Μνήμη της Αγίας Κικιλίας | Διακόνημα

Εις την Κικιλία

Λουτρού φέρεις έκκαυσιν, ω Κικιλία,

Λούη δε λουτρόν αίματος δια ξίφους.

Εις τους Βαλλεριανόν και Τιβούρτιον

Βαλλεριανόν και συναθλητήν άμα

Κτείνει ξίφος, βάλλοντας ύβρεσι πλάνην.

Άγιοι Φιλήμων ο Απόστολος, Άρχιππος, Ονήσιμος και Απφία

Βιογραφία

Η Αγία Κικιλία έζησε τον 3ο μ.Χ. αιώνα και οι γονείς της ήταν ειδωλολάτρες και μάλιστα ευγενείς. Η Κικιλία όμως, άκουσε τη διδασκαλία του Χριστού και ζήτησε να βαπτιστεί.

Μετά από λίγο καιρό, οι γονείς της την πάντρεψαν με ένα ευγενή νέο το Βαλεριανό, ο οποίος υπό την επίδραση της Κικιλίας ασπάστηκε κι αυτός τη Χριστιανική Πίστη. Μαζί με τον Βαλεριανό προσήλθε στους κόλπους της εκκλησίας και ο αδελφός του ο Τιβούρτιος.

Κατά τον επί Διοκλητιανού διωγμού η Κικιλία, ο Βαλέριος και ο Τιβούρτιος συνέχιζαν να δηλώνουν την πίστη τους στον Ιησού Χριστό και το φιλανθρωπικό τους έργο. Γι’ αυτό τους συνέλαβαν και υπέστησαν την ύστατη τιμωρία, τον θάνατο με αποκεφαλισμό.

Απολυτίκιον

Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείων τρόπων σου, τη επιλάμψει, προς αείζωον, είλκυσας φέγγος, την αυτάδελφον δυάδα και σύναυλον και συν αυτοίς Κικιλία αθλήσασα, της θείας δόξης ομού ηξιώθητε. Μεθ’ ων πρέσβευε, δοθήναι τοις ευφημούσι σε, πταισμάτων ιλασμόν και μέγα έλεος.

Κοντάκιον

Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Την νυμφευθείσαν, τω Χριστώ εκουσίως, και στολισθείσαν, αρεταίς την καρδίαν, θεοπρεπώς υμνήσωμεν Πιστών η πληθύς· αύτη γαρ κατήσχυνεν, Αλμακίου το θράσος, λάμψασα ως ήλιος, μέσον των εκζητούντων, και μετά ταύτα ώφθη τοις εν γη, στήριγμα θείον, την πίστιν κρατύνασα.

Ο Οίκος

Αρχή ελπίδος αγαθής, εδόθη τοις Αγίοις εξαίρετα το πράττειν, κατάπληκτα μεγάλα, άπερ και θαύματα, εστί θαυμάζεσθαι αξίως, μεθ’ ων και την της παρθένου Κικιλίας αρετήν, και άσπιλον λαμπρότητα, πως απεκδυσαμένη, τον άρχοντα έφυγε του σκότους, και δραμούσα προς την πάλην του εχθρού, έστη ερρωμένη απτοήτως· και ημείς του θαύματος τούτου γεγονότα αληθή πράγματα, φώμεν· πως δια Χριστόν, επτέρνισε τον Βελίαρ, την πίστιν κρατύνασα.

Μνήμη της Αγίας Κικιλίας

Σήμερα τιμούμε τη μνήμη της Αγίας Κικιλίας, που μαρτύρησε στη Ρώμη επί Διοκλητιανού. Καθώς και τη μνήμη του Αγίου Αποστόλου Φιλήμονα, και της συζύγου του Απφίας, του συγγενούς του Αρχίππου και του δούλου του Ονησίμου και του οσίου Σωζομένου του εν Ποταμιά της Λευκωσίας.

Ο Άγιος Φιλήμονας διδάχτηκε τον Χριστιανισμό από τον Απόστολο Παύλο και είναι ο παραλήπτης της ομώνυμης επιστολής του, που συγκαταλέγεται ανάμεσα στα βιβλία της Καινής Διαθήκης. ΄Εζησε στις Κολοσσές και διακρίθηκε τόσο για το κηρυκτικό, όσο και για το φιλανθρωπικό του έργο. Σ’ αυτό τον συναγωνίστηκαν επάξια η σύζυγός του Απφία και ο ΄Αρχιππος, τον οποίο ο Απ. Παύλος ονομάζει «στρατιώτη». Στρατιώτης του Χριστού έγινε και ο Ονήσιμος, αφού προηγουμένως μετανόησε για την ενέργειά του να ληστέψει τον αφέντη του και να δραπετεύσει. Γνωρίζοντας τον Απόστολο των Εθνών στη φυλακή της Ρώμης, κατηχήθηκε απ’ αυτόν και επέστρεψε στον Φιλήμονα, όχι ως δούλος αλλά ως αγαπητός αδελφός.

Και οι τέσσερις θυσιάστηκαν για τη διάδοση του ιερού Ευαγγελίου, αφήνοντας σ’ εμάς υποθήκες για το πώς ο καθένας μπορεί και οφείλει να οδηγήσει στη σωτηρία τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφεται, αρχίζοντας από τα πρόσωπα του οικογενειακού του περιβάλλοντος, εφαρμόζοντας ο ίδιος τα σωτήρια μηνύματα του ιερού Ευαγγελίου.

Ο όσιος Σωζόμενος, ο οποίος ασκήτεψε στην περιοχή της κοινότητας Ποταμιάς της Λευκωσίας, είναι αρχαιότερος του ομώνυμου οσίου της Καρπασίας, που εορτάσαμε στις 20 Νοεμβρίου.

Σύμφωνα με τον χρονογράφο Λεόντιο Μαχαιρά, ο όσιος Σωζόμενος λόγω της θέλησης του για άσκηση και ησυχία, ήρθε στην Κύπρο από τη Παλαιστίνη και βρήκε καταφύγιο βόρεια του χωριού Ποταμιά όπου λάξεψε το ασκητήριο του.

Αξιώθηκε την απόκτηση των αρετών με πρώτη την ταπείνωση, καθώς και πολλών χαρισμάτων, όπως της θαυματουργίας διαφόρων ασθενειών. Ο τάφος του οσίου βρίσκεται στα αριστερά του βάθους του σπηλαίου που ο ίδιος λάξευσε.

Σε μικρή απόσταση από την κοινότητα Ποταμιάς υπάρχει το μικρό χωριό Άγιος Σωζόμενος, όπου υπάρχει και Εκκλησία αφιερωμένη στον Όσιο.

Για ακόμη μια φορά δοξολογούμε το Θεό που μας χάρισε αγίους οι οποίοι αγίασαν μέσα στα σπήλαια της κυπριακής γης.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου