Ιερομόναχος Θεοδόσιος Καψαλιώτης (1893 – 26 Οκτωβρίου 1975)

Ιερά Μονή Παντοκράτορος (Σχέδιο Ρ.Κοψίδη 1957)

Ο κατά κόσμον Θεόδωρος Πάνος του Βασιλείου και της Δαρείας γεννήθηκε στο Σολοπώφ της Ρουμανίας το έτος 1893. Μετά τις σπουδές του εισήλθε προς μονασμό σε μονή της πατρίδος του. Κατό­πιν αναχώρησε για τα Ιεροσόλυμα και κοινοβίασε σε ρωσική μονή με 150 μοναχούς το 1923. Γνώριζε και τη ρωσική γλώσσα. Η μη ακριβής τήρηση των νηστειών και η συχνή κατάλυση ελαίου τον σκανδάλισε κι έφυγε για το Άγιον Όρος το 1925. Στην αρχή μόνασε στη σκήτη του Αγίου Δημητρίου-Λάκκου.

Εγκαταστάθηκε στο ερημητήριο του Αγίου Σάββα της Καψάλας και είχε μεγάλη ασκητική ζωή. Για την ενάρετη ζωή του και την ασκητικότητά του ήλθε πλησίον του ο ιεροδιάκονος Εύγραφος, που έμενε στην Καλύβη των Εισοδίων της Θεοτόκου, παλαιό Κυριακό της σκήτης, και ενδιαίτημα του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Ήταν Ρουμά­νος και αυτός, υπετάχθη στον Γέροντα Θεοδόσιο κι έλαβε το μέγα σχήμα των μοναχών από αυτόν. Ο ιεροδιάκονος Εύγραφος, λέγεται, ήταν πρότυπο βιαστού και αγωνιστού μοναχού, δίχως ποτέ να διακό­πτει τους αγώνες του από ασθένεια, κόπο ή ραθυμία. Αν άκουγε ότι κάποιος μοναχός κάνει δύο ακολουθίες τη νύχτα, το ίδιο έκανε και αυτός. Αν άλλος, άκουγε πως, έκανε πεντακόσιες μετάνοιες τη νύχτα, τον εμιμείτο. Μέχρι τα γεράματά του έτσι έκανε και γέμισε αρετές. Εκοιμήθη ειρηνικά σε ηλικία 85 ετών.

Πλησίον του Γέροντος Θεοδοσίου ήλθε να μονάσει για ένα διάστη­μα και ο Γέροντας Γουρίας (+1975), που και αυτός ήταν μεγάλος αγωνιστής. Ο Γέροντας Θεοδόσιος χειροτονήθηκε κληρικός από τον Φλωρίνης Χρυσόστομο (+1955).

Σε ηλικία 83 ετών φθάσας ο παπα-Θεοδόσιος ο Πνευματικός απήλθε στις αιώνιες σκηνές για να συναυλίζεται μετά των οσίων. Το τέλος του ήταν ειρηνικό, ησύχιο, γαλήνιο και οσιακό. Κατεκλίθη, προαισθάνθηκε το τέλος του κι έφυγε σαν πουλάκι, καθώς λέγεται. Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 26.10.1975, εορτή του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυ­ροβλύτου.

Πήγες – Βιβλιογραφία:
Μοναχολόγιον Ιεράς Μονής Παντοκράτορος. Ευχαριστίες θερμές στον Ιερομόναχο Θεό­φιλο Παντοκρατορινό.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Β’ – 1956-1983, σελ.897-898  , Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.