Η Κιβωτός του Κόσμου ιδρύθηκε το 1998 στην Αθήνα από τον πατέρα Αντώνιο Παπανικολάου. Όπλα του 26χρονου τότε ιερέα ήταν η αγάπη του για τα παιδιά, η ανιδιοτελής προσφορά και η επιθυμία του για τη δημιουργία μιας φωλιάς στοργής και φροντίδας για το παιδί, τον νέο και τον γονιό που βρίσκονται σε ανάγκη.
Σήμερα η Κιβωτός φιλοξενεί 230 παιδιά και εν μέσω πανδημίας, κατάφερε να δημιουργήσει άλλες δύο “φωλιές” σε Καλαμάτα και Άνω Βόλο με τη βοήθεια των απλών πολιτών από όλο τον κόσμο.
Ο π. Αντώνιος μίλησε στο Τhestival για τις δυσκολίες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, για τη σύζυγό του, πρεσβυτέρα Σταματία Γεωργαντή, αλλά και για τα μελλοντικά σχέδια της “Κιβωτού” που, όπως είπε “σίγουρα η Θεσσαλονίκη πρέπει να αποτελέσει ένα από τα λιμάνια μας“.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη:
–Πώς έχει επηρεάσει η κατάσταση που βιώνουμε την Κιβωτό του Κόσμου;
Η Κιβωτός του Κόσμου συνεχίζει ακόμη και σε αυτή την τόσο δύσκολη περίοδο που βιώνουμε όλοι μας να αποτελεί πηγή αγάπης, ελπίδας και φροντίδας για τα παιδιά. Όπως όλοι οι συνάνθρωποί μας «μένουν σπίτι» έτσι λέμε και στα παιδιά μας χαριτολογώντας, «Μένουμε Κιβωτό». Σαν μια άλλη Κιβωτός του Νώε, παραμένουμε κι εμείς μέσα, προσαρμοζόμαστε κι ακολουθούμε τα μέτρα ασφάλειας και προστασίας για να περάσει αυτός ο κατακλυσμός. Ξέρετε, η ζωή μας είναι το πολυτιμότερο αγαθό που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο και πρέπει να το προφυλάξουμε. Κάθε σπίτι πρέπει να γίνει η δική μας Κιβωτός.
Φυσικά έχουμε ενημερώσει τα παιδιά μας για την πανδημία κι έχουμε εφεύρει νέους τρόπους προσέγγισης με όλο το χιούμορ, τη φαντασία μας και τις δημιουργικές μας δραστηριότητες, προκειμένου να αποφορτίσουμε και να βοηθήσουμε παιδαγωγικά και ωφέλιμα τα παιδιά μας.
Στην Κιβωτό το κύριο σύνθημα είναι: «Δεν έχεις αυτό που αγαπάς, αγάπα αυτό που έχεις». Χρειάζεται να επανεκτιμήσουμε αυτό που έχουμε κι είναι σημαντικό: την οικογένειά μας, τους φίλους ή τους γνωστούς μας. Να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο στον εαυτό μας και στους οικείους μας, να ανακαλύψουμε τρόπους προσωπικής διαφυγής. Προβληματισμός υπάρχει για το που θα οδηγηθεί η κατάσταση, αλλά χρειάζεται να μην μας καταβάλλει και να προσαρμοζόμαστε και να εξελισσόμαστε σε κάθε στιγμή καθημερινά. Η πίστη μας στο Θεό και η ελπίδα είναι αυτή που θα μας δώσει δύναμη και θα μας οδηγήσει στην πρόοδο. Ο άνθρωπος που ελπίζει είναι σίγουρο ότι θα συναντήσει το φως.
