Ο π. Ιωακείμ απορούσε αν υπάρχουν ιερείς οι οποίοι φέρονται στον αέρα και εξηγεί πώς το έζησε στη συνέχεια!
(Γλωσσική διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
[Διήγηση Ιερομονάχου, π. Ιωακείμ Σπετσιέρη]:
Όταν χειροτονήθηκα ιερέας, είπα μια μέρα στον πατέρα Γερμανό [ευλαβής και χαριτωμένος Ιερομόναχος στην Μονή Αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα]:
– Παπά Γερμανέ, διάβασα σε διάφορα ιερά βιβλία, ότι πολλοί ιερείς παλαιότερα, όταν τελούσαν την Μεγάλη Είσοδο κρατώντας τα Τίμια Δώρα, δεν πατούσαν στην γη, αλλά εφέροντο στον αέρα. Υπάρχουν και σήμερα τέτοιοι ιερείς;
– Μην αμφιβάλλεις, μου είπε, μήπως πάθεις και συ κάτι τέτοιο.
Και πράγματι, την επομένη Κυριακή ήμουν εφημέριος και ελειτουργούσα στο καθολικό της Μονής [του Αγίου Σάββα].
Όταν βγήκα στην Μεγάλη Είσοδο κρατώντας επί της κεφαλής μου το Άγιον Δισκάριο, στο οποίο υπήρχε ο Άγιος Άρτος και στο δεξιό μου χέρι το Άγιον Ποτήριον με το Άγιον Αίμα, σήκωνα τα πόδια μου επάνω, διότι δεν έβρισκα στέρεο έδαφος να πατήσω!
Εκείνη τη στιγμή ιερομόναχος Γερμανός βρισκόταν μέσα στο θυσιαστήριο.
Όταν τελείωσε η Θεία Λειτουργία πήγα στο δωμάτιο μου για να ησυχάσω λίγο.
Μετά από ώρα ήλθε ο πατήρ Γερμανός και μου είπε:
– Γιατί σήμερα κατά την ώρα της Μεγάλης Εισόδου σήκωνες τα πόδιά σου;
Και εγώ του είπα:
– Πατέρα Γερμανέ, δεν ξέρω τι μου συνέβη. Δεν έβρισκα στέρεο έδαφος να πατήσω.
– Αυτό είναι, μου είπε, εφέρεσο στον αέρα ενώ σε κρατούσαν Θείοι Άγγελοι. Γι’ αυτό πίστευε και μη ερεύνα, γιατί το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας είναι μέγα μυστήριο.
– Μα, μόνον κατά την Μεγάλη Είσοδο κρατούν οι θείοι Άγγελοι τον λειτουργόν εις τον αέρα;
-Ναι. Διότι τότε φέρει επάνω του τα Τίμια Δώρα. Όταν τα αποθέση τότε η χάρις ενεργεί εις το πνεύμα του λειτουργούντος, το οποίο μεταρσιούται στον φωτεινό και ουράνιο κόσμο.
Από το βιβλίο Αρχιμανδρίτου Ιωακείμ Σπετσιέρη, “Απομνημονεύματα, Άγιον Όρος-Ιεροσόλυμα”, έκδοση Ιεράς Καλύβης, “Σύναξις των Αγίων Αναργύρων”, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος.