Τέσσερις κολπίσκους κάτω από το Φισκάρδο και μετά το Φώκι και το Ξυλοκάραβο, πριν όμως την Αγ. Σοφία, υπάρχει ένας μικρός κολπίσκος ο οποίος βρίσκεται πλησίον του οικισμού Ευρετή, ενώ λίγο παραπάνω, στα ημιορεινά, αν σκαρφαλώσει κανείς, συναντά δύο μεγαλύτερους οικισμούς, τα Τσελεντάτα και τα Ματσουκάτα. Οι χωματόδρομοι από αυτές τις περιοχές που οδηγούν στη θάλασσα φτάνουν μέχρι και αυτόν τον επίμαχο κολπίσκο. Το βλέμμα του περιηγητή σκαλώνει απότομα σε μία αφύσικη και προκλητική ασχήμια.
Στα κρυστάλλινα νερά του κολπίσκου έχει κατασκευαστεί μια τεράστια προβλήτα από σίδερα για να εξυπηρετούνται κάποιες θαλαμηγοί. Όχι, δεν είναι τωρινό πρόβλημα αυτή η κακάσχημη σιδηροκατασκευή η οποία δεσπόζει στο μικρό κολπάκι. Ο Κεφαλονίτης εφοπλιστής Ζησσιμάτος εδώ και δεκαετίες έχει παρανομήσει κι έχει επιχειρήσει να δημιουργήσει τετελεσμένα. Πριν από 20 περίπου χρόνια, από όσο θυμούνται οι παλαιότεροι αλλά και κάποιοι θεσμικοί παράγοντες του νησιού, κατασκευάστηκε η πρώτη προβλήτα, μετά προστέθηκαν κι άλλα κομμάτια και πριν από περίπου πέντε έτη ολοκληρώθηκε αυτό το απίστευτο κατασκεύασμα, που φαίνεται πια και από ψηλά αν κανείς καταφύγει στην Google Earth. Μάλιστα, στον χάρτη πάνω, αν κάποιος επισκεφθεί την εν λόγω ιστοσελίδα, φαίνονται και τρία σκάφη που είναι δεμένα στην προβλήτα. Ολόκληρος στολίσκος δηλαδή.
Απευθυνθήκαμε, όπως είναι φυσικό, κατ΄ αρχάς στο Λιμεναρχείο, καθώς ο αιγιαλός, η θάλασσα και η ακτή γενικότερα ανήκουν στη δικαιοδοσία του. Βέβαια, στην Ελλάδα τα πράγματα είναι περισσότερο πολύπλοκα και διαφεύγουν της λογικής. Μάθαμε, λοιπόν, πως πριν από 5 χρόνια, όταν είχαν κινηθεί κάποιοι πολίτες του νησιού, ευαισθητοποιημένοι από την ασχήμια και την παραβίαση όλων των περιβαλλοντικών κανόνων, το Λιμεναρχείο είχε προβεί σε κάποιες… ανακρίσεις. Στη συνέχεια κατέθεσε τον ανακριτικό φάκελο στην Κτηματική Υπηρεσία του κράτους.
Έσπευσε δηλαδή ο θεσμός του Λιμεναρχείου να εναποθέσει τον φάκελο της υπόθεσης στα βαθιά νερά της ελληνικής γραφειοκρατίας. Δηλαδή εις την διεύθυνσιν της Δημόσιας Περιουσίας και Κοινωφελών Υπηρεσιών, η οποία ανήκει -πού αλλού- στο Υπουργείο Οικονομικών.
Εκπρόσωπος της Κτηματικής Υπηρεσίας του τοπικού γραφείου Κεφαλληνίας είναι η κα. Ροζαλία Γιαννάκη. Το zougla.gr έσπευσε να της τηλεφωνήσει για να υποβάλει το ερώτημα περί της τύχης αυτού του ανακριτικού φακέλου για την καραμπινάτη παρανομία κατασκευής της προβλήτας στον τέταρτο κολπίσκο κάτω από το Φισκάρδο και στο στενό που χωρίζει το νησί αυτό από την Ιθάκη.
Η κα. Ροζαλία Γιαννάκη ακούστηκε μάλλον εκνευρισμένη στο τηλέφωνο, έδειξε να αντιλαμβάνεται περί τίνος πρόκειται, στη συνέχεια πήγε να δηλώσει αναρμόδια, αλλά ανακάλεσε για να κλείσει τελικά κατάμουτρα το τηλέφωνο στη συντάκτρια του zougla.gr.
Το ρεπορτάζ συνεχίστηκε βεβαίως με ένα τηλεφώνημα στον δήμαρχο Σάμης, ο οποίος δήλωσε αναρμόδιος βεβαίως αφού την ευθύνη για τα θέματα αυτά έχει η Κτηματική Υπηρεσία. Όμως θεσμικά το zougla.gr ήταν υποχρεωμένο να απευθυνθεί στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων και στον αρμόδιο αντιπεριφερειάρχη, κ. Σταύρο Τραυλό, ο οποίος δικαίως επισήμανε πως «δεν μπορεί η περιφέρεια να είναι υπεύθυνη για κάτι που κατασκευάστηκε προ 20ετίας, αλλά παραδέχτηκε ωστόσο πως η αρμόδια αρχή, που είναι η Κτηματική Υπηρεσία, όφειλε να έχει υλοποιήσει την απόφαση περί κατεδαφίσεως της προβλήτας, εκ θεμελίων μάλιστα. Διότι το κερασάκι στην τούρτα αυτής της ιστορίας είναι ότι το αρμόδιο γραφείο Κεφαλονιάς της Κτηματικής Υπηρεσίας και προφανώς τα κεντρικά στην Αθήνα έχουν στα χέρια τους απόφαση κατεδάφισης εδώ και πέντε χρόνια. Η απόφαση αυτή ποτέ δεν υλοποιήθηκε και η κα. Ροζαλία Γιαννάκη, υπεύθυνη της Κτηματικής Υπηρεσίας στην Κεφαλονιά, το γνωρίζει άριστα.