–Πόσα παιδιά φιλοξενεί σήμερα και τι έχει αλλάξει στην καθημερινότητά σας λόγω του κορωνοϊού;
Εμείς φιλοξενούμε 230 παιδιά κατόπιν εισαγγελικής εντολής για απομάκρυνσή τους από το οικογενειακό τους περιβάλλον, που κρίθηκε ακατάλληλο. Τα παιδιά αυτά είναι πονεμένα παιδιά κι έχουν βιώσει παραμέληση κι έκθεση σε κίνδυνο. Πρέπει στα παιδιά αυτά να θεραπεύσουμε το τραύμα της ψυχής, που είναι η απομάκρυνση του φυσικού γονιού από τη ζωή τους. Επομένως και στο πρώτο lockdown έτσι και τώρα σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε ανατρέξαμε και επικαιροποιήσαμε πάλι τα ειδικά προγράμματά μας προκειμένου οι παιδοψυχολόγοι, οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι παιδαγωγοί και οι λογοθεραπευτές μας να δώσουν τις απαντήσεις που χρειάζονται ώστε τα παιδιά να εξακολουθούν να έχουν καλή διάθεση και ψυχική γαλήνη. Ο πανικός δεν χρειάζεται. Επίσης, υπογραμμίζουμε στα παιδιά ότι ούτε κατηγορούμε ούτε μεταθέτουμε ευθύνες. Ότι οι δυσκολίες παρουσιάζονται συχνά στη ζωή μας, αλλά δεν πρέπει να μας πτοούν, αλλά να αγωνιζόμαστε να γίνουμε πιο δυνατοί, να τις νικήσουμε. Σε κάθε δύσκολη κατάσταση πάντα αναζητώ τα οφέλη, εστιάζω σε αυτά που μπορώ να κάνω και όχι σε αυτά που στερούμαι. Αυτό διδάσκω και στα παιδιά. Σίγουρα, εκφράζουν τις ανησυχίες τους, αλλά, ευτυχώς, έχουμε δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον και όμορφες δραστηριότητες, οι οποίες ενισχύουν τη δημιουργικότητά τους και δεν τα αφήνουν να πλήττουν.
–Ο κόσμος συνεχίζει να δείχνει έμπρακτα τη στήριξή του σε αυτή τη δύσκολη περίοδο; Με ποιον τρόπο μπορεί να συνεχίζει να το κάνει;
Πράγματι, όπως σε όλη την κοινωνία, έτσι και σ’ εμάς αυτή η κατάσταση δημιουργεί σημαντικά προβλήματα, αφού ως εθελοντικός οργανισμός στηριζόμαστε στην αγάπη του κόσμου. Αυτές οι γιορτές ήταν διαφορετικές και πρωτόγνωρες για όλους μας. Πάντα οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες πλήττονται πρώτες. Φυσικά υπάρχει μείωση των δωρεών, λόγω του απαγορευτικού και της μείωσης της οικονομικής δραστηριότητας, καθώς και της αναβολής και ματαίωσης επισκέψεων αλληλεγγύης κι εκδηλώσεων και δράσεων με φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Φυσικά δεν χάνουμε την πίστη μας. Ο Θεός έχει για όλους κι έχουμε την πίστη και την ελπίδα πως η αγάπη κι ο συνάνθρωπος θα βρει τρόπους να ανοίξει μία αγκαλιά ψυχής και να βοηθήσει έμπρακτα τις ευάλωτες ομάδες, που φροντίζουμε, τη μητέρα και το παιδί που βρίσκονται σε κίνδυνο και ανάγκη. Πάνω σ’ αυτήν την ελπίδα και εν μέσω πανδημίας ανοίξαμε άλλα δύο σπίτια φιλοξενίας. Ένα στην Καλαμάτα και το δεύτερο σπίτι στον Άνω Βόλο οδηγούμενοι από τις ανάγκες των παιδιών μας, αλλά και της ευρύτερης κοινωνίας.
