Ωστόσο, ο κόσµος έχει αλλάξει από αυτό που ήταν, και το ίδιο και οι ΗΠΑ. Αρκετά έχουν γραφεί τις προηγούµενες ηµέρες για το πόσο πολύ ο πρόεδρος Μπάιντεν θα εστιάσει στο να «φτιάξει τα πράγµατα καλύτερα», αλλά στο εσωτερικό του. Είναι ώρα οι Ευρωπαίοι να καταλάβουν τι σηµαίνει αυτό.
∆ιότι εάν οι πιθανότητες ενός «διατλαντικού reset» εξαρτώνται από το ποιος είναι ο επόµενος Αµερικανός πρόεδρος, η πραγµατική του αναβίωση εξαρτάται από το τι είναι οι διατεθειµένοι να κάνουν οι Ευρωπαίοι. Για να το θέσουµε απλά, ο Μπάιντεν θα πρέπει µόνο να σηµατοδοτήσει ότι θέλει οι σύµµαχοι να είναι εταίροι και πάλι, αλλά αυτό το τελευταίο πρέπει να πετύχει. Αυτό σηµαίνει ενίσχυση του ευρωπαϊκού project µέσω περαιτέρω ολοκλήρωσης -ιδιαίτερα σε ζητήµατα ευρωζώνης για να αποτρέψει µια ακόµη χρηµατοπιστωτική κρίση- και να φροντίσει για τις πολλές κρίσεις που υπάρχουν στη γειτονιά της ΕΕ.
Το µεγάλο άλµα προς τα εµπρός για τους φορείς χάραξης πολιτικής της Ευρώπης και τους στρατηγικούς αναλυτές, θα ήταν να αναγνωρίσουν ότι η αυτονοµία της Ευρώπης είναι στην πραγµατικότητα προς το συµφέρον των ΗΠΑ -χωρίς αυτή, δεν υπάρχει πραγµατική εταιρική σχέση µε την Ουάσιγκτον, απλώς παρατεταµένη εξάρτηση. Σε παγκόσµιο επίπεδο, αντί να αντιµετωπίσουν απλώς την Κίνα σε έναν υποτιθέµενο συστηµικό ανταγωνισµό, αυτό σηµαίνει ότι θα αντιµετωπίζουν από κοινού τα ζητήµατα δηµόσιας υγείας, κλιµατικής δράσης και ψηφιοποίησης, προκειµένου να αποδείξουν την αποτελεσµατικότητα του δηµοκρατικού, πολυµερούς µοντέλου. Εν ολίγοις, δεν πρόκειται για µια ευχάριστη κρουαζιέρα, αλλά για έναν δύσκολο δρόµο.
* ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΝΑΛΥΤΗ,
Κοινοποιήστε το:
Διαβάστε Επίσης
