Γιατί είναι δύσκολο για τις κυβερνήσεις να εντοπίσουν γρήγορα νέες και ριζοσπαστικές αλλαγές, να αγνοήσουν το πόσο ‘τυφλές’ έχουν αποδειχθεί ως προς την αναγνώριση των ευκαιριών που έχουν προκύψει από αυτήν την κρίση, και να αναπτύξουν τις δυνατότητες των πολιτών τους;
Πώς γίνεται οι οργανισμοί να ‘τα κάνουν θάλασσα’ σε κάθε ευκαιρία, σε τόσο μεγάλο βαθμό και τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Γιατί δεν βλέπουν ότι νέες ιδέες, νέα μοντέλα επιχειρηματικότητας, νέες τεχνολογίες απειλούν να υπονομεύσουν την δραστηριότητα τους; Γιατί δεν ξεκινούν να εξετάζουν σημαντικές αλλαγές και καινοτομίες ώστε να διορθώσουν δομικές ανεπάρκειες και τρωτά σημεία και να θέσουν την αειφορία στον πυρήνα του επιχειρηματικού τους μοντέλου?
Είμαστε πράγματι τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουμε ότι υπάρχουν λύσεις μόνο σε εθνικό επίπεδο για μια παγκόσμια κρίση αυτού του μεγέθους;
Πώς είναι δυνατόν οι επιχειρήσεις — ακόμα και όταν κατανοούν τις βασικές προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν και τις κατευθύνσεις που πρέπει να ακολουθήσουν — να μοιάζουν σαν να “παγώνουν” τόσο συχνά και να αδυνατούν να κινηθούν αρκετά γρήγορα, ώστε να ανταποκριθούν σε νέα επιχειρηματικά μοντέλα που θριαμβεύουν διακριτικά γύρω τους και ‘κόβουν’ από τα μερίδια τους; Γιατί δεν εγκαταλείπουν άμεσα το ψευδές αίσθημα ασφάλειας του μοντέλου του παρελθόντος; Γιατί δεν εφαρμόζουν στρατηγικές κινήσεις ώστε να προκαλέσουν τα στερεότυπα του status quo, να αποφύγουν τα χειρότερα και να αμβλύνουν το οικονομικό σοκ με το οποίο θα έρθουν, έτσι ή αλλιώς, αντιμέτωπες;
Το “παιχνίδι” έχει αλλάξει δραματικά — source: chess.com
Σε τι κόσμο θέλουμε να ζούμε ώστε να αντιμετωπίσουμε την τρέχουσα κατάσταση με ειλικρίνεια αφού αυτός, όπως τον ξέραμε, έχει ξεπεραστεί; Γιατί ως κοινωνίες δεν εφαρμόζουμε, δεν επισπεύδουμε το μοντέλο «της σκέψης της μεθεπόμενης μέρας» στον τρόπο που σκεφτόμαστε ώστε να δημιουργούμε νέες αξίες για εμάς και τους γύρω μας;
Γιατί πολλοί αρνούνται να αναγνωρίσουν τη σοβαρότητα της κατάστασης και να επιδείξουν υπευθυνότητα ως προς την καταστολή των ψευδών ειδήσεων, φημών, θεωριών συνωμοσίας και των νοοτροπιών προκατάληψης που αποσπούν την προσοχή μας από τον λογικό τρόπο αντιδράσεων στον κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε;
Γιατί δεν μπορούμε να απολαμβάνουμε ΚΑΙ την ιδιωτικότητά μας ΚΑΙ τα δικαιώματά μας ΚΑΙ την υγεία μας χωρίς να ‘τσιμπάμε’ σε πολιτικά παιγνίδια ανεύθυνων και σε σκοπιμότητές τους που μας υπονομεύουν; Η κινητοποίηση, η βελτίωση και η συνεχής ενημέρωση μας δεν είναι πολύ πιο ισχυρός και αποτελεσματικός τρόπος δράσης παρά να ανεχόμαστε να λειτουργούμε σε/ως μία αστυνομευόμενη και αδαή κοινωνία;
Γιατί δεν παραδεχόμαστε ότι η πανδημία λειτούργησε καταλυτικά στο να αντιμετωπίσουμε και θετικές προκλήσεις και να προχωρήσουμε με γρηγορότερους ρυθμούς σε αλλαγές οι οποίες δε θα είχαν συμβεί αν δεν υπήρχαν συνθήκες έκτακτης ανάγκης; Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Korn Ferry «ο αριθμός των κατοίκων των ΗΠΑ που εργάζονται από το σπίτι εκτινάχθηκε σε πάνω από 80 εκατομμύρια (από 3,7 εκατομμύρια το 2017) μετά τις πρώτες οδηγίες για παραμονή στο σπίτι από τις Πολιτείες. Αν και έχει ήδη μειωθεί αυτός ο αριθμός αφού άρθηκαν οι ολικές απαγορεύσεις κυκλοφορίας (lockdown) και κάποιες εταιρείες απαίτησαν από τους εργαζομένους να επιστρέψουν στα γραφεία τους, αναμένεται ότι εκατομμύρια ανθρώπων θα συνεχίσουν να εργάζονται από απόσταση και μετά το πέρας της πανδημίας».
