Όλοι έχουν μείνει σε αυτό το σημείο του βιβλίου μου γιατί πουλάει. Θα είχα κάθε λόγο να το εξαφανίσω… Νομίζω ότι ο τζόγος κατά την φιλοσοφική μου άποψη, είναι έμφυτος. Από μικρά παιδάκια λέμε αυτό είναι δικό μου και ποιος θα κερδίσει κέρματα. Είναι ένα σκαλοπάτι που οδηγεί στην μεγάλη κατηφόρα. Αν μπλέξεις με αυτό, είναι ένας καταστροφικός εθισμός. Το λέει άλλωστε και το ρητό πας παίζων χάνει. Κανείς δεν βγαίνει νικητής, όποιος τζογάρει χάνει. Στιγμιαίες είναι οι νίκες, όπως και το ναρκωτικό… Ήταν μια παγίδα. Έγραψα αυτό το πράγμα για να πω πόσο καταστροφικό είναι, όπως θα έλεγα και για τα ναρκωτικά. Δεν το έκανα για να πω ότι έπαιζα. Ωστόσο έγινε σημαία.»
