Του Σάββα Καλεντερίδη
Το 2020 ήταν μια από τις χειρότερες χρονιές των τελευταίων δεκαετίων, όσον αφορά την εκδήλωση επιθετικότητας από πλευράς της Τουρκίας απέναντι στην Κύπρο και την Ελλάδα.
Μερικές από τις επιθετικές και προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας:
-Εισβολή και έρευνες από το Μπαρμαρός στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας
-Εισβολή και γεωτρήσεις από το πλωτό γεωτρύπανο Γιαβούζ, στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας
-Εισβολή και έρευνες από το Ορούτς Ρέις στην υφαλοκρηπίδα της Ελλάδας και της Κύπρου, υπό τη συνοδεία δεκάδων φρεγατών και πυραυλακάτων του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού
-Εισβολή Ερντογάν στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου
-Πολλαπλές αναφορές για τα δικαιώματα της Τουρκίας στη Γαλάζια Πατρίδα
-Πολλαπλές αναφορές για τα δικαιώματα της Τουρκίας στην περιοχή του τουρκολυβικού μνημονίου
-Σωρεία NAVTEX και δηλώσεις επισήμων για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του βορείου Αιγαίου και της Δωδεκανήσου
-Απόπειρα κατάληψης της συνοριακής πύλης στις Καστανιές του Έβρου με αλλοδαπούς μουσουλμάνους και στη συνέχεια εισβολής στην Ελλάδα 800 χιλιάδων αλλοδαπών, με στόχο την δημογραφική αλλοίωση του νομού Έβρου, ούτως ώστε και οι τρεις νομοί της Θράκης να έχουν «μουσουλμανικό πληθυσμό», για να είναι ευκολότερη η προσάρτησή της στην Τουρκία, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.
-Οργανωμένη από το τουρκικό κράτος διακίνηση αλλοδαπών μουσουλμάνων, με τελευταίο παράδειγμα το γραφείο ταξιδίων «Η Τουρκία» που μετέφερε Σομαλούς με αεροσκάφη της κρατικής ΤΗΥ, από Μογκατίσου στη Σμύρνη και από κει στην Ελλάδα.
-Δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων για ανάγκη αναθεώρησης της Συνθήκς της Λωζάνης
Δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων για «18 νησιά του Αιγαίου που είναι τουρκικά»
-Δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων για παραδοσιακά δικαιώματα της Τουρκίας στα Δωδεκάνησα.
Τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, ήταν μόνο οι κυριώτερες προκλήσεις της Τουρκίας, με σοβαρότερη κατά την ταπεινή μου άποψη την απόπειρα κατάληψης της συνοριακής πύλης στις Καστανιές του Έβρου, αφού, σύμφωνα με άρθρο σοβαρού Τούρκου ακαδημαϊκού, το σχέδιο προέβλεπε την εισβολή σε πρώτη φάση 800 χιλιάδων μουσουλμάνων και σε επόμενες φάσεις, αφού πλέον ο Έβρος θα ήταν «μουσουλμανικός» και η συνοριακή πύλη υπό κατάληψη, εισβολή στην Ελλάδα και εκείθεν στην Ευρώπη δέκα εκατομμυρίων μουσουλμάνων. Σχέδιο το οποίο έχει εξυφάνει η Τουρκία από κοινού με το Ιράν.
Αν είχε πετύχει το σχέδιο εκείνο, θα μιλούσαμε πλέον για άλλη Ελλάδα ή μάλλον για το Γιουνανιστάν.
Η εκδήλωση όλης αυτής της επιθετικότητας της Τουρκίας αφύπνησε το ελληνικό πολιτικό σύστημα, το οποίο με τις πολιτικές του, έσκαβε τον δικό του λάκκο.
Όταν κατάλαβε το πολιτικό σύστημα ότι κινδυνεύει και απειλείται η ίδια η ύπαρξή του, αφυπνίστηκε και άλλαξε πολιτική κυρίως σε δύο τομείς.
Ο πρώτος είναι το τομέας της λαθραίας εισόδου αλλοδαπών, κυρίως μουσουλμάνων στην Ελλάδα, μια κατάσταση που οφειλόταν κυρίως στην πολιτική των ανοικτών συνόρων, που υιοθέτησε μεγαλοφώνως η τότε ελληνική κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να καταστεί η Ελλάδα ο πιο εύκολος «στόχος» για την Τουρκία και για τους αλλοδαπούς ο πιο «δημοφιλής» προορισμός.
Μετά την απόπειρα κατάληψης της συνοριακής πύλης των Καστανιών, η Ελλάδα πήρε μέτρα, έκλεισε τα σύνορα και περιόρισε αρκετά την σχεδιασμένη παραβίαση των ελληνικών συνόρων από αλλοδαπούς.