Όσο και αν οι δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία διέσωσαν τη διατήρηση της επικοινωνίας αναγνωρίζουμε τώρα την μεγάλη ανάγκη για προσωπική επαφή, για συναντήσεις αγάπης με αγαπημένα πρόσωπα και για επικοινωνία πρόσωπο-με-πρόσωπο; Ότι η στέρηση τους έχει σε όλους μας κοστίσει αφάνταστα;
Δεν είναι ξεκάθαρο ότι η μετά-COVID εποχή προφανώς και απαιτεί πολύ μεγαλύτερη συναισθηματική νοημοσύνη και επικράτηση αξιών όπως η δημιουργικότητα, η αποφασιστικότητα, και η εν-συναίσθηση μέσω συνεργασιών(με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο) και αλληλεγγύης; Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, η FMI (Food Industry Association — Ένωση Βιομηχανίας Τροφίμων) και η Eightfold AI ένωσαν της δυνάμεις τους για τη δημιουργία μιας διαδικτυακής αγοράς (“Talent Exchange”) που αντιστοιχεί εργαζομένους που απολύθηκαν πρόσφατα με ανοιχτές θέσεις εργασίας, βάσει των προσωπικών τους προφίλ δεξιοτήτων. Ένα άλλο παράδειγμα, η Ινδία, που είχε ήδη επενδύσει σε ένα ψηφιακό σύστημα πληρωμών παγκόσμιας κλάσης, μπόρεσε να μεταβιβάσει άμεσα μετρητά σε 200 εκατομμύρια γυναίκες με το ξέσπασμα της κρίσης, το οποίο όχι μόνο ελάττωσε τις επιπτώσεις του COVID-19 σε θέματα πείνας και φτώχειας, αλλά και προώθησε τον μακροπρόθεσμο στόχο της χώρας για την ενδυνάμωση των γυναικών με την συμπερίληψή τους στην οικονομία. Ένα ακόμα παράδειγμα είναι τα οκτώ μέλη της Οικονομικής & Νομισματικής Ένωσης Δυτικής Αφρικής (West African Economic & Monetary Union) που έδωσαν τη δυνατότητα σε πολίτες να ανοίξουν λογαριασμούς μέσω γραπτού μηνύματος ή τηλεφώνου και να επιβεβαιώσουν αργότερα την ταυτότητά τους με τη φυσική τους παρουσία, με συνέπεια άνω των 8 εκατομμυρίων κατοίκων της Δυτικής Αφρικής να δημιουργούν λογαριασμούς ενώ οι χώρες τους βρίσκονταν σε lockdown.
Δεν έχουμε τώρα μια εξαιρετική ευκαιρία για ενδοσκόπηση, ώστε να επανεκτιμήσουμε τα σημαντικά πράγματα στη ζωή μας, και να ξεκλειδώσουμε τις πραγματικές μας δυνατότητες;
Όπως λέει ο Yuval Noah Harari:
“Η πανδημία θα μας κάνει να διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας για να προστατεύσουμε ανθρώπινες ζωές. Με άλλα λόγια, η κυρίαρχη πολιτισμική αντίδραση στον κορωνοϊό δε θα είναι η παραίτηση, όπως θα ήταν σε άλλες δεκαετίες, αλλά ένα μείγμα οργής και ελπίδας. Τα καλύτερα μυαλά δε θα ξοδεύουν πλέον το χρόνο τους προσπαθώντας να νοηματοδοτήσουν το θάνατο, αντιθέτως θα είναι απασχολημένα με την παράταση της ζωής”.
