Εισερχόμενο στην υπηρεσία από τον Δεκέμβριο του 2020, το μαχητικό επόμενης
γενιάς Su-57 της Ρωσίας υπόσχεται να είναι ένας από τους πρώτα στον κόσμο που
θα ενσωματώσει τεχνολογίες έκτης γενιάς, καθώς συνεχίζει να σημειώνεται
πρόοδος σε ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά που οδηγούν στην είσοδο του
αεροσκάφους σε παραγωγή μεγάλης κλίμακας. Ορισμένες από τις επερχόμενες
βελτιώσεις στο σχεδιασμό για να το φέρουν σε ένα πρότυπο έκτης γενιάς
περιλαμβάνουν την ενσωμάτωση των κινητήρων Saturn 30 – σύμφωνα με πληροφορίες
ο πιο ισχυρός σε σχέση με οποιονδήποτε μαχητικό στον κόσμο – καθώς και τα όπλα
με λέιζερ, την τεχνητή νοημοσύνη και την παροχή wingman στελθ drones
Okhotnik.
Όπως σημειώνει το militarywatchmagazine.com, ενώ είναι ένας δυνητικά
επικίνδυνος αμφισβητίας σε επίπεδο ομοτίμων στα επερχόμενα μαχητικά αεροσκάφη
έκτης γενιάς του ΝΑΤΟ, όπως το αμερικανικό F-X και το βρετανικό Tempest, η
Ρωσία αναπτύσσει ταυτόχρονα ένα άλλο αεροσκάφος έκτης γενιάς ειδικευμένο στην
αεροπορική μάχη, το οποίο υπόσχεται να είναι πολύ περισσότερο ικανό, το
βαρύ αναχαιτιστικό MiG-41.
Ενώ το Su-57 και τα αναμενόμενα μελλοντικά παράγωγά του αναπτύχθηκαν ως βαρέων
βαρών μαχητικά και αναμένεται να αντικαταστήσουν μεγάλο μέρος του στόλου της
Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας αεροσκαφών τέταρτης γενιάς, όπως τα Su-27, Su-30,
Su-33 και Su-35, το MiG-41 σχεδιάστηκε για να αντικαταστήσει ένα εντελώς
ικανότερο και μεγαλύτερου υψομέτρου, του MiG-31 Foxhound. Μέχρι την έναρξη
λειτουργίας του Su-57 το 2020, το Foxhound στην πιο ενισχυμένη μορφή του ως
MIG-31BSM θεωρήθηκε το πιο ικανό αεροσκάφος στη Ρωσική Πολεμική Αεροπορία όσον
αφορά τις δυνατότητες αεροπορικής μάχης.
Αυτός ήταν ένας τίτλος που τα Foxhounds είχαν κρατήσει για σχεδόν 40 χρόνια
από το 1981 όταν εισήλθαν για πρώτη φορά στην υπηρεσία, με τους αναχαιτιστικά
να είναι τα πρώτα αεριωθούμενα του είδους τους, ικανά να ταξιδεύουν
υπερηχητικά, τα που ενσωμάτωσαν τα ραντάρ σταδιακής συστοιχίας και μέχρι
σήμερα τα ταχύτερα της γενιάς τους.
Η απόδοση του MiG-31 στο beyond visual range combat αμφισβητήθηκε σοβαρά στο
πλαίσιο της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας μόνο από το Su-35 Flanker – έναν
προηγμένο μαχητικό προκάτοχο του Su-57 που μόλις άρχισε να εντάσσεται στο
στόλο του 2014. Παρόλο που το Foxhound έχει υποστεί αρκετές σημαντικές
αναβαθμίσεις κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του, τα σχέδια για πιο ριζική
βελτίωση του σχεδιασμού στο πλαίσιο του προγράμματος MiG-31M ακυρώθηκαν το
1994 λόγω της μετα-σοβιετικής οικονομικής παρακμής της Ρωσίας. Ωστόσο, οι
βελτιώσεις στο MiG-31 ήταν σημαντικές, συμπεριλαμβανομένης της επαγωγής του
ραντάρ Zaslon-M, των πυραύλων R-37 air to air, των υπερηχητικών βαλλιστικών
πυραύλων Kinzhal, των αντι-δορυφορικών πυραύλων και των νέων συστημάτων
ηλεκτρονικού πολέμου και αεροηλεκτρονικής. Αυτά δίνουν ένα άνετο πλεονέκτημα
σε σχέση με άλλα ρωσικά σχέδια τέταρτης γενιάς – σε μεγάλο βαθμό στον αέρα
στην αεροπορική μάχη, αλλά ακόμα περισσότερο στον διαστημικό πόλεμο και σε
αποστολές επίθεσης και κατά μονάδων επιφανείας.
