Η Ρωσία θα συνεχίσει να έχει σημασία για τους γείτονες της και για εκείνες τις χώρες της Μέσης Ανατολής όπου επιλέγει να είναι δραστήρια. Μερικές φορές θα χρησιμοποιεί την έδρα της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για να προκαλεί αναστάτωση.
Οι κυβερνοεπιθέσεις της θα προκαλούν ζημιά και οι εκστρατείες παραπληροφόρησης θα έχουν στόχο να αποδιοργανώνουν τις δυτικές χώρες, για παράδειγμα ενθαρρύνοντας αντί-εμβολιαστικά κινήματα. Αλλά από τις περισσότερες πλευρές και αν το δεις, η Ρωσία θα παραμείνει μια δύναμη σε κάμψη, με έναν γηρασμένο, συρρικνούμενο πληθυσμό.
Παρά τις προσπάθειες του Γάλλου προέδρου Emmanuel Macron, ο Vladimir Putin έχει επιλέξει να μην κάνει τα βήματα που απαιτούνται ώστε να επιτευχθεί μια επαναπροσέγγιση με τη Δύση, όπως να κάνει σοβαρές προσπάθειες για την επίλυση της “παγωμένης σύγκρουσης” στη ΝΑ Ουκρανία.
Ο Biden έχει μετακυλίσει τη νέα START συνθήκη, η οποία περιορίζει τον αριθμό των πυρηνικών όπλων που έχουν στην κατοχή τους ΗΠΑ και Ρωσία, και επρόκειτο να λήξει τον Φεβρουάριο του 2021. Αλλά θα δώσει περισσότερη έμφαση από ό,τι ο Trump στα ανθρώπινα δικαιώματα, ως εκ τούτου εξαλείφοντας τις όποιες ελπίδες ότι ο Putin μπορεί να είχε μια νέα εταιρική σχέση με τη Δύση. Αυτό δεν θα αφήσει στη Ρωσία πολλές επιλογές από το να ευθυγραμμιστεί με την Κίνα γεωπολιτικά.
Αλλά ο Putin επίσης θα συνεχίσει να εργάζεται στενά με τον Erdogan της Τουρκίας: αν και υποστηρίζουν διαφορετικές πλευρές στις συγκρούσεις Λιβύης και κυρίας, χρειάζονται ο ένας τον άλλον εναντίον της Δύσης, και σέβονται ο ένας τον άλλον για το ότι κυβερνούν απολυταρχικά.
Η Ρωσία θα διατηρήσει το σταθερό οικονομικό μοντέλο που εφαρμόζει τα τελευταία 20 χρόνια: οι ηγέτες της δεν δείχνουν κανένα σημάδι ότι θέλουν να σπάσουν την εξάρτηση τους από τις εξαγωγές υδρογονανθράκων ή από το κλεπτοκρατικό σύστημα που τροφοδοτεί μια τέτοια οικονομία.
Αλλά με τις πολιτικές για την κλιματική αλλαγή να διαβρώνουν την αξία των αποθεμάτων πετρελαίου και αερίου, και τον πανταχού παρόντα γκανγκστερισμό να προκαλεί ζημιά στην οικονομία, το βιοτικό επίπεδο θα διαβρωθεί αργά καθώς η Ρωσία θα μετατοπίζεται προς τη σφαίρα της Κίνας.
Η συμπάθεια του Trump για τον Erdogan απέτρεψε μια σοβαρή σύγκρουση μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη σύγκρουση στη Σύρια και την εξαγορά των ρωσικών S-400. Ο Biden θα είναι περισσότερο πρόθυμος να ασκήσει πιεσείς στην Τουρκία, αν και επίσης θα προσπαθήσει να τη διατηρήσει ως σύμμαχο. Η ΕΕ έχει μεγαλύτερη ανάγκη από ό,τι οι ΗΠΑ να συνεργαστεί με την Τουρκία, καθώς η χώρα φιλοξενεί σχεδόν 4 εκατ. πρόσφυγες, οι οποίοι θα μπορούσαν εύκολα να ωθηθούν προς την Ευρώπη.
Παρόλα αυτά, οι ηγέτες της ΕΕ είναι κουρασμένοι όλο και πιο πολύ από την αντιδημοκρατική συμπεριφορά του Erdogan στο εσωτερικό, και την επιθετική εξωτερική πολιτική του -ιδιαίτερα την συγκρουσιακή του συμπεριφορά έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο -και έχουν κινηθεί προς το να υιοθετήσουν μια πιο αυστηρή γραμμή απέναντι στην Τουρκία.
Τα μαζικά οικονομικά της προβλήματα δίνουν στον Erdogan κάθε κίνητρο να ενισχύσει τη δημοτικότητα του μέσω περιπετειών στο εξωτερικό (όπως η πρόσφατη παρέμβαση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ). Στο τέλος του 2020 υπήρχαν υποψίες ότι η Άγκυρα θα αναζητούσε καλύτερες σχέσεις με τη Δύση, αλλά μια τέτοια στροφή είναι απίθανο να είναι αρκετή να αποκαταστήσει τις φιλικές σχέσεις με τις ΗΠΑ και τους ηγέτες της ΕΕ.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: https://www.cer.eu/about/annual-report/2020
capital.gr
