Το κρατικό «Anadolu» επαναβεβαιώνει πως Τουρκία και τ/κ ηγεσία ζητούσαν «λύση» δύο κρατών υπό τον μανδύα της ομοσπονδίας από το 1968, πριν το πραξικόπημα και την εισβολή. Τα όσα αναφέρει για τις συνομιλίες του 2017 είναι η τουρκική εθνικιστική γραμμή που υιοθετείται από κάποιους σε Αθήνα και Λευκωσία, όπως κατήγγειλε πρόσφατα ο πρώην ΥΠΕΞ της Ελλάδας.
Με μια ανάρτησή του το τουρκικό πρακτορείο «Anadolu» επαναβεβαιώνει το αυτονόητο: Ότι η δημιουργία δύο κρατών στην Κύπρο μέσα από την προταθείσα λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας συζητείται τουλάχιστον από το 1968, πριν το πραξικόπημα και την εισβολή του 1974.
Η σημερινή ανάρτηση στο Twitter, που έγινε στα αγγλικά με στόχο τον επηρεασμό του διεθνούς κοινού έχει τον τίτλο «Το Κυπριακό Ζήτημα: Ο κόμπος που παραμένει άλυτος για 52 χρόνια».
Η κρατική προπαγάνδα της κατοχικής Τουρκίας επαναλαμβάνει την πάγια θέση ότι για τη μη-λύση του Κυπριακού ευθύνονται όλοι οι Ελληνοκύπριοι.
«Λόγω της ασυμβίβαστης συμπεριφοράς των Ελληνοκυπρίων, οι συνομιλίες για την Κύπρο, που συνεχίζονται για 52 χρόνια με σκοπό την εξεύρεση δίκαιης και βιώσιμης λύσης στου Κυπριακό, δεν απέδωσαν καρπούς».
Στο infographic που αναρτήθηκε αναφέρονται όλοι οι συνομιλητές από πλευράς Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων καθώς και οι ΓΓ του ΟΗΕ από τον U Thant μέχρι τον Antonio Guterres.
Ενδιαφέρουσα παρατήρηση είναι ότι οι δύο «περίοδοι όπου η ελπίδα για λύση αυξήθηκε» στις οποίες επέλεξε να εστιάσει η τουρκική προπαγάνδα είναι το 2004 και το 2017, επιρρίπτοντας όλη την ευθύνη σε όλους τους Ελληνοκύπριους.
Για το 2004 και το Σχέδιο Ανάν, το «Anadolu» αναφέρει πως έγινε δημοψήφισμα και στις δύο πλευρές, αλλά οι Ελληνοκύπριοι το απέρριψαν. Κατηγορεί επίσης την ΕΕ πως λίγες μέρες μετά «έκανε τους Ελληνοκύπριους πλήρες μέλος του μπλοκ, αγνοώντας τον άλλο συνέταιρο στο νησί».
Πουθενά δεν υπάρχει αναφορά στην Κυπριακή Δημοκρατία ούτε παρουσιάζει κάπου την σημαία της.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το τι γράφει για το 2017 και τις συνομιλίες στο Crans Montana: «Οι συνομιλίες ξανάρχισαν στις 28 Ιουνίου του 2017 στο Crans Montana της Ελβετίας. Οι συνομιλίες, που συνεχίστηκαν για περίπου 10 μέρες, δεν μπορούσαν να ολοκληρωθούν λόγω της ασυμβίβαστης συμπεριφοράς της ελληνοκυπριακής πλευράς».
Δυστυχώς την τουρκική αυτή θέση για το Crans Montana υιοθετούν και πολλοί Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι αναλυτές, επιρρίπτοντας την ευθύνη στην Κυπριακή Δημοκρατία για την κατάρρευση των συνομιλιών.
Όπως άνεφερε προχθές ο Νίκος Κοτζιάς, πρώην ΥΠΕΞ της αριστερής κυβέρνησης Αλέξη Τσίπρα, έχει δημιουργηθεί στην Αθήνα και στη Λευκωσία ένα μέτωπο στήριξης του τουρκικού εθνικισμού και υπονόμευσης της θέσης της Κύπρου το οποίο απαρτίζουν «αρθρογράφοι της διαπλοκής και αριστερών εφημερίδων» οι οποίοι «ξεπλένουν με τόση ευκολία την Τουρκία, αλλά και τις τουρκοκυπριακές ηγεσίες».
