Μάλιστα, το Πεκίνο θέτει υποψηφιότητα για την αξιοποίησή του, προβάλλοντας ως δικαιολογία ότι θέλει να βοηθήσει στην ανοικοδόµηση της διχασµένης από τον πόλεµο χώρας που κυριαρχείται κατά κύριο λόγο από τους Ταλιµπάν. Στην πραγµατικότητα, οι διπλωµάτες του Πεκίνου έκαναν την εµφάνισή τους προσφέροντας «χείρα βοηθείας» προτού καν φύγουν καλά-καλά οι Αµερικανοί, όπως επισηµαίνει άλλωστε και πρόσφατη έκθεση της επενδυτικής συµβουλευτικής εταιρείας US Global Investors.
Ειδικότερα, η έκθεση αναφέρει: «Μόλις λίγες ώρες αφότου οι Ταλιµπάν ολοκλήρωσαν την ταχεία επέλασή τους στο Αφγανιστάν, εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε ότι το Πεκίνο είναι έτοιµο να συµµετάσχει στην ανοικοδόµηση και ανάπτυξη του Αφγανιστάν». Ποιος µπορεί άλλωστε να κατηγορήσει την Κίνα για τη σπουδή της; Υπάρχει πολύ χρήµα. «Η συνολική αξία των ορυκτών πόρων [του Αφγανιστάν] εκτιµάται µεταξύ 1 και 3 τρισ. δολαρίων. Συγκριτικά, η αξία της παραγωγής οπιούχου παπαρούνας στη χώρα υπολογίζεται ότι ανήλθε το 2020 σε µόλις 350 εκατ. δολάρια», προσθέτει η έκθεση. Με άλλα λόγια, ο ορυκτός πλούτος που «φιλοξενεί» το έδαφος του Αφγανιστάν µπορεί να αξίζει σχεδόν 10 φορές περισσότερο από την περιβόητη καλλιέργεια οπίου της χώρας. Ο ορυκτός αυτός πλούτος περιλαµβάνει λίθιο, χρυσό, ασήµι, πλατίνα, σίδηρο, χαλκό, αλουµίνιο και ουράνιο. Από αυτά, «πραγµατικό έπαθλο» αποτελεί το λίθιο, δεδοµένου ότι είναι κρίσιµο «συστατικό» για την κατασκευή µπαταριών ιόντων λιθίου που χρησιµοποιούνται στην παραγωγή ηλεκτρικών οχηµάτων.
Το πλέον σηµαντικό, όµως, για την Κίνα, εφόσον βρει δρόµο να «µπει» στο Αφγανιστάν, είναι ότι η κεντρική χώρα της Ασίας φηµολογείται ότι «κρύβει» τόνους λιθίου. Και η Κίνα, ως «οδηγός» στην ηλεκτροκίνηση, πιθανότατα θέλει να διασφαλίσει µέχρι και την τελευταία λίβρα λιθίου που µπορεί να βρει. Η απόκτηση πρόσβασης στα κοιτάσµατα λιθίου του Αφγανιστάν θα συµβάλλει στην εδραίωση της παγκόσµιας κυριαρχίας της στον τοµέα των πρώτων υλών.[…]. Μόνο µία χώρα έχει πλουτίσει από πετρέλαιο ή άλλα ορυκτά: η Νορβηγία. Αυτή η «σκοτεινή» ιστορία υποδηλώνει ότι το πιθανότερο είναι πως o ορυκτός πλούτος του Αφγανιστάν δεν θα βοηθήσει να µειωθεί η φτώχεια στην κατεστραµµένη από τον πόλεµο χώρα.
