Γράφει η
Κρινιώ Καλογερίδου
(Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
Από τον Ιούλιο ακόμα του τρέχοντος έτους είχε φανεί πως ο ”πόλεμος στο Αιγαίο” με τα τουρκικά αλιευτικά βαίνει κλιμακούμενος και απρόβλεπτος. Είναι, ουσιαστικά, ένας ”πόλεμος νεύρων” και προκλήσεων οι οποίες καθιστούν πιθανό το ενδεχόμενο ενός ”θερμού επεισοδίου”.
Ωστόσο αυτό λίγο ενδιαφέρει τους Τούρκους οι οποίοι, βλέποντας την Ελλάδα να μην μπορεί να αποτρέψει τα τουρκικά αλιευτικά, τα στέλνει κατά δεκάδες πλέον στα νερά μας, για να σαρώσουν το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο κλέβοντας τις ψαριές απ’ τους Έλληνες και Ελληνοκύπριους ψαράδες.
Έτσι το ”ήσυχο Καλοκαίρι” που μας υποσχέθηκε ο Ταγίπ Ερντογάν στο Αιγαίο έγινε καλοκαίρι εμπλοκών με εικονικές αερομαχίες. Καλοκαίρι παραβίασης του εθνικού εναέριου χώρου μας και των ελληνικών χωρικών υδάτων, όπου αλωνίζουν ως τώρα κατασκοπευτικά στο Αιγαίο τα μήκους 30 μέτρων τουρκικά ”αλιευτικά”.
Τα… φερόμενα ως αλιευτικά, για να είμαστε ειλικρινείς, που είναι στην ουσία κατασκοπευτικά σκάφη των Τούρκων, των οποίων τα καταστρώματα χρησιμοποιούνται συχνά ως βάσεις για τις απονηώσεις (ανυψώσεις) μικρών drones. Drones που παρακολουθούν τις κινήσεις πλοίων του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού παραβιάζοντας τους κανόνες της εναέριας κυκλοφορίας.
Η πιο σοβαρή καλοκαιρινή πρόκληση των τουρκικών αλιευτικών (αυτή του τελευταίου δεκαημέρου του Αυγούστου) έδειξε πως οι Τούρκοι τα παίζουν όλα για όλα και, εκμεταλλευόμενοι την ανοχή μας λόγω της αδυναμίας μας να αποτρέψουμε την παράνομη αλιεία, αλωνίζουν ανενόχλητοι με τα αλιευτικά τους τις ελληνικές θάλασσες.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά φτάνουν συχνά κοντά στις ακτές νησιών του Ανατολικού Αιγαίου (Λέρο, Χίο, Λειψούς, Κάλυμνο, Αγαθονήσι, κλπ), αφού προηγουμένως έχουν καταφέρει να ξεγελάσουν τα πλοία του Λιμενικού υψώνοντας ελληνικές σημαίες στα κατάρτια τους στη θέση των τουρκικών.
Όλα αυτά και πολλά άλλα δείχνουν με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο στο κοιμώμενο ελληνικό κράτος ότι οι τουρκικές ενέργειες γίνονται συν τω χρόνω πιο τολμηρές και επικίνδυνες, αναβαθμίζονται ποιοτικά. Αναβαθμίζονται σε σύλληψη, δυναμική, κουτοπονηριά και θράσος.
Σαν αποτέλεσμα αυτού, τα τουρκικά σκάφη προβαίνουν όλο και συχνότερα σε παραβιάσεις των ΕΧΥ κατά αγέλες και, εκφοβίζοντας τους δικούς μας (Λιμενικούς, ψαράδες και επιστήμονες που εποπτεύουν περιβαλλοντικά ανά περιοχή τις ελληνικές θάλασσες του Αιγαίου και τις ΒΔ Μεσογείου), αγνοούν την ελληνική κυριαρχία και παραβιάζουν τα εθνικά μας νερά.