Ο δεύτερος τομέας είναι η ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας. Η Ελλάδα, μετά το Ελσίνκι (1999) και μετά την έναρξη των διερευνητικών επαφών, το 2002, έβαλε «όλα τα αυγά» στο καλάθι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με σκοπό να εξουδετερώσει την τουρκική απειλή μέσω Βρυξελλών.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχει κάποια λογική αυτή η επιλογή, υπό τον όρον ότι θα ισχύουν δύο προϋποθέσεις:
Πρώτον, η Τουρκία έχει ως πρώτη προτεραιότητα της εξωτερικής της πολιτικής την είσοδο στην Ε.Ε. και άρα, για να πετύχει το στόχο, μπορεί να προβεί σε υποχωρήσεις έναντι της Ελλάδος και της Κύπρου
Δεύτερον, η Ελλάδα, παράλληλα με τις διερευνητικές και το καλό κλίμα που είχε δημιουργηθεί μέσω της ευρωπαϊκής προοπτικής, θα έπρεπε να παρακολουθεί τα εξοπλιστικά προγράμματα και τον επιχειρησιακό σχεδιασμό της Τουρκίας απέναντι στην Κύπρο και την Ελλάδα, και αναλόγως να προετοιμάζεται κι αυτή στους τομείς αυτούς, για να μην ξυπνήσει ένα πρωί και διαπιστώσει ότι η Τουρκία έχει υπεροπλία και δι’ αυτής θα προσπαθήσει να υφαρπάξει από την Κύπρο και την Ελλάδα αυτά που διεκδικεί δεκαετίες τώρα.
Τώρα, το πολιτικό σύστημα, που αποκοιμήθηκε και αποκοίμισε την Ελλάδα επί είκοσι χρόνια, έστω και αργά ξύπνησε από το λήθαργο, γιατί είδε και πάλι να απειλείται η ύπαρξή του, κυρίως λόγω της εισβολής του Ορούτς Ρέις στην υφαλοκρηπίδα μας, αλλά και του κινδύνου να έχουμε επέκταση των ερευνών νοτίως της Κρήτης και μετά να ακολουθήσουν και γεωτρήσεις.
Κατάλαβε το πολιτικό σύστημα ότι αν δεν αντιδράσει και η Τουρκία συνεχίσει να αλωνίζει στα νερά της Γαλάζιας Πατρίδας και νοτίως της Κρήτης, όσο και να έχει αποχαυνωθεί αυτός ο λαός από αποπροσανατολισμό ετών, θα αντιδρούσε και δεν θα είχε μείνει κολυμπηθρόξυλο από τα υφιστάμενα κόμματα και… τζάκια.
Εδώ είμαστε λοιπόν. Ξυπνήσαμε μετά από είκοσι χρόνια και διαπιστώσαμε ότι η Τουρκία αφ’ ενός μεν δεν δίνει δεκάρα για την Ε.Ε. και αφ’ ετέρου όλα αυτά τα χρόνια ανέπτυσσε την αμυντική της βιομηχανία και εξοπλιζόταν.
Και έτσι, αντί να εξοπλίζεται η Ελλάδα με βάση καλά επεξεργασμένα πενταετή και δεκαετή προγράμματα, που θα ανταποκρίνονται στους εθνικούς σχεδιασμούς και την εθνική στρατηγική, τώρα τρέχουμε να προλάβουμε να μπαλώσουμε τις «τρύπες» της εθνικής μας άμυνας.
Αν και δεν υπάρχει καμία χώρα στον κόσμο που να συμπεριφέρεται έτσι, αν και οι κινήσεις και στο μεταναστευτικό και στο θέμα της αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής δεν γίνονται με βάση στρατηγικό σχεδιασμό, αλλά για να διασωθεί το πολιτικό σύστημα από την επερχόμενη καταστροφή, καλοδεχούμενος και ο έλεγχος των συνόρων και η ενεργός διπλωματία και σύναψη συμμαχιών και η υλοποίηση εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Καλοδεχούμενα με μια προϋπόθεση. Ότι τα υπερσύγχρονα όπλα, τα αεροπλάνα και τις φρεγάτες, θα ξέρουμε γιατί τα παίρνουμε και πώς θα τα χρησιμοποιήσουμε, για να ενισχύσουμε την αποτρεπτική ισχύ και την διπλωματική θέση της Ελλάδας.
Αν τα κάνουμε όλα αυτά και δεχόμαστε διερευνητικές χωρίς κατάργηση του τουρκολυβικού μνημονίου, κατάργηση του δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας και αποχώρηση του Μπαρμπαρός και του Γιαβούζ από την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτό που θα πετύχουμε είναι να γεμίσουμε τα ταμεία των βιομηχανιών όπλων και να αδειάσουμε τα ταμεία της Ελλάδας.
Τέλος, η Ελλάδα πρέπει να ανακαλύψει την τακτική του «μαστίγιου και του καρότου». Δηλαδή, πρώτα μαστίγιο στην Τουρκία πανταχόθεν, από ΗΠΑ, Ε.Ε. και από Ελλάδα, μετά πάλι μαστίγιο και μετά λίγο καρότο.
Τώρα, με διερευνητικές, με μεθόδευση συνάντησης του Ερντογάν με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και με χάδια από την Ε.Ε., είμαστε στο «καρότο, καρότο, καρότο» και καθόλου μαστίγιο.
Αλλάξτε τροπάρι κύριοι, γιατί οι απειλές παραμένουν και δεν είναι απειλές μόνο για την Ελλάδα, είναι και για το πολιτικό σύστημα.
Έστωσαν υπ’ όψιν.
