Τι κρύβει η πρόταση Μητσοτάκη για εμπάργκο στην πώληση όπλων στην Τουρκία
ΤΩΝ ΕΛΕΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΔΗΜΟΥ ΚΑΙ ΜΑΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗ
Η απόφαση του Πρωθυπουργού να ανοίξει ενώπιον των ευρωπαίων ομολόγων θέμα
εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία, κατά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής, κρύβει μια
διττή στόχευση αλλά και… αιχμές προς συγκεκριμένους ηγέτες, ενόσω το βλέμμα
όλων στρέφεται στις αρχές του Δεκεμβρίου, όταν πια η Ευρώπη θα κληθεί να
καταλήξει εάν θα ενεργοποιήσει ή όχι κυρώσεις και ποιες θα είναι αυτές. Η
αναφορά Μητσοτάκη αγγίζει ένα «καυτό» κεφάλαιο, που περιλαμβάνει γερμανικά
υποβρύχια, ισπανικά αεροσκάφη, ιταλικά ελικόπτερα αλλά και κορβέτες, άρματα
μάχης και πυρομαχικά στο πλαίσιο της «κούρσας» εφοδιασμού της Τουρκίας με
οπλικά συστήματα από χώρες της ευρωπαϊκής οικογένειας. Τακτικοί συνομιλητές
του Μητσοτάκη διαβάζουν πίσω από τη συγκεκριμένη κίνηση αφενός την προσπάθειά
του να υπογραμμίσει την αποφασιστικότητα της ελληνικής πλευράς να μένει
ζωντανή η συζήτηση περί «απειλής κυρώσεων», στην κατεύθυνση όμως να πονούν την
Άγκυρα όχι μόνο στην οικονομία της αλλά και στη γεωπολιτική επιρροή της, και
αφετέρου να δείξει νέα διάσταση στα όρια που θα μπορούσαν να τεθούν στις
σχέσεις των Ευρωπαίων με τον Ερντογάν, εφόσον επιμείνει στις μονομερείς
ενέργειες.
Οι ίδιες πηγές μιλούν ουσιαστικά για σκόπιμη στρατηγική «να φορτώσει την
ατζέντα της συζήτησης» με τέτοιες προτάσεις (τίποτα προφανώς δεν
συμπεριλήφθηκε στο κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου) και μέσα από τη
διπλωματία να ενημερώνει συνολικά για κάθε προβληματικό μέτωπο που ανοίγει η
Τουρκία – Ανατολική Μεσόγειος, Ναγκόρνο Καραμπάχ, Συρία, Κύπρος κ.λπ. Με άλλα
λόγια, η Αθήνα θέλει να πιέσει ώστε η ευρωπαϊκή εργαλειοθήκη να εμπλουτιστεί
«με πραγματικές κυρώσεις», στο πλαίσιο της συνολικής αξιολόγησης της
συμπεριφοράς της Τουρκίας αλλά και να «περιορίσει» τη δυνατότητα ελιγμών
ορισμένων κρατών – μελών σχετικά με τον ευρύτερο ρόλο της Άγκυρας. «Μακάρι να
μην τις δούμε» σχολίασε για τις κυρώσεις χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος
Στέλιος Πέτσας. «Όμως πλέον υπάρχουν και τέτοιου είδους μέτρα» σχολίασε,
επαναλαμβάνοντας με νόημα αυτό που ανέφερε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τις
Βρυξέλλες, ότι στα συμπεράσματα προηγούμενων ευρωπαϊκών Συμβουλίων σχετικά με
την τουρκική προκλητικότητα στη Συρία μνημονεύονταν μεμονωμένες αποφάσεις
κρατών – μελών για εμπάργκο πώλησης όπλων προς την Τουρκία.
ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ ΚΑΙ ΑΡΜΑΤΑ ΜΑΧΗΣ.
