Ο Εμανουέλ Μακρόν κατηγόρησε τον Τούρκο ομόλογό του ότι Θέλει να επηρεάσει τις προεδρικές εκλογές του 2022. Ο Κωνσταντίνος Πικραμένος, γνωστός γαλλόφωνος Έλληνας εμπειρογνώμονας για τη Τουρκία, πιστεύει ότι η πρόθεση της Άγκυρας να παρέμβει είναι πραγματική, αλλά το πεδίο δράσης της είναι περιορισμένο. Θεωρεί πρωτίστως ότι το Ελιζέ υπερβάλλει για αυτή την απειλή για εκλογικούς σκοπούς.
«Προφανώς. Θα υπάρξουν προσπάθειες ανάμιξης στις επόμενες εκλογές». Ο Εμανουέλ Μακρόν κατηγόρησε άμεσα τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ότι θέλει να επηρεάσει την ψηφοφορία του 2022.
.
Δεν πρόκειται για πρώτη σκληρή αναμέτρηση μεταξύ των δυο ανδρών: τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο Γάλλος ηγέτης είχε ισχυριστεί ότι «ο τουρκικός λαός, που είναι σπουδαίος λαός, αξίζει κάτι άλλο» από τον Ερντογάν. Ο τελευταίος αντέδρασε τον Δεκέμβριο δηλώνοντας «Ο Μακρόν αποτελεί πρόβλημα για τη Γαλλία».
.
Η προσβολή, ωστόσο, έχει φτάσει σε νέα ύψη: για πρώτη φορά, ο ένας κατηγορεί ανοιχτά τον άλλο για ανάμιξη. Μάλιστα συν τοις άλλοις σε προεδρικές εκλογές. «Είναι γραμμένο, και οι απειλές δεν κρύβονται», πρόσθεσε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε συνέντευξη στο πλαίσιο ενός ντοκιμαντέρ για το πρόγραμμα C Dans l’Air, που μεταδόθηκε στο κανάλι France 5.
Σε τι αναφέρεται ο Μακρόν όταν λέει «είναι γραμμένο»;. Αναφέρεται στους ιστότοπους που ελέγχονται από την Άγκυρα και παρεμβαίνουν στα κοινωνικά δίκτυα και δυσφημίζουν τον Μακρόν», μας δήλωσε στο μικρόφωνο του Σπούτνικ ο Κωνσταντίνος Πικραμένος, ειδικός για την Τουρκία και συν-συγγραφέας του βιβλίου «MIT – Le service secret turc» (εκδόσεις ινγογνώμων και Εκδόσεις VA, 2021).
Φέρεται λοιπόν ότι τα κοινωνικά δίκτυα θα ήταν ένα από τα μέσα διείσδυσης της Άγκυρας στη γαλλική πολιτική ζωή. Μέσω αυτών ιδίως, η Τουρκία φέρεται να προσπαθήσει να κινητοποιήσει τους Τούρκους που ζουν στη Γαλλία, τους Γάλλους πολίτες τουρκικής καταγωγής και, γενικότερα, τους Γάλλους μουσουλμάνους. Γι ‘αυτό το σκοπό, μπορεί επίσης και να βασιστεί στα δίκτυα των Αδελφών Μουσουλμάνων, ιδεολογικών συμμάχων της Τουρκίας.
.
Ισχυρή κοινοτική βάση
.
Αυτές οι κοινότητες είναι αλληλένδετες, αλλά είναι στατιστικά δυνατό να έχουμε μια ιδέα για το δημογραφικό τους βάρος στη Γαλλία. Έτσι, μεταξύ 600.000 και 800.000 ατόμων τούρκικής καταγωγής ζουν στη Γαλλία, το μισό από τα οποία έχουν γαλλική ιθαγένεια . Όσον αφορά τον πληθυσμό των μουσουλμάνων στη Γαλλία, άλλο πιθανό στόχο του Τούρκου προέδρου, τα αριθμητικά στοιχεία ποικίλλουν, αλλά το Observatoire de la laïcité (παρατηρητήριο της κοσμιότητας) τον τοποθετεί σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2019 σε 4,1 εκατομμύρια άτομα , ήτοι σχεδόν το 6% του συνολικού πληθυσμού. Το 2017, στο βιβλίο του «Τα πραγματικά διακυβεύματα των μεταναστεύσεων» (Ed. Du Rocher, 2017), ο Jean-Paul Gourévitch, ειδικός για την Αφρική και τη μετανάστευση, υπολόγισε αυτό το πληθυσμό σε 8,5 εκατομμύρια ανθρώπους, ήτοι το 12, 7% του πληθυσμού.
