Mε τη δημιουργία μικρών τετελεσμένων, η Άγκυρα αμφισβητεί ΑΟΖ που ανήκει στην Ελλάδα μετά την Συμφωνία Οριοθέτησης με την Αίγυπτο και δίνει υπόσταση στο τουρκολιβυκό Μνημόνιο
Κωνσταντίνος Λουκόπουλος
Η Διακήρυξη των Αθηνών της ΕUROMED 9 της 17 Σεπτεμβρίου έχει αναντίρρητα την δική της πολιτική σημασία σε σχέση με τα λεγόμενα «ελληνοτουρκικά». Όμως για μία ακόμα φορά δόθηκαν επικές διαστάσεις στις συγκεκριμένες αναφορές για «την προστασία της κυριαρχίας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών-μελών και ότι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών πρέπει να γίνεται με ειρηνικά μέσα και σύμφωνα με τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS)».
Κάποιοι μάλιστα το μόνο που δεν μας είπαν, ήταν ότι επιλύθηκε το πρόβλημα ασφαλείας της χώρας που γεννάται από τον τουρκικό αναθεωρητισμό και για να μας πείσουν τόνιζαν επί ένα διήμερο ότι η Άγκυρα αντέδρασε… οργισμένα.
Στην Άγκυρα γνωρίζουν πολύ καλά ότι τέτοιες διακηρύξεις δεν έχουν πρακτικό αποτέλεσμα απέναντι τους. Απλά να θυμίσουμε σε όσους θέλουν να αναζητούν ευφραντικές φαντασιώσεις ότι πέρσι τέτοιο καιρό, 11 μόλις ημέρες μετά από την παρόμοια και μάλλον «αυστηρότερη» Διακήρυξη από αυτήν των Αθηνών των τότε EUMED 7 που πραγματοποιήθηκε στο Αιάκειο της Κορσικής, η Ισπανία και η Ιταλία μπλόκαραν «περιοριστικά μέτρα» κατά της Τουρκίας στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, των οποίων η δρομολόγηση είχε αρχίσει από το ίδιο Συμβούλιο την 29 Αυγούστου.
Και φυσικά για να αποδείξει με το πιο περίτρανο τρόπο τα όσα εκτίθενται στην προηγούμενη παράγραφο, την Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου Τουρκικό πολεμικό που έπλεε σε διεθνή ύδατα Ανατολικά της Κρήτης παρενόχλησε «ως ευρισκόμενο σε τουρκική υφαλοκρηπίδα» το ωκεανογραφικό-ερευνητικό πλοίο «Νautical Geo» που διενεργεί επιστημονικές έρευνες στην θαλάσσια περιοχή ανατολικά της Κρήτης σχετικά με την πιθανή πορεία του αγωγού EastMed. Το περιστατικό αυτό για το οποίο θα επιδοθεί διάβημα στο Τουρκικό ΥΠΕΞ είναι εξόχως σοβαρό και δείχνει ότι οι διάφορες διακηρύξεις είναι κούφια λόγια για την Τουρκία η οποία αισθάνεται ακόμα πιο ισχυρή για τους λόγους που εξηγήσαμε σε άρθρο μας την προηγούμενη εβδομάδα στο Liberal.
Ταυτόχρονα με τη δημιουργία μικρών-μικρών τετελεσμένων, η Άγκυρα αμφισβητεί μέρος ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδα που ανήκει πλέον στην Ελλάδα μετά την Συμφωνία Οριοθέτησης με την Αίγυπτο και συνάμα δίνει υπόσταση στο τουρκολιβυκό Μνημόνιο το οποίο ναι μεν αυθαίρετο και παράνομο αλλά είναι ανηρτημένο στην Αρμόδια Διεύθυνση του ΟΗΕ και έτσι συνεχίζει το ροκάνισμα των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Βέβαια, το γαλλικό ερευνητικό πλοίο με σημαία Μάλτας συνεχίζει τις έρευνες στην περιοχή έχοντας πολύ κοντά του όμως μία τουρκική φρεγάτα και με τα τουρκικά ΜΜΕ να φιλοξενούν δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων που απειλούν ότι το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό θα σταματήσει τη διεξαγωγή των ερευνών.
Όπως είχαμε εκτιμήσει σε σχετικό άρθρο μας την 11 Ιουλίου μετά την «καλοκαιρινή ανάπαυλα» η τουρκική επιθετικότητα θα μας έδινε ραντεβού για τον… Σεπτέμβριο σαν τους παλιούς χειμερινούς κινηματογράφους. Και πλέον απαιτείται προσοχή και αποφασιστικότητα. Έχουμε εμφατικά τονίσει στην αρθρογραφία και στις αναλύσεις μας για τα «ελληνοτουρκικά» ότι η Άγκυρα με διάφορα τετελεσμένα έστω και θεωρητικά «ήσσονος» σημασίας προωθεί την αναθεωρητική της πολιτική απέναντι στη χώρας μας και στην ουσία ροκανίζει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα για τα οποία πριν από περίπου 10 μήνες πρωτοκλασάτος υπουργός της κυβέρνησης με δήλωση του άφησε με την «κόκκινη γραμμή του» εκτός.
Όλα μας δείχνουν ότι η Τουρκία θα κλιμακώσει την εξαναγκαστική της πολιτική εστιάζοντας αυτήν την φορά τις ενέργειες της στην περιοχή που καλύπτει παράνομα και φυσικά εντελώς αυθαίρετα το «τουρκολιβυκό Μνημόνιο» προκειμένου να δημιουργήσει τετελεσμένα και να αποδείξει στην φιλική της Κυβέρνηση του Νταμπέιμπα ότι δεν πρέπει να φοβάται την Ελλάδα. Παράλληλα αναμένεται ότι θα αυξήσει την «πίεση» της και θα δημιουργήσει εντάσεις και στην Κυπριακή ΑΟΖ και στην Κύπρο γενικότερα και είναι ένα θέμα που θα το αναλύσουμε σε ξεχωριστό άρθρο τις επόμενες ημέρες.
Από μέρους μας δεν θα πρέπει να αιφνιδιαστούμε και πάλι και να σερνόμαστε πίσω από τα γεγονότα αλλά να σχεδιάσουμε τις επόμενες μας ενέργειες μυ ψυχραιμία αλλά κυρίως με αποφασιστικότητα. Επειδή αυτή η τελευταία σοβαρή πρόκληση θίγει και τον σχεδιασμό του αγωγού EastMed (ανεξάρτητα ή όχι από την υλοποίηση του) και τα συμφέροντα και τρίτων χωρών στη στρατηγική συνεργασία που έχουν με την Ελλάδα, η χώρα μας θα πρέπει να αποδείξει ότι έχει και η ίδι το ειδικό βάρος και τα μέσα για να υποστηρίξει αυτή τη στρατηγική συνεργασία στον ενεργειακό τομέα.
Κλείνοντας να πούμε ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να κερδίσει κάτι από μία νέα συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στη Νέα Υόρκη στο περιθώριο των εργασιών της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Θα χορηγούσε και πάλι στην Τουρκία ένα «πιστοποιητικό καλής διαγωγής» μετά τα όσα συνεχίζει να πράττει και διαφαίνεται και πολύ σωστά ανακοινώθηκε ότι δεν υφίσταται τέτοιο ζήτημα έστω και με την αιτιολογία ότι δεν συμπίπτουν τα προγράμματα των δύο ηγετών. Έστω και αν ο Τούρκος πρόεδρος αναχωρώντας για την Νέα Υόρκη προανήγγειλε …συνάντηση.
* Ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής και Εκτελεστικός Διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας»
liberal.gr