Στην Αθήνα αναγνωρίζουν ότι η εξίσωση είναι δύσκολη και ότι παρά τις δηλώσεις
δυσαρέσκειας για τη συμπεριφορά της Άγκυρας από ισχυρούς παίκτες της Ευρώπης,
όπως η Γερμανία και η Γαλλία, υπάρχουν στο φόντο οι διμερείς σχέσεις και
συμφέροντα – αμυντικά και οικονομικά. Εξού και οι έμμεσες αιχμές Μητσοτάκη για
επιλεκτικές και διαφορετικές προσεγγίσεις προς την Τουρκία, μέσα από την
πρόταση για το εμπάργκο, «φωτογραφίζουν» αναμφισβήτητα συγκεκριμένες
πρωτεύουσες. Ανάμεσά τους το Βερολίνο, η Ρώμη και η Μαδρίτη που μαζί με άλλες
εξάγουν τα περισσότερα οπλικά συστήματα στην Τουρκία, η οποία, σύμφωνα με το
Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI), είχε αυξήσει
τις στρατιωτικές δαπάνες της σε πάνω από 22 δισ. δολάρια το 2018.
Για τη Γερμανία, προτεραιότητα είναι τα έξι υποβρύχια τύπου 214 (παρόμοια με
τα ελληνικά «αόρατα», τύπου «Παπανικολής») της εταιρείας Thyssenkrupp Marine
Systems που κατασκευάζονται στην Τουρκία. Στη γερμανοτουρκική εξίσωση υπάρχουν
επίσης τα άρματα μάχης Leopard (διαθέτει τα περισσότερα από τη Γερμανία και η
αναβάθμισή τους γίνεται από τη γερμανική Rheinmentall), ενώ πέρυσι όπλα αξίας
345 εκατ. ευρώ έφυγαν από το Βερολίνο προς την Τουρκία.
ΠΥΡΟΜΑΧΙΚΑ ΚΑΙ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ.
Αντίστοιχα η Ισπανία προφανώς και δεν επιθυμεί οποιοδήποτε περαιτέρω πλήγμα
στην τουρκική οικονομία, δεδομένης της ισχυρής τραπεζικής παρουσίας της, ενώ
επιπλέον η Άγκυρα αποτελεί βασικό «πελάτη» της αμυντικής βιομηχανίας της
Μαδρίτης. Η ισπανική Navantia συνεργάζεται με την Τουρκία για την κατασκευή
του τουρκικού ελικοπτεροφόρου «Αναντολού», που έχει σχεδιαστεί στα πρότυπα του
αεροπλανοφόρου «Βασιλιάς Χουάν Κάρλος Α΄», το οποίο θεωρείται το καμάρι του
ισπανικού στόλου. Μόνο πέρυσι κατέληξαν στην Άγκυρα δύο μεταγωγικά αεροσκάφη
Α400Μ (κόστισαν 252,6 εκατ. ευρώ), περίπου 300 εκτοξευτές βομβίδων των 40 mm,
πυρομαχικά μικρού διαμετρήματος κ.ά.
Στενή συνεργασία καταγράφεται και στον άξονα Ρώμης – Άγκυρας που περιλαμβάνει
ελικόπτερα, κορβέτες, συστήματα ηλεκτρονικής παρακολούθησης. Η ιταλική Agusta
έχει συμφωνία από το 2010 με την τουρκική Turkish Aerospace Industries (ΤΑΙ)
για την παραγωγή του επιθετικού ελικοπτέρου Mangusta που στην τουρκική αγορά
έχει μετονομαστεί σε Τ129 ΑΤΑΚ. Επίσης τουρκικές κορβέτες «κουβαλούν» ιταλικά
πυροβόλα, ενώ ο όμιλος Leonardo συνεργάζεται με την Τουρκία στην κατασκευή
ηλεκτρονικών συστημάτων επιτήρησης. Επίσης η Ολλανδία λειτουργεί στην Τουρκία
εργοστάσιο της βιομηχανίας Fokker Elmo κατασκευάζοντας αεροπορικά υλικά, ενώ
στο παρελθόν έχουν εγκριθεί 800 άδειες για πώληση στρατιωτικών εξαρτημάτων
(για όπλα, τεθωρακισμένα οχήματα κ.ά.).
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ – [Μετατροπή σε κείμενο: staratalogia.gr]