Την απόφαση κατεδαφίσεως γνωρίζουν άριστα επίσης όλες οι τοπικές αρχές, το σύνολο της Περιφέρειας, τα τοπικά ΜΜΕ και όλοι οι παράγοντες οι οποίοι την τελευταία 20ετία έχουν αναμειχθεί στην υπόθεση της προβλήτας ιδιοκτησίας και κατασκευής του εφοπλιστή Ζησσιμάτου. Με λίγα λόγια, έχουμε να κάνουμε με ένα καραμπινάτο σκάνδαλο, όπου η τοπική δημόσια γραφειοκρατία, οι τοπικοί θεσμοί και οι αρμόδιοι-ανευθυνοϋπεύθυνοι φορείς κάνουν τα στραβά μάτια εδώ και μία 20ετία και δεν υλοποιούν συγκεκριμένη απόφαση του κράτους εδώ και μία 5ετία διότι απλώς η προβλήτα αυτή ανήκει στον εφοπλιστή Ζησσιμάτο.
Επιχειρήσαμε να επικοινωνήσουμε εκ νέου με την κα. Ροζαλία Γιαννάκη, υπεύθυνη της Κτηματικής Υπηρεσίας στο νησί της Κεφαλονιάς. Κάποια συνάδελφός της μας ενημέρωσε πως αντιμετωπίζει φόρτο εργασίας και δεν είναι σε θέση να απαντήσει στα ερωτήματά μας.
Πολιτικός προϊστάμενος της κας. Γιαννάκη και πολιτικός υπεύθυνος της Δ/σης Δημόσιας Περιουσίας και Κοινωφελούς Περιουσίας του Δημοσίου είναι ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας κ. Σκυλακάκης.
Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, και αφού το κράτος των Ελλήνων είναι τόσο προσωποπαγές πια και αφού η γραφειοκρατία του κράτους αυτού διευθύνεται από πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα, απευθυνόμαστε, αλίμονο, στον αναπληρωτή υπουργό κ. Σκυλακάκη να μας ενημερώσει επιτέλους γιατί η προβλήτα στον τέταρτο κολπίσκο στην Κεφαλονιά, που είναι μια παράνομη κατασκευή και ενώ υπάρχει εντολή κατεδάφισή της, βρίσκεται ακόμη εκεί για να εξυπηρετεί τα σκάφη του κ. Ζησσιμάτου και των φίλων του. Πιστεύουμε πως ο κ. Σκυλακάκης δεν θα δηλώσει και αυτός με τη σειρά του αναρμόδιος για να μας παραπέμψει στον πολιτικό του προϊστάμενο που είναι ο κ. πρωθυπουργός.
Ποιος είναι ο εφοπλιστής Παναγής Ζησσιμάτος
Ο Παναγής Ζησσιμάτος (Panagis Zissimatos) είναι γιος του Ανδρέα και της Σταματούλας. Γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το ’48. Κατάγεται από μια γνωστή οικογένεια στον χώρο της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας, την οικογένεια Βαλλιανάτου. Ο Παναγής Ζησσιμάτος ακολούθησε την οικογενειακή παράδοση και μπήκε στη θάλασσα σε πολύ μικρή ηλικία. Από 14 ετών μέχρι και την ηλικία των 18 ετών, είχε ήδη 18 μήνες θαλάσσιας υπηρεσίας. Αποφοίτησε από τη Ναυτική Σχολή των Οινουσσών, το πιο διακεκριμένο ναυτικό κολέγιο της Ελλάδας, και αργότερα απέκτησε την άδεια πλοιάρχου, ταξιδεύοντας με τα περισσότερα είδη πλοίων. Ως μέλος μιας μεγάλης ελληνικής ναυτιλιακής οικογένειας, ο Παναγής Ζησσιμάτος είχε αρκετά χρόνια θαλάσσιας υπηρεσίας ως πλοίαρχος διάφορων ωκεάνιων πλοίων υπό ελληνική, αλλά και υπό ξένες σημαίες και είχε συγκεντρώσει γνώσεις και προσωπική εμπειρία στις δυνατότητες και τους περιορισμούς διάφορων τύπων πλοίων και της ναυτιλιακής βιομηχανίας.
Ο ίδιος, ακολουθώντας τον δικό του δρόμο, δημιούργησε στα μέσα της δεκαετίας 1980 την εταιρεία «Adriatic Τankers», που δραστηριοποιήθηκε παγκοσμίως στη μεταφορά πετρελαιοειδών και έγινε μία από τις μεγαλύτερες και πρωτοπόρες ναυτιλιακές εταιρείες που εισήγαγε καινοτομίες στη μεταφορά των πετρελαιοειδών, μέχρι περίπου τα μέσα της δεκαετίας του 1990, προτού αποσυρθεί από την αγορά. Τα επόμενα χρόνια όμως κατάφερε να ανακάμψει και να ορθοποδήσει οικονομικά παρά τα πλήγματα που δέχτηκε.
