Στις 11 Μαρτίου, ο ΥΠΕΞ Λαβρόφ της Ρωσίας, ο Μωάμεθ Μπιν Ραχμάν Αλ Θανί του Κατάρ και ο τούρκος Τσαβούσογλου ανακοίνωσαν την έναρξη μιας «Νέας Συμβουλευτικής Διαδικασίας» μεταξύ των χωρών τους σχετικά με αυτό που χαρακτήρισαν ως “Συριακό διακανονισμό”.
Το Κατάρ και η Τουρκία παρενέβησαν νωρίς στην κρίση της Συρίας και αυτοί ήταν ο λόγος για τη μετατροπή της συριακής επανάστασης σε κρίση υποστηρίζοντας εξτρεμιστικές ομάδες, ανοίγοντας τα σύνορα σε μισθοφόρους από όλο τον κόσμο να εισέλθουν στη Συρία για να ανατρέψουν την κυβέρνηση, να καταλάβουν την εξουσία και να σχηματίσουν εκεί ένα εξαρτημένο καθεστώς.
Η δήλωση των τριών δεν διέφερε από εκείνη του τελευταίου γύρου συναντήσεων της Αστάνα, καθώς ο Λαβρόφ δήλωσε ότι είχε συμφωνήσει με τους Τούρκους και τους ομολόγους του από το Κατάρ για να πολεμήσουν αυτό που αποκαλούσε «αυτονομιστικές προσπάθειες στη Συρία», αναφερόμενος στην Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας.
«Τι ώθησε τη Ρωσία να ακολουθήσει αυτό το μονοπάτι;»
Η έναρξη της πρόσφατης τριμερούς προσπάθειας έγινε μετά την αποτυχία της αποκαλούμενης Συνταγματικής Επιτροπής που διεξήγαγε αρκετούς γύρους στη Γενεύη, με την επιμονή της Δαμασκού να διεξαγάγει προεδρικές εκλογές σύμφωνα με το σύνταγμα του 2012.
Έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία της Αστάνα;
Οι υπουργοί επιβεβαίωσαν ότι ο νέος δρόμος είναι παράλληλος με την διαδικασία της Αστάνα για τη διατήρηση των συμφερόντων των χωρών, υποστηρίζοντας την διατήρηση των μετώπων της Τουρκία στο Ιντλίμπ από μισθοφόρους, και των δυνάμεων της Δαμασκού τις οποίες στηρίζει η Ρωσία, και την επιβεβαίωση της κατοχής της Τουρκίας επί των περιοχών μέσω αυτής της συμφωνίας.
Η Ρωσία επιδιώκει μέσω της Ντόχα να ολοκληρώσει την Αστάνα, αλλά με έναν νέο τρόπο που να θέτει τέλος στα εμπόδια, ιδίως την έλλειψη αραβικής νομιμότητας και υποστήριξης.
Γιατί παραγκωνίστηκε το Ιράν;
Η απουσία του Ιράν από τις ρωσο-τουρκικές συμφωνίες για τη Συρία δεν είναι καινούργια, καθώς η Τεχεράνη απουσίαζε από διάφορα στάδια της Αστάνας, και ακόμη και όταν συμμετείχε, οι συμφωνίες ήταν κατά βάση μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας.
Άλλωστε αμερικανοί και δυτικοί αξιωματούχοι έστειλαν μηνύματα στη Μόσχα, ότι δεν πρόκειται να υπάρξει πολιτική λύση όσο το Ιράν είναι παρόν στη Συρία, αλλά ωστόσο δέχεται τις ρωσικές δυνάμεις στη χώρα.
Τι θα επιτύχει η Ρωσία;
Παρά τα ρωσικά σχέδια, υπάρχουν αναμενόμενα προβλήματα στο μέλλον των σχέσεων της Ρωσίας με το Κατάρ και την Τουρκία.
Και αυτό διότι η ισορροπία δυνάμεων σε αυτόν τον νέο δρόμο που χαράσσεται τώρα, είναι αντίθετη με τα συμφέροντα της Ρωσίας, λόγω της απουσίας του Ιράν, ενός συμμάχου της Ρωσίας και της Δαμασκού, πέρα από την είσοδο του Κατάρ, το οποίο αποτελεί βασικό σύμμαχο της Τουρκίας και των μισθοφορικών ομάδων της.
«Η Ουάσιγκτον έχει τον τελευταίο λόγο»
Σε κάθε περίπτωση, η αξιολόγηση του κινδύνου ή του οφέλους των πρόσφατων ρωσικών κινήσεων για το μέλλον της συριακής κρίσης θα διαβαστεί και μέσω της αμερικανικής αντίδρασης σε αυτήν, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν τον τελικό λόγο. Οποιεσδήποτε προσπάθειες αγνοούν τον ρόλο της Ουάσινγκτον στη Μέση Ανατολή, ή πιστεύουν ότι είναι σε θέση να την παρακάμψουν, δεν θα επιτύχουν και δεν θα υπερβούν τα όρια της δυτικής προπαγάνδας στην περιοχή.
Πηγή: Η Φωνή των Κούρδων
