Επισήμως και εκτός απροόπτου, αύριο 25/01/2020, ξεκινούν οι διερευνητικές
επαφές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας – Τι θέλουν οι Τούρκοι, τι επιδιώκει η
Ελλάδα.
Μπορούν άραγε οι διερευνητικές επαφές να αποτελέσουν ένα πρώτο βήμα στην
αποκλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας; Η απάντηση γεωστρατηγικά
και διπλωματικά είναι η ίδια: από δύσκολο έως αδύνατον.
Το μείζον ζήτημα που διακυβεύεται με τις διερευνητικές δεν είναι ούτε η
υφαλοκρηπίδα, ούτε η ΑΟΖ. Αυτό που θέλουν να «σπάσουν» οι Τούρκοι είναι το
ένα και μοναδικό όπλο αιφνιδιασμού που έχει η Ελλάδα στο Αιγαίο και δεν
είναι άλλο από το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 ν.μ.
Αν οι Τούρκοι καταφέρουν να βάλουν την επέκταση των χωρικών υδάτων υπό
νομική αμφισβήτηση στην Χάγη, θα μιλάμε για την μεγαλύτερη διπλωματική ήττα.
Και εδώ απαιτείται μεγάλη προσοχή.
Το δικαίωμα επέκτασης στα 12 ν.μ. είναι το έσχατο όπλο αμύνης της Ελλάδας
έναντι της Τουρκικής επιθετικότητας και πρέπει να χρησιμοποιηθεί μόνον όταν
τα πράγματα φτάσουν στο «ως εδώ και μη παρέκει». Μέχρι τότε πρέπει να το
διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.
Τα όπλα βγαίνουν στο τέλος και όταν βγαίνουν πρέπει να τα χρησιμοποιείς.
Σίγουρα πάντως δεν τα παραδίδεις έτσι εύκολα στον εχθρό. Οι μεγάλοι φόβοι
λοιπόν είναι κατά βάση το ενδεχόμενο να αποποιηθούμε του δικαιώματος
επέκτασης των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο κατά τις διερευνητικές επαφές και να
αναγνωρίσουμε με συνυποσχετικό στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δικαίωμα να
αποφασίσει για την ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου.
Εξίσου επικίνδυνο είναι το ενδεχόμενο να οδηγηθούμε σε σύγκρουση με την
Τουρκία, παίζοντας τον ρόλο «χρήσιμου ηλίθιου». Μέσα στα παραπάνω πρέπει να
συμπληρώσουμε και το ενδεχόμενο διχοτόμησης της Κύπρου και της μετατροπής
της από κράτος σε κρατίδιο.
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι οι Τούρκοι ενδιαφέρονται μόνο για το
blame game και όχι για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ή της ΑΟΖ. Το
αφήγημα που αναμασάει η ελληνική διπλωματία στο εσωτερικό και στο εξωτερικό
ότι με την Τουρκία έχουμε μια απλή διαμάχη επί του διαμοιρασμού θαλασσίων
ζωνών όχι μόνο δεν είναι αληθές, αλλά δημιουργεί και στρεβλές εντυπώσεις
στην παγκόσμια κοινή γνώμη.
Οι διεκδικήσεις και οι απειλές της Τουρκίας επί ελληνικών εδαφών, είναι
ζήτημα υψίστης εθνικής ασφαλείας και όχι απλά μια διχογνωμία επί των
Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών.
Η εισβολή και παραμονή τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων στην Κύπρο, η
συγκρότηση του μεγαλύτερου στον κόσμο αποβατικού στόλου απέναντι από τα
ελληνικά νησιά και επίσημη απειλή πολέμου κατά της Ελλάδας σε περίπτωση
επέκτασης στα 12 μίλια, είναι ζητήματα που απειλούν την εθνική μας
κυριαρχία.
Μέχρι στιγμής η ελληνική πλευρά διατείνεται ότι δεν θα δεχθεί τίποτα
παραπάνω από την υφαλοκρηπίδα και για οτιδήποτε άλλο η αντιπροσωπεία μας
είναι αποφασισμένη να διακόψει τις επαφές και να αποχωρήσει από την
Κωνσταντινούπολη.
Κοντός Ψαλμός αλληλούια…
