Το Ολλανδικό κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα για την επιβολή κυρώσεων εναντίον
του προέδρου του Αζερμπαϊτζάν Ιλχέμ Αλίεφ, του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν
και της συζύγου του Αζέρου προέδρου Μ. Αλίεβα, ως υπεύθυνων για εγκλήματα
πολέμου στο Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ).
Την περίοδο Των συγκρούσεων, το Βρετανικό δίκτυο BBC, μετέδωσε ντοκουμέντα και
συνεντεύξεις ανθρώπων που εντάχθηκαν στις δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν και
προέρχονταν από τον ISIS της Συρίας, όπου ομολογούσαν πως τους είχε
στρατολογήσει η Τουρκία για να πολεμήσουν στο πλευρό των Αζέρων στο
Αρτσάχ.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν πήρε χαμπάρι τίποτα απ’ όλα αυτά, ούτε
είδε τις Ισραηλινές βόμβες διασποράς και τις βόμβες φωσφόρου που έπεφταν
σε κατοικημένες περιοχές δολοφονώντας άμαχο πληθυσμό και δήλωσε ότι δεν
υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να αποδείξουν ότι διαπράχθηκαν εγκλήματα πολέμου,
από την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν. Λες κι αν ήθελε, δεν θα τα έβρισκαν οι
μυστικές του υπηρεσίες.
Επίσης φαίνεται πως βρήκε την κατάλληλη στιγμή να τελειώσει μια και καλή με
τον Πρωθυπουργό της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν, που του είχε μπει στο μάτι με τη
φιλοδυτική του στάση κι άρχισε να διαρρέει ότι, καιρό τώρα συζητούσαν οι τρεις
πλευρές (Αρμενία – Ρωσία – Αζερμπαϊτζάν) για την παραχώρηση των εφτά περιοχών
του Αρτσάχ που κατείχε η Αρμενία από τον πρώτο πόλεμο του 1991.
Αυτό γίνεται σε μια προσπάθεια του Ρώσου προέδρου να δυναμιτίσει το ήδη θερμό
κλίμα στο εσωτερικό της Αρμενίας και να στρέψει τον κόσμο κατά της κυβέρνησης,
αλλά και στη δημιουργία αρνητικών εντυπώσεων στη διεθνή κοινότητα, για το
πρόσωπο του Πασινιάν.
Μα οι συζητήσεις αυτές κρατούσαν 27 χρόνια, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων
που γινόντουσαν και με τις τρεις πλευρές.
Το Αζερμπαϊτζάν, έθετε διαρκώς ως πάγιο αίτημά του, αυτό που υποστηρίζει ο
Ρώσος πρόεδρος. Η Ρωσική πλευρά, συνεχώς προέτρεπε την Αρμενική κυβέρνηση, να
κάνει αποδεκτά τα αιτήματα του Αζερμπαϊτζάν για να κλείσει το θέμα του
Ναγκόρνο Καραμπάχ αναίμακτα.
Όλες οι Αρμενικές κυβερνήσεις, ακόμη και του Πασινιάν, απέρριπταν αυτές τις
προτάσεις. Συζητήσεις όμως, έστω και για τα μάτια του κόσμου, έκαναν. Αυτό δεν
σημαίνει ότι συνθηκολόγησε μυστικά για να παραδώσει τα εδάφη, μέσα από μια
προδοτική συμφωνία.
Όλα αυτά είναι εκ του πονηρού. Η αλεπού του Κρεμλίνου, θέλει να θέσει την
Αρμενία για τα επόμενα χρόνια κάτω από την ομπρέλα της, χωρίς διεκδικήσεις και
ενδεχόμενα απομάκρυνσης από τη σφαίρα απόλυτης επιρροής της και γι’ αυτό θα
επιδιώξει να βρεθεί στην διακυβέρνηση της χώρας, πρόσωπο αποδεκτό από τον
Πούτιν.
Μάλιστα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο, ως απειλή προς τους Αρμένιους και τα
υπόλοιπα εδάφη του Αρτσάχ, που παρέμειναν στην κατοχή τους, να περάσουν στο
άμεσο μέλλον κι αυτά στο Αζερμπαϊτζάν.
Εν των μεταξύ δεν ασκεί κανένα βέτο στα παζάρια της Τουρκίας για συμμετοχή της
στις ειρηνευτικές δυνάμεις που θα αναπτυχθούν στην περιοχή, ενώ δεν
προβλέπονταν να πάρει μέρος σε κανένα ειρηνευτικό όργανο η Τουρκία. Με το έτσι
θέλω επέβαλε τη συμμετοχή της, για αρχή στο παρατηρητήριο που θα παρακολουθεί
τις δράσεις των ειρηνευτικών δυνάμεων αλλά και την καθημερινότητα των Αρμενίων
με drones και στη συνέχεια βλέπουμε.
Δηλαδή οι Αρμένιοι που θα παραμείνουν στο Αρτσάχ, θα ζουν με το Big brother
πάνω από το κεφάλι τους, για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Επίσης σε κανένα σημείο της συμφωνίας δεν αποσαφηνίζεται, αν οι δυο περιοχές
που κατέχουν οι Αρμένιοι, θα αναγνωριστούν ως ανεξάρτητη Δημοκρατία του Αρτσάχ
ή αν θα παραμείνουν διοικητικά στο Αζερμπαϊτζάν, όπως είχε κάνει και ο
Στάλιν.
Τέλος η εγγύηση των Ρώσων για το σημερινό status quo της περιοχής, δεν θα
ξεπερνά τα 5 + 5 χρόνια. Κάτι που μοιάζει περισσότερο με ποδοσφαιρική
υποσχετική, παρά με οριστική συμφωνία κατάπαυσης του πολέμου.