Οι τρόποι που μπορεί κάποιος να ενισχύσει το έργο μας αναγράφονται στην ιστοσελίδα μας, www.kivotostoukosmou.org
Ενδεικτικά κάποιος μπορεί να βοηθήσει μέσω κατάθεσης στον τραπεζικό μας λογαριασμό ή με δωροεπιταγές super market, ή με κλήση ή αποστολή μηνύματος στον αριθμό τηλεβοηθείας μας 19828, ή με φυσική παράδοση ή αποστολή τροφίμων και αναλωσίμων στις δομές μας.
-Η Κιβωτός του Κόσμου δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να αποκτήσουν μία νέα οικογένεια; Εκδηλώνεται ενδιαφέρον και με ποιο τρόπο δρομολογείται αυτή η διαδικασία;
Η Κιβωτός του Κόσμου δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να λάβουν την αποκλειστική αγάπη, τη φροντίδα και τα ερεθίσματα από μια νέα οικογένεια «καρδιάς», την ανάδοχη οικογένεια. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά αποκαθίστανται κοινωνικά και έχουν την ευκαιρία να βιώσουν μια νέα επανορθωτική εμπειρία σε μια οικογένεια, μέσω του θεσμού της αναδοχής. Είμαστε από τους πρώτους μη κρατικούς φορείς που υλοποιήσαμε ήδη από το 2016 το πρόγραμμα της αναδοχής με επιτυχία και συνεχίζουμε. Η αναδοχή είναι μια πράξη αλτρουισμού, μια πράξη προσφοράς αγάπης από την περίσσεια του Άλλου. Η ανταπόκριση είναι μεγάλη, καθώς και το ενδιαφέρον από τις οικογένειες που επιθυμούν να αναλάβουν αυτόν τον ρόλο για τα παιδιά μας. Οι διαδικασίες στο πέρασμα των ετών, από την πρώτη εφαρμογή του θεσμού μέχρι και σήμερα, έχουν μεταβληθεί σημαντικά και αυτό με κύριο σκοπό την επίσπευση των χρονοβόρων διαδικασιών και την αποκατάσταση μεγαλύτερου αριθμού παιδιών. Αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια είναι το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων αλλά και οι κατά τόπους αρμόδιες Περιφέρειες. Μέσω της ψηφιακής εφαρμογής του νέου νόμου για την αναδοχή και την υιοθεσία, έχει τεθεί σε λειτουργία η ηλεκτρονική πλατφόρμα Anynet.gr, από την οποία πλέον ξεκινούν όλες οι διαδικασίες για την αναδοχή.
–Ο κορωνοϊός “έφερε” μέτρα και στους Ιερούς Ναούς με αποτέλεσμα να προκληθούν αντιδράσεις από κλήρο και από πιστούς. Εκτιμάτε ότι στη δύσκολη αυτή διαδρομή, η Εκκλησία ενδεχομένως να υποτίμησε την κατάσταση;
Η επίσημη Εκκλησία βρίσκεται σε συνεργασία με την Πολιτεία που πήρε τις αποφάσεις για τον τρόπο τέλεσης των Ιερών Ακολουθιών. Σίγουρα υπάρχει προβληματισμός, κούραση και θλίψη σε όλη την κοινωνία και φυσικά στον κόσμο που δεν μπόρεσε να συμμετάσχει στα μυστήρια της Εκκλησίας, όπως θα ήθελε. Θα σας πω αυτό που είπα και στο πρώτο lockdown. Προφανώς, το να βιώνεις την Γέννηση του Χριστού εκτός της εκκλησίας, μένοντας μακριά ο ένας από τον άλλον είναι μια πληγή. Κι αυτό γιατί η εκκλησία νοηματοδοτείται μόνο ως σώμα και ως συγκέντρωση πιστών. Βέβαια, είναι κάτι παροδικό και ίσως αποτελέσει μια χρήσιμη ευκαιρία για ενδοσκόπηση, είτε για τους ιερείς είτε για τους πιστούς. Αυτά τα διαφορετικά Χριστούγεννα, όπως τα βιώσαμε, ας αποκομίσουμε οφέλη για τη συνέχεια. Το βαθύτερο νόημα των Χριστουγέννων είναι η αγάπη. Ο ιερέας πρέπει να είναι σε επαφή με το ποίμνιό του. Διότι, είναι αυτός που γνωρίζει την ηλικιωμένη που ζει μόνη της, τον άνθρωπο που έχει ανάγκη αλλά κι εκείνους που χρειάζονται παρηγοριά. Πάντα υπάρχει λαμπρός δρόμος για να κάνεις έργο και εκτός των ναών και να σταθείς δίπλα σε αυτούς που σε έχουν ανάγκη. Να βρούμε τρόπους να εκφράσουμε την αγάπη αυτή βοηθώντας, όπως μπορεί ο καθένας μας.