Όσο το Foxhound ήταν ένα βαρύτερο, πιο δαπανηρό και συνολικά υψηλότερου
επιπέδου και σχεδιασμού από το Flanker, αν και με διαφορετικό ρόλο, έτσι ώστε
να είναι το επερχόμενο MiG-41 αναπτύσσεται για να αντικαταστήσει το Foxhound
αναμένεται να είναι ένα ακόμη πιο εξελιγμένο κι συνολικά πιο επικίνδυνο
περιουσιακό στοιχείο από το διάδοχο του Flanker, το Su-57. Σε αντίθεση με το
Su-57, το οποίο διατίθεται στο εμπόριο για εξαγωγή και θεωρείται ότι έχει ήδη
εξασφαλίσει τουλάχιστον μία σύμβαση για ξένες πωλήσεις, το MiG-41 δεν
αναμένεται να πωλήσει ευρέως στο εξωτερικό εάν μάλιστα διατεθεί και καθόλου.
Σε μεγάλο βαθμό ως αποτέλεσμα, το πρόγραμμα ήταν πολύ πιο μυστικό με σχετικά
λίγες λεπτομέρειες σχετικά με τα αεροσκάφη έκτης γενιάς που αποκαλύφθηκαν. Ενώ
το MiG-31 είναι το βαρύτερο αεροσκάφος που κατασκευάστηκε για αεροπορική μάχη
σε υπηρεσία είτε στη Ρωσία είτε αλλού και είναι επίσης το ταχύτερο αεροσκάφος
του είδους του με το μεγαλύτερο ραντάρ, το MiG-41 αναμένεται να διεκδικήσει
και αυτούς τους τίτλους. Το νέο αεροσκάφος θα είναι σύμφωνα με πληροφορίες
υπερηχητικό και ικανό να λειτουργεί σε κοντινό διάστημα και θα δώσει
μεγαλύτερη έμφαση στον διαστημικό πόλεμο. Αυτό αποτελεί μέρος μιας αυξανόμενης
τάσης για βαρύτερες επενδύσεις σε διαστημικές δυνατότητες από μεγάλες
στρατιωτικές δυνάμεις και η ανάπτυξη ενός μαχητικού αεροσκάφους υψηλής αντοχής
που θα έχει σχεδιαστεί ειδικά για την εξουδετέρωση των εχθρικών δορυφόρων
είναι ένας πιθανός παίκτης που θα μπορεί να αλλάζει το παιχνίδι με την
ικανότητά του να κυριαρχεί στον χώρο πληροφοριών, τυφλώνοντας την επιτήρηση
και τις επικοινωνίες του εχθρού.
Όσο το MiG-31 έχει αναπτυχθεί από το 2018 με υπερηχητικούς πυραύλους για τους
ρόλους κατά στόχων επιφανείας, συμπεριλαμβάνοντας, αν χρειαστεί, της
εγκατάστασης τακτικών πυρηνικών κεφαλών-το MiG-41 αναμένεται να έχει
δευτερεύοντα ρόλο ως πλατφόρμα επίθεσης. Με το αεροσκάφος να αναπτύσσεται από
πολύ μεγαλύτερα υψόμετρα και να ανοίγει πυρ σε υψηλότερες ταχύτητες, θα
μπορούσε να αποδειχθεί εξαιρετικά τρομερό σε ένα τέτοιο ρόλο παρόμοιο με το
προγραμματισμένο υπερηχητικό επιθετικό drone της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ
που βρίσκεται υπό ανάπτυξη.