Που είναι τώρα οι πραγματικοί ηγέτες με ήθος, εν-συναίσθηση, κατανόηση, όραμα, ανθρωποκεντρική κουλτούρα, αλληλεγγύη και σχέδιο να αναδιαμορφώσουν ριζικά την ευημερία του επιχειρηματικού οικοσυστήματος; Ο πυγμάχος Mike Tyson είχε ένα δίκιο όταν έλεγε ότι «όλοι έχουν ένα σχέδιο μέχρι να δεχτούν την πρώτη γροθιά στο στόμα» αλλά μόνο με τολμηρές, καινοτόμες επιλογές και ‘out of the box´πλάνα, με ευελιξία, με συν-δημιουργία και συνεργασία θα εμπνεύσουν, θα μεταμορφώσουν και θα διατηρήσουν τα ταλέντα και θα βοηθήσουν τους οργανισμούς να αξιοποιήσουν ταχύτατα τις σημαντικές ευκαιρίες που θα προκύψουν. Ο πρώην Διευθύνων Σύμβουλος της Honeywell, Dave Cote — ο οποίος ηγήθηκε με επιτυχία της εταιρείας μέσω της κρίσης του 2008 και προσέθεσε 60 εκατομμύρια δολάρια στη χρηματιστηριακή αξία της προτού αποχωρήσει το 2017 — έδωσε δύο σημαντικές συμβουλές στα άτομα που εκτελούν χρέη ΔΣ μέσω της κρίσης του COVID-19: “Κρατήστε κοντά τους υπαλλήλους σας καθώς θα τους χρειαστείτε στη φάση ανάκαμψης. Προχωρήστε σε ελάχιστες ή καθόλου απολύσεις. Αντ’ αυτού, επιλέξτε τις άδειες άνευ αποδοχών”, και “Μη δώσετε μπόνους στον εαυτό σας εν μέσω κρίσης’’.
Το παιχνίδι έχει πια αλλάξει από 1 σε 3 διαστάσεις : source: 500ish
Πιστεύω ότι τώρα ακριβώς είναι η φάση των πραγματικών αλλαγών που ενώ έως πρόσφατα θεωρούνταν ίσως παρατραβηγμένες είναι τώρα περισσότερο από επιβεβλημένες. Τώρα είναι η ώρα να ‘γεννηθούν’ και να αναδειχθούν οι πραγματικοί ηγέτες που θα κάνουν τη διαφορά γιατί οι λύσεις –τελικά- δεν θα έρθουν με τις νέες τεχνολογίες παρόλο που, όταν αυτές εφαρμοστούν, θα αυξήσουν θεαματικά την ανθρώπινη ευφυία και θα μεταβάλλουν εντελώς την οικονομία.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα πολλές κοινωνίες έχουν ανεχθεί, επιτρέψτε μου να πω, πολλές ‘ασχήμιες’ από τους –κατώτερους των περιστάσεων- ηγέτες τους. Σε έναν σημερινό κόσμο όμως που χαρακτηρίζεται από ταχείες αλλαγές, τα χθεσινά παραδείγματα ηγεσίας κινδυνεύουν και πρέπει να καταστούν περιττά. Τα πρότυπα και οι προοπτικές της ζωής μας και της ευημερίας μας γίνονται επιβλαβή αν δεν μεγαλώσουμε αρκετά και πολύ γρήγορα για να αναλάβουμε τη δική μας ευθύνη, αλλά, αντί να δώσουμε τα εύσημα σε άλλα μοντέλα ηθικής ζωής ακολουθούμε ηγέτες που έχουν παγιδευτεί στον χθεσινό τρόπο σκέψης. Αν συνεχίσουμε να το κάνουμε, απλά αγωνιζόμαστε να βρούμε τη θέση και τη φωνή μας σε αυτόν τον νέο κόσμο χωρίς όμως να έχουμε πολλές ευκαιρίες!
