Ναι, όπως πιθανότατα μαντεύεις, θα έπρεπε να γράφουμε «Κουκάκη» κατά το «Γουδή», αλλά ας όψεται που δεν έχει βρεθεί κανείς να κάνει τον αντίστοιχο σαματά που λέγαμε πρόσφατα στον Δήμο Αθηναίων. Το Κουκάκι, που λες, πήρε το όνομά του από τον Γεώργιο Κουκάκη, εργοστασιάρχη της διάσημης Κλινοποιΐας Κουκάκη, που έφτιαχνε αυτά εδώ τα σιδερένια κρεβάτια τα οποία σίγουρα έχεις δει σε λαογραφικά μουσεία αν είσαι μικρό, ή σε σπίτια σε χωριά, αν είσαι μιας κάποιας ηλικίας. Ο Κουκάκης, που λες, έχτισε γύρω στο 1900 το σπίτι του στη γωνία των (σημερινών) οδών Γεωργάκη Ολυμπίου και Δημητρακοπούλου. Για πολλά χρόνια, το σπίτι αυτό ήταν το μοναδικό της περιοχής, και ως εκ τούτου έτσι βάφτισε ολόκληρη τη γειτονιά του.
Τον χειμώνα του 1933, κάπου στα τέλη Ιανουαρίου ή αρχές Φεβρουαρίου, στην Ταβέρνα του Σιλιβάνη που βρισκόταν εδώ, στη γωνία των οδών Δυοβουνιώτου και Αμυνάνδρου σερβιρίστηκε ένα πολύ περίεργο μενού: Χαλίκια από το Φάληρο, αρνάκι γαρνιρισμένο με ζουμπούλια και στυπόχαρτο, και ψάρια με μπαρούτι ήταν μερικά από τα πιάτα.
Ο λόγος; Το επίσημο δείπνο που είχε οργανωθεί για την υποδοχή του Ιταλού Φίλιππου Μαρινέτι, και το ποιος ήταν αυτός θα αφήσουμε τον τοπικό Τύπο της εποχής να σου το περιγράψει: «Ο Φίλιππος Θωμάς Μαρινέτι, ιδρυτής και κήρυκας του φουτουρισμού, κύριος εκπρόσωπος της σύγχρονης ιταλικής τέχνης, με τον φουτουρισμό να έχει αναγνωριστεί ως η καλλιτεχνική μορφή του φασισμού, και με τον φασισμό να θεωρείται ως πολιτική επιτυχία του φουτουρισμού, επισκέφθηκε την Αθήνα, ως καλλιτεχνικός αντιπρόσωπος της φασιστικής Ιταλίας, για να εγκαινιάσει έκθεση Ιταλών φουτουριστών ζωγράφων».
«Ατμόσφαιρα κεκορεσμένη από… διανόησιν, παραληρήματα διαφόρων ειδών και ποιοτήτων. Ολίγαι κυρίαι, πολλοί περίεργοι, ένας γλύπτης, μερικοί δημοσιογράφοι, μία δραξ φασιστών επισήμων και ανεπισήμων, ο κ. Μαρινέτι επικεφαλής», είναι η απάντηση αν αναρωτιέσαι πώς να ήταν άραγε η φάση εκείνο το βράδυ στην ταβέρνα, στην οποία τις άλλες μέρες σύχναζαν ο Κώστας Βάρναλης, ο Φώτος Γιοφύλλης και ο Πωλ Νορ. Στην ίδια ταβέρνα έκανε μετά τον πόλεμο, το 1947 συγκεκριμένα, την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση ο Άκης Πάνου.
Το 1931, το Κουκάκι απέκτησε τον δικό του παιδικό κήπο, κομπλέ με την πισίνα του γεμάτη με θαλασσινό νερό. Αν αναρωτιέσαι, οι παιδικοί κήποι ήταν μια πρωτοβουλία του Δήμου Αθηναίων, υπήρχαν σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας και επιβίωσαν ως τα τέλη της δεκαετίας του ’60 –άλλη μια απόδειξη ότι η πρόοδος δεν είναι πάντα γραμμική. Πολλά και ενδιαφέροντα για την ιστορία τους έχει το The Citizen, εδώ.
Στο Κουκάκι έζησαν, μεταξύ πολλών άλλων, η αγωνίστρια της εθνικής αντίστασης Ηρώ Κωνσταντοπούλου που εκτελέστηκε στα 17 της χρόνια στην Καισαριανή, ο γλύπτης, δημιουργός μεταξύ άλλων του Δισκοβόλου, Κώστας Δημητριάδης, ο ζωγράφος Αλέξανδρος Αλεξανδράκης, ο ποιητής και σκηνοθέτης Κωστής Βελμύρας και ο ζωγράφος Σπύρος Βιτωρόπουλος.
