Η σφαγή των Αγίων Νηπίων

Έχομε την αναίρεση, δηλαδή τη σφαγή των νηπίων εκείνων, τα όποια κατέσφαξε ο φοβερός Ηρώδης στα Ιεροσόλυμα και στη γύρω περιοχή , εξαιτίας του ενανθρωπήσαντος θείου Βρέφους. Του ενανθρωπήσαντος Θεοί μας. Έμαθε ο Ηρώδης από τους Γραμματείς και Φαρισαίους, πού ο Χριστός γεννάται. Δηλαδή, στη Βηθλεέμ. Κάλεσε τους μάγους και τους είπε: «Να πάτε να προσκυνήσετε το Θείο Βρέφος, το νεογέννητο βασιλιά, και να ‘ρθείτε να μου πείτε. Έφυγαν εκείνοι και πήγαν στη Βηθλεέμ και το αστέρι κάθισε πάνω, «ου ην το παιδίον μετά της μητρός αυτού». Χάρηκαν που είδαν ξανά το αστέρι, που τους οδηγούσε, ήταν άγγελος Κυρίου μετασχηματισμένος σε άστρο, και πήγαν  στην οικία, που λέει ο Ματ­θαίος, κι είδαν το Βρέφος το Θείο, μετά Μαρίας της μητέρας του· ο Ιωσήφ κάπου θα ‘χε πάει, λεν οι Πατέρες, κι έπεσαν και προσκύνησαν τον τεχθέντα Βασιλέα. Οι σοφοί της Ανατολής.

Οι απόγονοι του πατριάρχου Αβραάμ. Και πρόσφεραν τα δώρα τους, χρυσό και λίβανο και σμύρνα, στον σαρκωθέντα Κύριο. Και δοξολόγησαν και ευχαρίστησαν και χάρηκαν, αλλά και φωτίστηκαν. Κι ενώ έβλεπαν το αστέρι, που ήταν άγγελος μετασχηματισμένος,  πήραν θεία γνώση και θεία χάρη περισσή, καθώς είδαν και προσκύνησαν το θείο Βρέφος και τον άγγελο πια τον είδαν κατ’ όναρ. Έχομε, δηλαδή, πρόοδο στη Θεία φώτιση. Και τούς είπε ο άγγελος κατ’ όναρ, στ’ όνειρό τους, (έχομε και όνειρα αποκαλυπτικά, που είναι η βάση της πίστεως, κατά τον κυρ Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη), τους είπε: «Να μην πάτε στον Ηρώδη πάλι, αλλά να φύγετε από άλλο δρόμο, για την πατρίδα σας.» Κι έφυγαν. Ό Ηρώδης, αφού άργησαν οι μάγοι, κατάλαβε πως τον ξεγέλασαν και «εθυμώθη λίαν», που λέει το ευαγγέλιο. Κι έδωσε εντολή να σφάξουν τα παδιά της Βηθλεέμ και της περιοχής, από δύο ετών και κάτω, καθώς εξακρίβωσε το χρόνο της Γεννήσεως του Χριστού από τους μάγους. Και τότε έγινε θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός. Αλλά τα παιδιά εκείνα είναι ευτυχισμένα και μακάρια. Διότι είναι οι πρώτοι μάρτυρες της Καινής Διαθήκης. Και κέρδισαν τον Παράδεισο. Τί κι αν έχασαν την παρούσα ζωή; Τί κι αν στερήθηκαν τα αγαθά της, τα οποία είναι όλα πρόσκαιρα, κι όπως έλεγε ο Γελίμερος, όλα για γέλια;