“Ο δολοφόνος να μείνει δολοφόνος και μόνον” τονίζει στο άρθρο του στην εφημερίδα “Καθημερινή” ο Κώστας Μπακογιάννης αναφερόμενος στον Δημήτρη Κουφοντίνα. Όπως γράφει ο δήμαρχος Αθηναίων, “η καταπολέμηση του μίσους, της βίας, της τρομοκρατίας δεν έχει πολιτικό ή ιδεολογικό πρόσημο. Απαιτεί ένα αρραγές και ακέραιο μέτωπο όλων. Χωρίς αστερίσκους, υποσημειώσεις, χωρίς “ναι μεν, αλλά”, χωρίς συμψηφισμούς. Όλες οι μανάδες άλλωστε το ίδιο κλαίνε τα παιδιά τους. Και όλα τα παιδιά το ίδιο θρηνούν τους πατεράδες τους. Τα νεκροταφεία μας εξισώνουν όλους”.
Μεταξύ άλλων ο κ. Μπακογιάννης υποστηρίζει ότι “αρχή και τέλος είναι η Δημοκρατία. Το κράτος δικαίου. Οι θεσμοί, οι νόμοι, οι κανόνες που ισχύουν για όλους, δίχως εξαιρέσεις και αποκλεισμούς. Φυσικά ισχύουν και για έναν επαγγελματία κατά συρροήν δολοφόνο. Αλίμονό μας εάν το δίκαιο κοβόταν και ραβόταν στα μέτρα κάθε εκβιαστή και προσαρμοζόταν ο τόπος και ο τρόπος έκτισης της ποινής του στα σταθμά που τον εξυπηρετούν”. Το άρθρο συνεχίζει λέγοντας ότι “σωστά η Πολιτεία εξαντλεί όλα τα νόμιμα μέσα για να κρατήσει στη ζωή τον δολοφόνο, δείχνοντας έτσι εμπράκτως την οφειλόμενη γενναιοδωρία και τη μεγαλειώδη δύναμη της δημοκρατίας και των ευρωπαϊκών αρχών του κράτους δικαίου. Ας ανταποκριθούν ανάλογα η οικογένεια και οι “σύντροφοί” του. Είναι ένα δικαίωμα που ο ίδιος αρνήθηκε στα θύματά του. Οι άνθρωποι που χάθηκαν από το όπλο του δεν είχαν επιλογή εάν θα ζήσουν ή αν θα πεθάνουν. Εμείς, οι συγγενείς τους δεν είχαμε την επιλογή να τους έχουμε ζωντανούς”.
Ο Κώστας Μπακογιάννης επικαλείται και μια φράση του πατέρα του λέγοντας ότι “είχε γράψει ότι το ήθος της πολιτικής είναι και πρακτικά γίνεται ήθος της κοινωνίας”, και συνεχίζει στο άρθρο του αναφέροντας ότι “ο δημόσιος λόγος παράγει αποτελέσματα. Έχει συνέπειες. Ενίοτε οδηγεί και στο αίμα. Το ζήσαμε πριν από 40 χρόνια όταν τα ψευδή και χυδαία πρωτοσέλιδα κάποιων βρήκαν τη θέση τους στις προκηρύξεις της “17 Νοέμβρη”. Όπλισαν τα σαρανταπεντάρια. Ας μου επιτραπεί μια προσωπική έκκληση, με τη μέγιστη δυνατή ψυχραιμία. Μην επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να παρασυρθούν από έναν παράφρονα αυλητή του μίσους. Μην υπνοβατήσουμε προς τον βούρκο που μπορεί να μας καταπιεί. Ο δολοφόνος να μείνει δολοφόνος και μόνον, όχι σημαία ευκαιρίας και αφορμή για πολιτική αντιπαράθεση. Η ζωή του είναι δική του. Όμως οι ζωές δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων, όλων μας και των παιδιών μας, είναι δικές μας”.
