Βιογραφικά στοιχεία του Νίκου Καπετανίδη
Ο Νίκος Καπετανίδης γεννήθηκε στην Ριζούντα της Τραπεζούντας το 1889. Σπούδασε σε ένα από τα σημαντικότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του Πόντου, στο περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας, από το οποίο αποφοίτησε το 1905. Αρχικά εργάστηκε στην τράπεζα των αδερφών Φωστηρόπουλων, ενώ ταυτόχρονα ασχολούνταν και με τη μεγάλη του αγάπη, τη δημοσιογραφία, όπου μάλιστα, πολύ γρήγορα εξελίχθηκε σε πολύ ενεργό μέλος του τοπικού τύπου.
Την περίοδο 1910-1911 συνεργάστηκε με τον Φίλωνα Κτενίδη, ο οποίος εξέδιδε το δεκαπενθήμερο περιοδικό “Επιθεώρηση”, που κυκλοφόρησε συνολικά σε 24 τεύχη, με τα 6 τελευταία υπό τη διεύθυνση του Νίκου Καπετανίδη, λόγω αποχώρησης του Κτενίδη για σπουδές. Στη συνέχεια δημοσίευσε κείμενά του και στην εφημερίδα “Ο Φάρος της Ανατολής” και στην “Ηχώ του Πόντου”. Το 1917 προχώρησε στην έκδοση της εφημερίδας “Σάλπιγξ”, η οποία κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια της ρωσικής κατοχής.
Όταν υποχώρησε η Ρωσία και επέστρεψαν οι Τούρκοι, τον Οκτώβριο του 1918, δημιούργησε την εφημερίδα “Εποχή”. Μέσω των άρθρων του στην εφημερίδα δεν δίστασε να μιλήσει ανοιχτά και χωρίς φόβο για τις βιαιότητες των Τούρκων κατά των Ελλήνων του Πόντου, με αποτέλεσμα να θέσει σε μεγάλο κίνδυνο τη ζωή του. Στα γραφεία της εφημερίδας τον επισκέφτηκε ο «δήμιος του Πόντου» Οσμάν Τοπάλ, προκειμένου να του κάνει συστάσεις, να τρομοκρατήσει τον Καπετανίδη, κάτι όμως που δεν το πέτυχε, καθώς ο ατρόμητος δημοσιογράφος δεν πτοήθηκε από τις έμμεσες και άμεσες απειλές του και εξακολουθούσε να γράφει με το ίδιο σθένος.
Αυτή του η ατρόμητη στάση είχε ως αποτέλεσμα να συλληφθεί το 1921 και να οδηγηθεί σε δίκη-παρωδία, μαζί και με άλλους που αποτελούσαν την αφρόκρεμα του Ποντιακού Ελληνισμού, στα Ανεξάρτητα Δικαστήρια που είχαν στηθεί στην Αμάσεια. Κατά τη διάρκεια της δίκης, όταν ο δικαστής τον κατηγόρησε πως αγωνίζεται για την ανεξαρτησία του Πόντου, εκείνος, με θάρρος, σηκώθηκε και του είπε, «Όχι μόνο για την ανεξαρτησία του Πόντου, αλλά και για την ένωσή του με την Ελλάδα». Φυσικά γνώριζε πως κρατώντας αυτή τη στάση, ο θάνατος ήταν βέβαιος.
Οδηγήθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο στην αγχόνη, στις 21 Σεπτεμβρίου 1921, όπου πριν αφήσει τη τελευταία του πνοή φώναξε, «Ζήτω η Ελλάς».
Ήταν μόλις 32 ετών κι όμως πρόλαβε με την πένα του να βάλει το δικό του στίγμα στον ποντιακό αγώνα. Πάλεψε μέχρι το τέλος, για τις απόψεις και τις ιδέες του. Ήταν ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά και από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του Πόντου.
«Ο θάνατος είναι τιμή για όλους μας. Θαρσείτε και καρτερείτε, μια φορά κανείς πεθαίνει…».
Νίκος Καπετανίδης
Το 2021 είναι η χρονιά των καλών ειδήσεων για το πρώην στρατόπεδο και τη μετατροπή του σε εμβληματικό Μητροπολιτικό Πάρκο Παύλου Μελά. Είναι το έτος που οι μνήμες θα αρχίσουν να ζωντανεύουν εντός του πάρκου και η ένδοξη ιστορία του Πόντου θα αποκτήσει ακόμα ένα φάρο για να εκπέμπει το φως της σε όλη την οικουμένη.