Οι λαϊκιστές ηγέτες του παρόντος που ακολουθούνται κυρίως μέσω της ψήφου-τιμωρίας προς τους ‘άλλους’ που δεν τα κατάφεραν και μας απογοήτευσαν, υπονομεύουν τους δημοκρατικούς κανόνες και μας κρατάνε καθηλωμένους ποινικοποιώντας τη διαφωνία, καταστέλλοντας ή δαιμονοποιώντας τα μέσα ενημέρωσης, παρενοχλώντας την κάθε αντιπολίτευση, αναπτύσσοντας εξω-νομικούς μηχανισμούς όποτε είναι δυνατόν και ούτω καθεξής.
Τι μπορεί να γίνει λοιπόν από εδώ και πέρα; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη φύση του προβλήματος και να δεχτούμε ότι η αποτυχία της όποιας ελίτ δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με το να κάνουμε περισσότερα από τα ίδια και να τυλιχτούμε στη νοσταλγία του παρελθόντος. Πχ. η αναζωπύρωση του ρατσισμού είναι ακριβώς ένα σύμπτωμα των αποτυχιών του παρελθόντος που πρέπει να αποφεύγουμε να επαναλαμβάνουμε, να γίνονται κατανοητοί οι λόγοι των αποτυχιών αυτών και να διορθώνονται οριστικά. Το να κρατάμε τα «μαργαριτάρια» για τις παλιές καλές μέρες δεν θα μας βγάλει από την προβληματική διαχείριση. Το να ποντάρουμε σε ηγέτες με μόνο προτέρημα τη σωστή ρητορική δεν είναι η λύση, πρέπει να υπερβούμε οριστικά αυτά τα στερεότυπα, είναι σημαντικό να τονίζουμε την αξία των κανόνων και να απαιτούμε την αποκατάσταση των δημοκρατικών θεσμών. Δεν πρέπει να τους δώσουμε το «δικαίωμα να σκοτώνουν» αλλά να τους επιλέγουμε με βάση την «ικανότητά τους να αφήνουν τη ζωή».
Χρειαζόμαστε λοιπόν ηγέτες πέρα από τις κομματικές γραμμές για να μετατρέψουν τα ζωηρά λόγια τους σε πράξεις. Οι μη κομματικοί συνασπισμοί πρέπει επειγόντως να ενωθούν για να καινοτομήσουν και να χαράξουν στρατηγικές λύσεις για να (μας) προστατεύσουν από την ανθρώπινη και την οικονομική καταστροφή.
Τεχνητά Νοημοσύνη (AI) και Blockchain- source : Emanuele Bertoli
Θα υπάρξουν διαφωνίες σχετικά με το πώς να ξαναχτίσουμε μια πολιτική που μπορεί να απευθυνθεί στο παρόν και πώς θα κινητοποιήσει τις θετικές δυνάμεις για το μέλλον της δημοκρατίας μας και φυσικά οι λύσεις δεν έρχονται μέσα από ένα άρθρο. Αλλά το πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε πόσο βαθιά είναι αυτή η τρύπα για τις δημοκρατίες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της δικής μας, και να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που βρίσκεται μπροστά μας δεν είναι κάποια εύκολη επιστροφή.
Με την ευρεία ερμηνεία το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στους Οργανισμούς (επιχειρήσεις). Ας διασυνδεθούμε επιτέλους με τις μελλοντικές εξελίξεις που όμως ήδη συμβαίνουν. Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι ο οργανισμός μας επωφελείται από τις νέες προοπτικές και τις διαφορετικές απόψεις. Να μάθουμε να αξιοποιούμε την ποικιλομορφία και να μην τροφοδοτούμε υποθέσεις και προκαταλήψεις.
Είναι ουσιαστικό να δημιουργήσουμε μια συνεργατική κουλτούρα στον οργανισμό μας για να επιτρέψουμε την εύκολη ροή πληροφοριών και ιδεών. Να ανακαλύψουμε τρόπους για να δημιουργήσουμε ισχυρότερα δίκτυα και να χρησιμοποιήσουμε συνδέσεις.
