Εντός της ε/κ κοινότητας απ’ αφορμή το ζήτημα αυτό, τον τρόπο δηλαδή επανέναρξης του διαλόγου στο Κυπριακό, οδηγηθήκαμε σε μια χαώδη κατάσταση αντιπαραθέσεων και φοβερών κατηγοριών εκατέρωθεν. Οι διαφορές δεν περιορίσθηκαν μόνο γύρω από τα θέματα στρατηγικής και τακτικής στο Κυπριακό, αλλά και σε θέματα που άπτονται των διεθνών σχέσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Κυπριακής ΑΟΖ, των σχέσεων με τους Τ/κ, τον ρόλο και τη θέση της Τουρκίας σε όλα αυτά και φυσικά της Ελλάδας και ειδικά του Ηνωμένου Βασιλείου. Μέσα σε όλα αυτά η Κύπρος βρίσκεται στη μέση της διελκυστίνδας ΗΠΑ και Ρωσίας, στη Μεσόγειο και ειδικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο, ως αποτέλεσμα της ισχυροποίησης της θέσης της Μόσχας στην περιοχή μέσω της ισχυρότατης πλέον παρουσίας της στη Συρία.
Μαρτυρούμε όλοι κάποια νέα δεδομένα στην περιοχή, τα οποία επηρεάζουν το Κυπριακό, όπως η ρωσική έντονη παρουσία και η ένταση σε κάποια παλιά φαινόμενα, τα οποία αφορούν τη σχέση ΗΠΑ και Τουρκίας, ΝΑΤΟ και Τουρκίας, όπως επίσης την αρνητική εξέλιξη των σχέσεων Τουρκίας και Αραβικών Κρατών, ιδιαίτερα με Αίγυπτο και Η.Α.Ε. Η Τουρκία συμπλέκεται με το Ισραήλ και βελτιώνει αισθητά τις σχέσεις της με Ρωσία και Ιράν. Κατορθώνει επίσης να εισέλθει σε παρατεταμένη σύγκρουση με τη Γαλλία. Παρ’όλα αυτά η Δύση, στο πρόσωπο των ΗΠΑ του Τραμπ, της Γερμανίας της Καγκελαρίου Μέρκελ και του ΝΑΤΟ, παραμένει να βλέπει την Τουρκία ως τον εκλεκτό «σύμμαχό» της. Την ίδια ώρα που η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πλήρες κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι ΗΠΑ συγκαταλέγουν την πατρίδα μας στους στρατηγικούς εταίρους, εταίρους, δυστυχώς, όμως, σε όλα τα άλλα πλην του Κυπριακού.
Σ’ αυτό το πλαίσιο και εν αναμονή της εγκατάστασης του νέου Προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και του καθορισμού της δικής του γραμμής σχετικά με την Τουρκία, τα Ελλαδοτουρκικά και το Κυπριακό, η κ. Λουτ πραγματοποίησε τον πρώτο ημιτελή γύρο επαφών για την επανέναρξη των συνομιλιών. Ημιτελή, γιατί η Τουρκία δεν συναίνεσε σε επίσκεψή της στην Άγκυρα. Προφανώς η Τουρκία αναμένει τις αποφάσεις τής Ε.Ε για τις σχέσεις της με την Ένωση και τις διακηρυγμένες προθέσεις των Βρυξελλών να λάβουν μέτρα για την απαράδεκτη συμπεριφορά της έναντι Ελλάδας και Κύπρου. Προθέσεις που το πιθανότερο να μείνουν διακηρύξεις, ελέω Μέρκελ, η οποία ενδεχομένως να επικαλεστεί προς τούτο και την εν εξελίξει πρωτοβουλία του Γ.Γ. του ΟΗΕ.