–Όλα αυτά τα χρόνια που είναι σε εξέλιξη το έργο της «Κιβωτού» υποθέτω ότι έχετε κληθεί να αντιμετωπίσετε διάφορες καταστάσεις. Ποια ήταν η πιο ιδιαίτερη για εσάς; Περιγράψτε την στους αναγνώστες μας.
Από την ίδρυση της Κιβωτού οι δυσκολίες ήταν πάρα πολλές. Και οι χαρές φυσικά επίσης. Εμπόδια υπήρχαν πάντα, και θεωρώ πως πάντα θα υπάρχουν. Ξέρετε, και τα εμπόδια, οι δύσκολες στιγμές έχουν και θετικό πρόσημο ανάλογα με το πως θα το δεις. Είναι μέρος του ταξιδιού σου. Μέσα από τη σκληρή προσπάθεια δημιουργείται κάτι καλό. Κάτι, που επίσης δείχνει πόσο καλός είναι ο καπετάνιος στη φουρτούνα που περνάει.
Μαθαίνουμε στα παιδιά μας ότι, ό,τι αξίζει «πονάει», έχει κόπο και είναι δύσκολο να γίνει, αλλά πόσο χαίρεσαι μετά όταν τα καταφέρνεις.
Ανεβαίνει ο βαθμός δυσκολίας, προσπαθείς περισσότερο και στο τέλος γίνεται έπαινος, έρχεται η επιβράβευση. Να το δεις θετικά και όχι να λυπάσαι για ότι σου συμβαίνει. Πάντα με την χάρη του Θεού, με πίστη και σκληρή δουλειά και την αγάπη του κόσμου πετυχαίνουμε τους στόχους μας, δεν σκύβουμε το κεφάλι και προχωράμε.
Από μικρό παιδί θυμάμαι, άκουγα την μητέρα μου σ’ όλες τις δυσκολίες της ζωής μας να λέει πως ο Θεός δεν ευλογεί το άδικο. Έχει ο Θεός. Δεν μας αφήνει ο Θεός. «Κανένας δεν χάνεται, για όλους βγαίνει ο ήλιος. Έχει ο Θεός!» και πράγματι έχει ο Θεός φτάνει να έχουμε πίστη, να θέλουμε εμείς να ζητήσουμε και να λάβουμε. Τα παιδιά τα ίδια καθώς υπερβαίνουν τις δυσκολίες τους, αλλάζουν προς το καλύτερο και με γεμίζουν με χαρά και δύναμη. Παιδιά που είχαν έρθει με πάρα πολύ δύσκολο ιστορικό, που πίστευαν πως είναι ακατόρθωτο να πατήσουν στα πόδια τους, τα είδαμε εμείς να τα καταφέρνουν, να ανθίζουν, να εξελίσσονται, να είναι σήμερα οικογενειάρχες και να έχουν σπουδάσει.
Εμείς αγωνιζόμαστε καθημερινά να ξανακάνουμε τα παιδιά, παιδιά. Πάντα τα καλά βγαίνουν μέσα από τον δύσκολο δρόμο και με κόπο. Το εύκολο πολλές φορές ισούται με την «κακία». Θυμάστε σχετικά τον δύσβατο δρόμο της αρετής και τον άνετο δρόμο της κακίας.