Είναι μια κατάσταση που δεν… ”πολυακούγεται ”βέβαια σε όλες τις απαράδεκτες διαστάσεις της για λόγους που σχετίζονται άμεσα με την ”κατευναστική” πολιτική μας. Μια πολιτική που καταπνίγει το δίκιο μας (με φόβητρο το casus belli των Τούρκων) και υποτιμά ή αναστέλλει τα εθνικά μας συμφέροντά (βλ. επέκταση ΕΧΥ στα 12 νμ), με αποτέλεσμα να υπερτιμώνται τα τουρκικά.
Σαν συνέπεια αυτού, η Τουρκία κοιτάζει κάθε φορά πώς θα επωφεληθεί απ’ τη φοβική στάση μας η οποία θέτει σε αναστολή ακόμα και την υπεροχή μας στους αιθέρες. Έτσι, για παράδειγμα, εξέδωσε ΝΟΤΑΜ προ ημερών δεσμεύοντας αιφνιδιαστικά μεγάλες περιοχές του κεντρικού Αιγαίου (μεταξύ Σκύρου-Ψαρών-ΆΝΔΡΟΥ) για ασκήσεις με πραγματικά πυρά των ΤΕΔ από 13 Σεπτεμβρίου-27 Οκτωβρίου.
Σημειωτέον ότι – μέσω της ΝΟΤΑΜ αυτής – έβγαλε απαγόρευση για τις μέρες και ώρες των τουρκικών ασκήσεων, ώστε να μη γίνονται πτήσεις άλλων αεροσκαφών μεταξύ 0 και 6.000 ποδών στο συγεκριμένο χρονικό διάστημα.
Το εξωφρενικό, στην περίπτωση αυτή, είναι ότι η ΝΟΤΑΜ της Τουρκίας δεν περιορίζεται στο Ανατολικό Αιγαίο, αλλά επεκτείνεται και στο Κεντρικό, σε τμήματα παραβίασης του Εθνικού Εναέριου Χώρου που οριοθετεί η Ελλάδα (10 νμ), αλλά αυτή δεν τα δέχεται.
Έτσι, με το πρόσχημα ότι τα του αέρος χωρικά ύδατα πρέπει να συμπίπτουν με τα θαλάσσια (δηλαδή τα 6νμ), – κάτι που βρίσκει σύμφωνους και τους Αμερικανούς, δυστυχώς – παραβιάζει τα δικά μας 10νμ που τα θεωρούμε όρια της εθνικής κυριαρχίας μας.
Και τα θεωρούμε ορθά έτσι όχι γιατί έχουν ”ισχύ… εθιμική”, αλλά γιατί έχουν καθοριστεί με Προεδρικό Διάταγμα του ’31 (για λόγους καθαρά ελληνικής αεράμυνας). Διάταγμα το οποίο άρχισε να αμφισβητεί ήδη η Τουρκία απ’ το 1974 (έτος Αττίλα) και εντεύθεν.
Και σαν να μη μας έφτανε αυτό, δυο μήνες μετά την επιστολή βόμβα της στον ΟΗΕ τον Ιούλιο του ’21 (όπου ζητά την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του Αιγαίου) και ένα μήνα μετά την επιχείρησή της να κατοχυρώσει θαλάσσια σύνορα εκδίδοντας επιλεγμένες NAVTEX, εξέδωσε – όπως προείπα – νέα (NAVTEX 752/21) για διενέργεια ερευνών στη θαλάσσια ζώνη νότια του Καστελόριζου, η οποία μένει ”ακάλυπτη” απ’ την ελληνική επήρεια λόγω της ημιτελούς (δηλ. ημιάχρηστης) ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας…
Χρησιμοποιώ όχι τυχαία ή κινδυνολογικά (από αντιπολιτευτική διάθεση) αυτόν τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό, αλλά γιατί η συμφωνία αυτή απέβη τελικά σε βάρος μας. Κλείστηκε βιαστικά και με όρους εθνικά ασύμφορους για μας, καθώς υπογράφηκε από τον ΥΠΕΞ μας κάτω απ’ την πίεση του τουρκολιβυκού μνημονίου, που τον ανάγκασε σε μεγάλες υποχωρήσεις μπροστά στις αιγυπτιακές απαιτήσεις, οι οποίες έβλαψαν τα εθνικά μας συμφέροντα.