Το MiG-41 αναμένεται να αναπτύξει μια νέα γενιά όπλων αέρος – αέρος και ενώ το
R-37 που χρησιμοποιείται από τα αναχαιτιστικά Foxhound έχει σήμερα εμβέλεια
400 χιλιομέτρων και φέρει μεγάλες κεφαλές 60 κιλών, οι πυραύλοι του νέου
αναχαιτιστικού θα είναι πιθανώς σημαντικά ταχύτεροι και θα έχουν εμβέλεια πιο
κοντά στα 600 χιλιόμετρα. Οι τεχνολογίες που αναπτύχθηκαν για πυραύλους
εδάφους – αέρος με τέτοιες εμβέλειες, οι οποίοι χρησιμοποιούνται για τον
εξοπλισμό του συστήματος αεράμυνας S-500, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως
βάση για αυτούς τους νέους πυραύλους αέρος – αέρος, οι οποίοι πιθανότατα θα
είναι πολύ μεγάλοι για να μεταφερθουν από οτιδήποτε άλλο εκτός από ένα βαρύ
αναχαιτιστικό. Παρόλο που η ταχύτητα των 6 Mach του R-37 είναι πιθανόν
ανεπαρκής για να απειλήσει τα υπερηχητικά αεροσκάφη σε μεγαλύτερες ταχύτητες,
όπως το επερχόμενο αμερικανικό SR-72, θα πρέπει οι νέοι πυραύλοι αέρος-αέρος
για το MiG-41 να μπορούν να υπερβούν τις ταχύτητες των 14 Μach, όπως και η
τελευταία γενιά πυραύλων επιφανείας-αέρος της Ρωσίας, τότε πιθανόν να
αποτελέσουν σοβαρή απειλή για τους υπερηχητικούς στόχους.
Ενώ το MiG-31 ήταν εξαιρετικά ικανό ενάντια σε στόχους όπως μαχητικά
αεροσκάφη, ήταν ιδιαιτέρως διακριθέν για την ικανότητά του να παρεμποδίζει
στόχους υψηλής αξίας όπως βομβαρδιστικά αεροσκάφη και αεροσκάφη επιτήρησης
καθώς και τη σπάνια ικανότητά του να καταρρίπτει πυραύλους κρουζ. Το MiG-41
αναμένεται ομοίως να χρησιμοποιήσει ένα ισχυρό δικτυωμένο ραντάρ και να
μοιραστεί πληροφορίες με αεροπορικές άμυνες εδάφους για να μπορέσει να
στοχεύσει βομβαρδιστικά στελθ σε μεγάλες αποστάσεις αρκετών εκατοντάδων
χιλιομέτρων. Όπως και η σουίτα αισθητήρων του MiG-31 ήταν αρκετά ισχυρή ώστε
να του επιτρέψει να χρησιμεύσει ως αεροσκάφος έγκαιρης προειδοποίησης, έτσι
και ο διάδοχός του αναμένεται να έχει παρόμοια ικανότητα. Με Ρώσους
αξιωματούχους να προειδοποιούν ότι τα αντίμετρα για υπερηχητικούς πυραύλους
cruise υπό ανάπτυξη στο εξωτερικό έχουν ήδη αναπτυχθεί στην εγχώρια αγορά, και
με τα συστήματα αεράμυνας S-400 και S-500 ήδη να επαίρονται για τέτοιες
δυνατότητες, είναι απίθανο ότι το MiG-41 δε θα είναι επίσης σε θέση να
λειτουργεί σε ένα τέτοιο ρόλο η να μην καταρρίπτει υπερηχητικούς πυραύλους
cruise.
Παρόλο που το Su-57 αναμένεται να παραχθεί σε πολύ μεγάλους αριθμούς και να
εξαχθεί ευρέως σε διάφορες ηπείρους, με σχεδόν όλες τις χώρες που διαθέτουν
Su-27 και Su-30 να είναι δυνητικοί πελάτες, το MiG-41 θα αποτελέσει
αναμφισβήτητα τη μεγαλύτερη απειλή για το δυτικό μπλοκ λόγω των πιθανών
στρατηγικών ρόλων του και της ικανότητάς του να συμβάλει σημαντικά στις
ρωσικές δυνατότητες διαστημικού πολέμου. Είναι πιθανό ότι το MiG-41 θα έχει
κόστος πάνω από το διπλάσιο σε σχέση με το Su-57, αν όχι σημαντικά υψηλότερο,
και θα τοποθετηθεί σε μικρότερους αριθμούς ενδεχομένως παράλληλα με
αναβαθμισμένες παραλλαγές του MiG-31. Το ραντάρ Zaslon-M του Foxhound, αν και
μπροστά από την εποχή του, χρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του 1990
και αν αντικατασταθεί από μια πιο σύγχρονη σουίτα αισθητήρων ίσως βασισμένη σε
εκείνη του MiG-41, έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει να εξυπηρετεί τη ρωσική
Πολεμική Αεροπορία ως φθηνότερο αλλά ακόμα πολύ τρομερό αναχαιτιστικό.