.
Μια σημαντική πολιτική δύναμη κρούσης σε μια χώρα με 67 εκατομμύρια κατοίκους. Ο Ερντογάν διαθέτει ισχυρές στενές επαφές στη Γαλλία, ιδίως μέσω του κινήματος των Αδελφών Μουσουλμάνων*, μιας διακρατικής ισλαμικής οργάνωσης στην οποία ο Τούρκος ηγέτης είναι εγγύς και η οποία είναι βαθιά ριζωμένη στη χώρα. Απόδειξη, η πρόσφατη διαμάχη σχετικά με τις επιδοτήσεις που χορήγησε ο δήμαρχος του Στρασβούργου (EELV) για την κατασκευή του τζαμιού Eyyub Sultan.
.
Σήμερα 24 Μαρτίου, ο Gérald Darmanin, Υπουργός των Εσωτερικών, κατήγγειλε στο μικρόφωνο της RMC το γεγονός ότι το κράτος επιδοτεί την κατασκευή του μεγαλύτερου τζαμιού στην Ευρώπη, της οποίας ανάδοχος είναι η Ισλαμική Συνομοσπονδία Milli Gorus (CIMG), μια γνωστή ισλαμική και πολιτική οργάνωση εγγύς της τουρκικής εξουσίας και των Αδελφών Μουσουλμάνων*. Ο Κωνσταντίνος Πικραμένος, ωστόσο, δεν πιστεύει ότι οι προσπάθειες της τουρκικής παρεμβολής μπορούν να έχουν καθοριστικό εκλογικό αντίκτυπο βραχυπρόθεσμα.
«Οι μερικές χιλιάδες Γαλλοτούρκοι στη Γαλλία δεν αντιπροσωπεύουν μεγάλη εκλογική μάζα. Αν αφαιρέσουμε τους Τούρκους κουρδικής καταγωγής, τους Αλεβίτες, τους κεμαλιστές, τους μαρξιστές, τους σοσιαλδημοκράτες, τους φιλελεύθερους, πέφτουμε σε πολύ χαμηλούς αριθμούς στο κόρφο της τουρκικής κοινότητας», διευκρινίζει ο ερευνητής.
Και αυτή η λογική, ο συν-συγγραφέας μερικών βιβλίων για την Τουρκία και τη Μέση Ανατολή, που δημοσιεύονται τακτικά στον ελληνικό και τουρκικό Τύπο, την αναγάγει επίσης στη μουσουλμανική κοινότητα:
«Στη Γαλλία, η μουσουλμανική κοινότητα κατάγεται κυρίως από τη Βόρεια Αφρική. Σε γενικές γραμμές, οι Αλγερινοί είναι εχθρικοί απέναντι στον Ερντογάν, οι Μαροκινοί επίσης σε μικρότερο βαθμό και παραμένουν μόνο οι μουσουλμάνοι με καταγωγή από τη Τυνησία που φέρονται να έχουν την τάση να ανταποκρίνονται στις εκκλήσεις του. Δεν αποτελεί ούτε και αυτό ένα βουνό ψήφων. Ειδικότερα, μια και οι μουσουλμάνοι δεν είναι εκείνοι που ψηφίζουν το περισσότερο στη Γαλλία».
Μια δήλωση που μπορεί ωστόσο να μετριαστεί από το γεγονός ότι πολλοί μουσουλμάνοι, μετανάστες ιδίως εκείνοι της δεύτερης ή τρίτης γενιάς, δεν αντιγράφουν τις ιδεολογικές και πολιτικές τους αναγνώσεις από εκείνες των κατοίκων της χώρας καταγωγής τους. Με άλλα λόγια, δεν έχουν όλοι οι Γαλλομαροκινοί τα ίδια πολιτικά αντανακλαστικά με τους Μαροκινούς υπηκόους.
.
«Για ποιον θα ψηφίσουν οι οπαδοί του Ερντογάν; Ούτε την Μαρίν Λε Πεν ούτε τον Εμανουέλ Μακρόν»
.
Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Πικραμένο, ο εκλογικός αντίκτυπος μιας τουρκικής ανάμιξης θα παρέμενε επομένως περιορισμένος. Ειδικά καθώς αναρωτιέται: «Και αν ψηφίσουν; Για ποιον θα ψηφίσουν οι οπαδοί του Ερντογάν; Ούτε την Μαρίν Λε Πεν ούτε τον Εμανουέλ Μακρό. Είναι ένα μέρος των οικολόγων και των μελαγχονιστών (σ.μτφ. του κόμματος του Mélanchon), εκείνους που κάποιοι θα αποκαλούσαν «ισλαμο-αριστεριστές» Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη ψηφίσει για αυτά τα ίδια πρόσωπα για χρόνια και βλέπουμε τα αποτελέσματα».
Έτσι, «η ιδέα ότι ο Ερντογάν μπορεί να παρεμβαίνει κινητοποιώντας τις τουρκικές και μουσουλμανικές κοινότητες στη Γαλλία, δεν στέκει», θεωρεί ο ειδικός για τη Τουρκία και εμπειρογνώμονας στην Οικονομική Νοημοσύνη.
Ο τελευταίος πιστεύει εξάλλου ότι ο Εμμανουήλ Μακρόν το γνωρίζει και ότι στην πραγματικότητα προσπαθεί να αποκομίσει πολιτικά μερίσματα από την κατάσταση.
«Αυτά τα λόγια του προέδρου Μακρόν σχετικά με την ανάμιξη του Ερντογάν, είναι ένα επικοινωνιακό τέχνασμα. Είναι περισσότερο μια στρατηγική του Μακρόν για να κινητοποιεί τη δική του βάση και να κλέψει ψήφους από τα δεξιά. Θέλει να μεταδώσει το μήνυμα ότι είναι εναντίον του Ερντογάν και των Αδελφών Μουσουλμάνων*». Ο Μακρόν υπερτονίζει αυτή την απειλή για να τοποθετηθεί ως προπύργιο ενάντια στο πολιτικό Ισλάμ», ισχυρίζεται ο Κωνσταντίνος Πικραμένος.
Ο τελευταίος πιστεύει επίσης ότι αν ο Τούρκος πρόεδρος ενδιαφέρεται τόσο πολύ για τη Γαλλία, είναι πρωτίστως για να προωθήσει την ατζέντα του εκτός γαλλικού εδάφους:
«Υπάρχουν περίπου έξι εκατομμύρια μουσουλμάνοι στη Γαλλία. Για τον Ερντογάν είναι στρατηγικό. Μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτή τη γαλλοφοβία για να κερδίσει στρατιωτικά μερίδια αγοράς στην Αφρική, να τοποθετηθεί ως προστάτης της Ούμα [της κοινότητας των μουσουλμάνων πιστών, σημείωση συντάκτη] και να εργάζεται στο εσωτερικό της εκλογικής του βάσης. Είναι ένα θέατρο επιχειρήσεων χαμηλού κόστους, δεν χρειάζεται να επενδύσει τίποτα, μπορεί απλώς να προσβάλει ή να επικρίνει και να επωφεληθεί από αυτό».
Ωστόσο, παραμένει σε ισχύ η εξής πολιτική πραγματικότητα: οι μικρές μάχες φέρνουν τις μεγάλες νίκες. Σε περίπτωση εξαιρετικά αμφίρροπης ψηφοφορίας, οι «μερικές» δεκάδες χιλιάδες, ή ακόμη και εκατοντάδες χιλιάδες, υπό την επήρεια του μηνύματος του Ερντογάν, θα μπορούσαν πάντα να ανατρέψουν τις εκλογές σε ένα δραματικό σενάριο. Στις προεδρικές εκλογές του 2012, για παράδειγμα, ο Φρανσουά Ολάντ κέρδισε την ψηφοφορία του δεύτερου γύρου με μικρή διαφορά 1,3 εκατομμυρίων ψήφων. Σε τέτοιες περιπτώσεις, κάθε ψήφος μετράει. Τούτα λεχθέντα, το 2017, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε την πολύ σημαντική τουρκική κοινότητα της Γερμανίας να καταψηφίσει την Άνγκελα Μέρκελ, αλλά αυτή η προσέγγιση δεν έφερε την αναμενόμενη επιτυχία.
.
* Τρομοκρατική οργάνωση που απαγορεύεται στη Ρωσία
.
Sputnik.fr
Μετάφραση: Κριστιάν Ακκυριά
.