Και τα έβλαψαν λόγω του ημιτελούς της συμφωνίας, αφού το πρώτο που έπρεπε να διασφαλίσει αυτή στο Ανατολικό Αιγαίο – την ελληνική επήρεια, δηλαδή, στη θαλάσσια ζώνη μεταξύ 28ου-32ου Μεσημβρινού, η οποία περιλαμβάνει την μισή Ρόδο και τον ”Γας Ομφαλό” των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων (Καστελόριζο), – δεν το διασφάλισε.
Αντίθετα δια της υπογραφής του ο Νίκος Δένδιας άφησε την εν λόγω θαλάσσια περιοχή βορρά στις ορέξεις των Τούρκων οι οποίοι έκτοτε κινούνται ανεξέλεγκτα στο Αιγαίο, αρχής γενομένης από την τρίμηνη παράνομη παραμονή του Oruc Reis για έρευνες λίγα μίλια έξω απ’ το Καστελόριζο (Καλοκαίρι-Φθινόπωρο του ’20).
Σαν συνέχεια αυτής της παρανομίας, η Τουρκία προχώρησε σε απόπειρα εγκλωβισμού των νησίδων του συμπλέγματος της Μεγίστης και σε προσπάθεια να ”κουρέψει”, παράλληλα, τα κυριαρχικά δικαιώματά μας σε μεγάλα νησιά (Ρόδο, Κάσο Κάρπαθο, Κρήτη), μέχρι να φτάσουμε στα τεκταινόμενα σήμερα.
Και τα όσα συμβαίνουν ”σήμερα” παραπέμπουν στο ”χθες” στρατηγικά. Έτσι η ιστορία με το OrucReis μοιάζει να επαναλαμβάνεται – τουλάχιστον στα προκαταρκτικά της – γιατί η συνέχεια είναι ακόμα άγνωστη. Η επανάληψη έχει να κάνει με την έλευση του νέου τουρκικού ερευνητικού σκάφους YUNUS-S, που κινείται στα πρότυπα του Oruc Reis.
Για το σκάφος αυτό έχει εκδοθεί, όπως προείπα, η NAVTEX 752/21 για όλο τον Σεπτέμβριο με περιοχή ερευνών την ελληνική υφαλοκρηπίδα νότια του Καστελόριζου, την οποία δεν αναγνωρίζουν οι Τούρκοι ως ελληνική ισχυριζόμενοι ότι πρόκειται για διεθνή ύδατα.
Η στάση, ως εκ τούτου, της κυβέρνησης θα κρίνει πολλά το προσεχές διάστημα. Θα κρίνει, προπάντων, αν πήρε το μάθημά της απ’ την ανοχή που επέδειξε σε βαθμό ντροπιαστικής ηττοπάθειας το περασμένο καλοκαίρι επιτρέποντας την τρίμηνη παραμονή του Oruc Reis στα ελληνικά νερά.
Έχω την αίσθηση ότι αυτήν τη φορά δε θα αντιδράσει το ίδιο παθητικά όπως τότε, αν κρίνω από την επίσκεψη του ΥΕΘΑ Νίκου Παναγιωτόπουλου στην περιοχή. Επίσκεψη που μόνο τυχαία δεν είναι, αφού γίνεται μετά την είδηση ότι το YUNUS-S βγήκε απ’ τα Στενά των Δαρδανελίων και κατευθύνεται προς την περιοχή της Μεγίστης, στο Καστελόριζο, ενώ ένα άλλο τουρκικό ωκεανογραφικό, το DOKUZ EYLUL 4 κινείται Ανατολικά της Σάμου .
Με δεδομένα αυτά ελπίζω ότι θα αντιδράσει έγκαιρα και υπεύθυνα αυτήν τη φορά η κυβέρνηση υπερασπιζόμενη έμπρακτα τα νερά του Αιγαίου. Γιατί αν δεν τα υπερασπιστεί και τώρα στο όνομα των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, θα δώσει το ελεύθερο στην Τουρκία να διαμορφώσει τετελεσμένα σε βάρος μας, με αποτέλεσμα – όταν φτάσουμε στη Χάγη – να βρεθούμε προ οδυνηρών εκπλήξεων με κίνδυνο πρόκλησης του εδαφικού ακρωτηριασμού μας…