Το γραφικό εικονίζει τον Ραούφ Ντενκτάς ως τον «ιδρυτή πρόεδρο της ΤΔΒΚ» και υποστηρικτή της ομοσπονδίας των δύο κρατών και συνομιλητή για 36 χρόνια.
Για τον Ερσίν Τατάρ αναφέρει πως ξεκινά μια «νέα περίοδος για την ΤΔΒΚ» και τις «διαφορετικές ιδέες του για το Κυπριακό τις οποίες στηρίζει επίσης η Τουρκία και αναμένεται να αλλάξει την δυναμική των συνομιλιών».
Πιο σημαντική, ωστόσο, είναι η αναφορά στις συνομιλίες του 1968: «Οι συνομιλίες μεταξύ των μερών στην Κύπρο ξεκίνησαν αρχικά στη Βυρητό τον Ιούνιο του 1968. Οι συνομιλίες έγιναν με την προοπτική συμφωνίας για μια ομοσπονδιακή λύση μεταξύ των παραμέτρων του ΟΗΕ – δικοινοτική, διζωνική, βασισμένη στην πολιτική ισότητα και τα δύο συνιστώντα κράτη».
Η τελευταία αναφορά επαναβεβαιώνει για πολλοστή φορά αυτό που οι καλοί γνώστες της ιστορίας του Κυπριακού πάντοτε γνώριζαν: Πως τα δύο κράτη με την επικάλυψη της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας ήταν πάντοτε η θέση της Τουρκίας, ακόμη και πριν από το πραξικόπημα και την εισβολή.
Για παράδειγμα, οι διχοτομικοί χάρτες πιο πάνω δημοσιεύθηκαν το 1957 στο βιβλίο του Τουρκοκύπριου ηγέτη Φαζίλ Κουτσιούκ «Το Κυπριακό Ζήτημα: Η Μόνιμη Λύση» και στην εφημερίδα του «Halkin Sesi».
Το εγκληματικό πραξικόπημα έδωσε μεν την δικαιολογία για την εισβολή, το σχέδιο όμως των δύο κρατών, υπό την ομπρέλα μιας Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, υπήρχε από την αρχή.
Η συνεργάτιδα της «Σημερινής» Φανούλα Αργυρού, εδώ και δεκαετίες, με έγγραφα και στοιχεία τα οποία δημοσιεύθηκαν σε βιβλία της και εκατοντάδες άρθρα, έχει τεκμηριώσει (χωρίς ποτέ να αμφισβητηθεί) πως αυτός ήταν ο στόχος της Τουρκίας από την αρχή, ακόμα και πριν το 1968, με ρίζες πίσω στο 1956.
Για παράδειγμα, τον Ιούνιο του 1964, μετά το τουρκοκυπριακό πραξικόπημα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας και ενώ ο πληθυσμός ήταν μικτός, η τουρκική κοινοτική συνέλευση ζήτησε κράτος στη «Βόρεια Κύπρο» με διαχωριστική γραμμή από τη Γιαλιά μέχρι την Αμμόχωστο με 37% του εδάφους της Κύπρου.
Ο χάρτης αυτός δημοσιεύθηκε το 1964 στο βιβλίο του Εύδωρα Ιωαννίδη με το ψευδώνυμο Δώρος Άλαστος «Cyprus – What now?».
Ο συγγραφέας αναφέρει πως η διχοτόμηση και η ομοσπονδία με δύο χωριστά κράτη με το 38% του κυπριακού εδάφους να δοθεί στους Τούρκους, συζητείτο έντονα για οκτώ χρόνια στο Λονδίνο 1956-1964.
Συνεπώς, με την «εκλογή» του Ερσίν Τατάρ στις παράνομες «εκλογές» στα κατεχόμενα η προοπτική των «δύο κρατών» συνεχίζεται με άλλη ρητορική.
Δυστυχώς και σε αυτή την περίπτωση, αντί να καταγγέλεται η κατοχή και η παρουσία εποίκων στο «εκλογικό σώμα», κάποιοι Ελληνοκύπριοι κατηγορούν τους συμπατριώτες τους ότι «εξέλεξαν» τον Τατάρ. Με εξόφθαλμα ψέματα προσπαθούν να παρουσιάζουν τις ειρηνικές αντικατοχικές διαμαρτυρίες ως «φασιστικές» σε πλήρη αρμονία με την τουρκική προπαγάνδα που λέει ακριβώς το ίδιο.
Σημερινή
