Εικόνα 1, Ναγκόρνο Καραμπάχ δια χειρός Τουρκίας.
Εικόνα 2, Σμύρνη, από φυσική καταστροφή.
Αν ήταν μια μερίδα φανατικών, όπως οι Γκρίζοι Λύκοι στην Τουρκία που μας βλέπουν σαν εχθρούς, καλά θα ήταν. Μα είναι η πλειοψηφία του Τουρκικού λαού, όπου αλαλάζοντας τα πλήθη, καλούν σε αρπαγή της Ελληνικής γης και αφαίρεση όλων των δικαιωμάτων που έχει η χώρα μας σε στεριά, αέρα και θάλασσα.
Του Κρικόρ Τσακιτζιάν
Κι εμάς μας διακατέχει ένα δέος απέναντι σ’ αυτό το λαό. Κυριαρχεί ο τρόμος στις ψυχές όσων μας κυβερνούν όλα αυτά τα χρόνια, μη και συγκρουστούμε μαζί τους. Αυτός ο τρόμος, μετατρέπεται σε δουλικότητα. Με την πρώτη ευκαιρία τρέχουμε να προλάβουμε να τους δείξουμε πως είμαστε στο πλευρό τους, πριν προφτάσει κανείς άλλος και μας παρεξηγήσουν, όποτε αντιμετώπισαν κάποια φυσική καταστροφή.
Έτσι και τώρα, σπεύσαμε να τους προτείνουμε τη βοήθειά μας. Εκείνοι επιδεικτικά την αρνήθηκαν για δεύτερη φορά. Μας την πέταξαν στα μούτρα και χλευαστικά μας αντιπρότειναν τη δική τους βοήθεια, εάν τη χρειαζόμαστε, για να μας δείξουν πως δεν μας έχουν ανάγκη και μας θεωρούν πολύ λίγους για να τους βοηθήσουμε. Το σημαντικότερο είναι να μας δείξουν πως δεν επιθυμούν καμία καλή γειτονία μαζί μας. Εμείς κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Μας φτύνουν και κάνουμε πως βρέχει, για να μη προκληθεί παρεξήγηση.
Την ίδια ώρα αυτοί, για τους οποίους επιδεικνύουμε «διπλωματικό ενδιαφέρον», είναι οι ίδιοι που πανηγυρίζουν για τη σφαγή που διαπράττουν με τους συμμάχους, φίλους κα μακρύ τους χέρι, Αζέρους, στο μέτωπο του Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Εκεί η Ελλάδα, δεν θεώρησε υποχρέωσή της, να στείλει επισήμως, καμία βοήθεια. Προφανώς μη το μάθει ο Σουλτάνος και θυμώσει κι άλλο.
Οι Αρμένιοι, που είναι παραδοσιακά αδελφός λαός των Ελλήνων και σύμμαχοι, δοκιμάζονται σκληρά, από την Τουρκική θηριωδία.
Η Ελληνική κυβέρνηση το μόνο που έπραξε, ήταν να εκδώσει μια ουδέτερη ανακοίνωση ίσων αποστάσεων και να πραγματοποιήσει μια επίσκεψη στην Αρμενία ο υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας, για να σφίξει το χέρι στην ηγεσία του δοκιμαζόμενου λαού της Αρμενίας κι έξω από την πόρτα. Μέχρι εκεί θεώρησαν από την Αθήνα πως ήταν η υποχρέωσή τους.
Στην Τουρκία συνεχίζουν να σπάνε τη μέση και να ταπεινώνονται διαρκώς. Πότε θα καταλάβουν πως οι σχέσεις με την Τουρκία δεν φτιάχνουν με τέτοιες αβρότητες. Δεν είναι χώρα που καταλαβαίνει από ευγένειες. Το επαναλαμβανόμενο «διπλωματικό ενδιαφέρον» ας καταλάβουν ότι αγγίζει πλέον τα όρια της γελοιότητας.