Ας ασχοληθούμε με το σκοπό. Να αξιοποιήσουμε τη δύναμη των ομάδων εκφράζοντας το δικό μας μοναδικό πάθος και τη δέσμευσή μας για την επιχείρηση και την εξεύρεση της σύνδεσής των ανθρώπων μας με αυτό.
“Πάντα μετακινώ το γραφείο μου οπουδήποτε- δεν έχω πραγματικά γραφείο, στην πραγματικότητα. ‘Μετακομίζω’ εκεί που υπάρχει το μεγαλύτερο πρόβλημα στην εταιρεία.” λέει ο Elon Musk.
O Elon Musκ αλλάζει το παιχνίδι — source : fiverr
Να πλαισιώσουμε τις επιχειρηματικές προκλήσεις με τρόπους που εμπνέουν τις ομάδες να βρουν καινοτόμες λύσεις. Να ανακαλύψουμε πολύτιμες πληροφορίες για τις αναδυόμενες τάσεις των πελατών… Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, ας το καταλάβουμε επιτέλους!
Αυτό που μετράει στη ζωή δεν είναι το γεγονός και μόνο ότι έχουμε ζήσει. Είναι η διαφορά που έχουμε κάνει στη ζωή των άλλων που επίσης θα καθορίσει τη σημασία της ζωής που ζούμε.
Σε κάθε περίπτωση όμως, έχουμε καταλάβει ότι ούτε μπορούμε να γυρίσουμε πίσω πλέον, ούτε μπορούμε να μείνουμε προσκολλημένοι; Χρειάζεται δέσμευση και κόπος έστω και για την παραμικρή αλλαγή (μας) αλλά τουλάχιστον μην προσποιούμαστε ότι δεν καταλαβαίνουμε…
Είναι ουσιαστικό να είμαστε σταθερά προσηλωμένοι στους ηθικούς μας στόχους αλλά συγχρόνως προσαρμοστικοί και ευέλικτοι στη διαχείριση των προκλήσεων και των δυσκολιών που παρουσιάζονται στη ζωή μας. Δεν πρέπει να θέτουμε σε κίνδυνο τις αρχές μας, αλλά επίσης δεν πρέπει να ταπεινώνουμε τις αντίθετες απόψεις. Μόνο έτσι πιστεύω ότι μπορούμε να επιτύχουμε την αφθονία στις ζωές μας και να την μοιραστούμε με τους σημαντικούς ανθρώπους που πορεύονται γύρω μας.
Συνεπώς, «χρειάζεται» να εμπνευστούμε από self-disruptive ηγέτες, με αυτογνωσία, συναισθηματική και κοινωνική ευφυία, ηγέτες σίγουρους αλλά ταπεινούς.
Ηγέτες με στάση που τους επιτρέπει να συμβαδίσουν με το ταχέως μετασχηματισμένο περιβάλλον που απειλεί όλους όσους κινούνται με επιβράδυνση. «Ένας καλός ηγέτης μπορεί να συμμετάσχει σε μια συζήτηση ειλικρινά και διεξοδικά, γνωρίζοντας ότι στο τέλος αυτός και η άλλη πλευρά πρέπει να είναι πιο κοντά, και έτσι να αναδειχθούν ισχυρότεροι» είχε πει ο Nelson Mandela. Δεν έχεις αυτή την ιδέα όταν είσαι αλαζόνας, επιφανειακός και ανενημέρωτος.
Ήρθε λοιπόν η ώρα για τους ηγέτες που δεν κάνουν τις ομάδες τους και τις κοινωνίες να εξαρτώνται από αυτούς, αλλά είναι εκείνοι που μπορούν να εμπνεύσουν τους ανθρώπους πίσω και γύρω από το όραμά τους, τη «μεγάλη ιδέα» και στη συνέχεια να τους ενδυναμώσουν ώστε να επιτύχουν, να αμφισβητήσουν, να προοδεύσουν.
Μόνο με τέτοιες συμπεριφορές οι ΗΓΕΤΕΣ θα προσελκύσουν, θα αναδείξουν και θα διατηρήσουν την συνοχή και τα ταλέντα σε κάθε κοινωνία, διότι τα ταλέντα θα είναι στο τέλος τη συζήτησης ο καταλύτης των αλλαγών, o παράγοντας διαφοροποίησης
Κοινοποιήστε το:
Διαβάστε Επίσης
