Για την ιστορία καλό είναι να αναφερθεί πάντως, ότι, όσο υπήρχαν κραταιοί αγροτικοί συνεταιρισμοί για να παραλαμβάνουν αγροτικά προϊόντα και όσο υπήρχε Αγροτική Τράπεζα για να χρηματοδοτεί την αγροτική δραστηριότητα (καλλιεργητικά δάνεια κ.ά.), η βαθύτερη συνεργασία των αγροτών με τους ιδιώτες μεταποιητές ήταν δύσκολη και μάλλον έξω από τους «άγραφους» μέχρι πριν από μερικά χρόνια κανόνες λειτουργίας του αγροτικού χώρου.
Η κατάρρευση των μεγάλων κρατικοσυνεταιριστικών αγροτοβιομηχανιών αρχικά, και της ίδιας της Αγροτικής Τράπεζας στη συνέχεια, έχει καταστήσει απολύτως αναγκαία τη βελτίωση της συναλλακτικής σχέσης, όπως και μια πολύπλευρη συνεργασία των αγροτών κατά βάση με τις μεταποιητικές μονάδες αλλά και με τους διακινητές των προϊόντων. Η συμβολαιακή γεωργία ήρθε να επισφραγίσει κάτα κάποιο τρόπο αυτήν τη συνεργασία, διευκολύνοντας παράλληλα και την πρόσβαση των αγροτών σε δανειακά κεφάλαια κίνησης από τις εμπορικές τράπεζες.
Τα τριμερή σχήματα που δημιουργήθηκαν (αγρότης, μεταποιητής, τράπεζα) και μάλιστα σε μικρό σχετικά χρόνο, καθώς ο θεσμός της συμβολαιακής στη χώρα μας τέθηκε σε νέες βάσεις μόλις την τελευταία δεκαετία, αντιμετώπισαν με επιτυχία θέματα όπως η διάθεση της παραγωγής και η χρηματοδότηση της παραγωγικής διαδικασίας. Δεν επανακαθόρισαν ωστόσο τις οργανωτικές δομές στο χώρο της αγροτικής παραγωγής. Είναι πολύ λίγα τα παραδείγματα στα οποία η συμβολαιακή συνοδεύτηκε από μια στενότερη συνεργασία, αγροτικών εκμεταλλεύσεων και μεταποιητικών μονάδων με στόχο την πραγματική βελτίωση του παραγόμενου προϊόντος και την ευθυγράμμισή του στη ζήτηση των αγορών.