Ως γνωστόν, το ζητούμενο από ΟΗΕ για να επαναρχίσουν οι συνομιλίες στο Κυπριακό υπήρξε να συνεχίσουν από το σημείο που είχαν διακοπεί στο Κραν Μοντανά στο πλαίσιο του κ. Γκουτέρες. Η ε/κ πλευρά έχει ανταποκριθεί πλήρως θετικά. Η τ/κ πλευρά και η Τουρκία εμμένουν στην απαράδεκτη και εκτός πλαισίου ΟΗΕ και ΕΕ θέση για λύση δύο κρατών. Η τ/κ πλευρά έχει και επίσημα ενημερώσει περί τούτου και την κ. Λουτ. Τόσον η Τουρκία , όσον και η τ/κ πλευρά διακηρύσσουν ότι η ομοσπονδία «απέθανε», ζήτω τα «δύο κράτη». Ενδεχομένως και το πιθανότερο είναι να θέτουν αυτήν τη θέση για να… «υποχωρήσουν» στη θέση για συνομοσπονδία. Έτσι ή αλλιώς και οι δύο θέσεις αντίκεινται, συγκρούονται, με τη διαχρονική θέση της διεθνούς κοινότητας και των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας ως σώματος αλλά και ως ξεχωριστών κρατών. Αντίκεινται με τη θέση όλων των κρατών του κόσμου και διεθνών οργανισμών. Συγκρούονται κάθετα με την άποψη και απόφαση όλων ενάντια σε κάθε μορφή διχοτόμησης ή απόσχισης στην Κύπρο!
Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση, τη δεδομένη δηλαδή απαράδεκτη και εκτός πλαισίου λύσης του ΟΗΕ, θέση Τουρκίας και Τ/κ, παρέμενε για ορισμένους στη διεθνή κοινότητα και στην Κύπρο να τοποθετηθεί η ε/κ πλευρά. Η ε/κ πλευρά τοποθετήθηκε καθαρά. Τι μένει τώρα; Να τοποθετηθούν η ίδια η διεθνής κοινότητα και οι συλλογικοί φορείς της. Στην περίπτωση του Κυπριακού ο ΟΗΕ, η ΕΕ, τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ιδού η Ρόδος, για όσους στη διεθνή κοινότητα ομνύουν πίστη στη διεθνή νομιμότητα, τις αρχές και αξίες που οι ίδιοι διακηρύσσουν και τις δικές τους αποφάσεις. Θα επιτρέψουν να διχοτομηθεί η Κύπρος, το θύμα εισβολής και κατοχής, από τον θύτη Τουρκία; Είναι προς το συμφέρον τους να δημιουργηθεί ένα τέτοιο προηγούμενο εν έτει 2020; Ειδικά και ιδιαίτερα η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αλλά και οι ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Κίνα έχουν να κερδίσουν ή να χάσουν από ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Ειδικά ο καλύτερος… φίλος της Κύπρου και συνεγγυητής της ακεραιότητας, ανεξαρτησίας και κυριαρχίας της, το Ηνωμένο Βασίλειο, πώς φαντάζεται μια τέτοια εξέλιξη; Δημιουργεί μια τέτοια εξέλιξη φοβερό προηγούμενο για τη δική της συνοχή ως Ενιαίου Κράτους (Σκωτία και όχι μόνο). Δημιουργείται προφανής λόγος για κατάργηση των λεγομένων κυρίαρχων βάσεών της στην Κύπρο. Τελειώνει ουσιαστικά ο ρυθμιστικός ρόλος στην Ανατολική Μεσόγειο, την ώρα που θα είναι ήδη και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μήπως συμφέρει σε όλους τους άλλους να μεγαλώσει επικίνδυνα η Τουρκία του Ερντογάν; Όχι, βέβαια. Η μετατροπή της Τουρκίας σε μέγεθος ισοδύναμο μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών συνιστά κίνδυνο για την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, την περιοχή και τον κόσμο ευρύτερα. Ας ανατρέξουν λίγο στην ιστορία. Με τη στάση τους όλοι αυτοί, τείνουν να μετατρέψουν τον πάλαι πότε «μεγάλο ασθενή» σε ισχυρό πειρατή!