Αυτό αναφέρεται και στους Πατέρες της Εκκλησίας και στους αρχαίους προγόνους μας. Πρακτικά με την αγάπη που εμείς δίνουμε στους άλλους, γεμίζουμε όχι με αυτή που μας δίνουν. Όλα είναι θαύματα τα οποία πιστεύω ακράδαντα ότι δεν οφείλονται στον ανθρώπινο παράγοντα, είναι το χέρι του Θεού όπου έρχεται και μας στηρίζει όλους στον αγώνα μας.
–Τι ρόλο έπαιξε η σύζυγός σας στην πορεία υλοποίησης του έργου σας. Πως την αντιμετωπίζουν τα παιδιά της “Κιβωτού”;
Η σύζυγός μου πρεσβυτέρα Σταματία Γεωργαντή έχει βασικό και κομβικό ρόλο από την γέννηση της προσπάθειας έως και σήμερα. Είναι συνοδοιπόρος μου στη ζωή και στο έργο, είναι ο άνθρωπός μου, αφού μαζί από την αρχή ταχθήκαμε ολοκληρωτικά στην Κιβωτό του Κόσμου. Έχουμε αφιερωθεί στην Κιβωτό μας. Είναι η Πρόεδρος της Κιβωτού κι όλα αυτά τα χρόνια αποτελεί τον ακούραστο συνεργάτη μου. Για τα παιδιά είναι η «μητέρα» τους αφού φροντίζει γι’ αυτά, ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες τους. Ιδιαίτερα τα μεγαλύτερα κορίτσια την συμβουλεύονται σε πολλά θέματα.
-Τι σημαίνουν για εσάς οι λέξεις «αγάπη», «Θεός» και «εκκλησία»; Την αντιλαμβάνονται όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί με τον ίδιο τρόπο;
«Η τέλεια αγάπη έξω βάλει τον φόβο» γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Η αγάπη μαθαίνεται όπως μαθαίνεται και το μίσος. Εμείς προσπαθούμε και αγωνιζόμαστε τα παιδιά να βιώσουν και να μάθουν την αγάπη που δυστυχώς στην τρυφερή τους ηλικία δεν την ένοιωσαν. Κάποιοι πιστεύουν ότι το αντίθετο της αγάπης είναι το μίσος. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο αντίποδας της αγάπης είναι ο φόβος. Και κυρίως, ο φόβος ν’ αγαπήσω. Αν επιλέγουμε κατά την διάρκεια της ζωής μας να γεμίζουμε την ψυχή μας με φόβο, τότε δεν θα περισσεύει καθόλου χώρος για την αγάπη. Αντίθετα εάν ανοίξουμε το παράθυρο της ψυχής μας και την γεμίσουμε σε κάθε ευκαιρία με αγάπη, τότε δεν θα υπάρχει καθόλου χώρος μέσα μας για να αναπτυχθεί ο φόβος.
Υπάρχει γύρω μας τόση απογοήτευση και φόβος, σήμερα. Φόβος γιατί;
Βγες από αυτό που ζεις και δες το σαν εμπειρία. Γιατί δεν είναι ο κόσμος σου έτσι όπως τον θες; Μήπως δεν τον αγαπάς πραγματικά;
Η αγάπη υπάρχει μόνο όταν ζεις στο τώρα, γιατί εκεί η αγάπη δεν έχει όρους και όρια. Εκεί, συνδέεσαι με την αγάπη του Θεού που δεν έχει αρχή και τέλος. Είναι χωρίς όρους. Με άλλα λόγια, ο φόβος είναι αγάπη με όρια. Κάθε τι με όρια είναι φόβος οπότε και η αγάπη που περιμένει επιστροφή έχει όρια.
Η αγάπη λοιπόν δεν περιμένει αντάλλαγμα, απλά είναι. Είναι εξάρτηση να περιμένεις την αγάπη από τον άλλον. Δεν χρειάζεται να μας αγαπήσει κανείς. Απλά να είμαστε αγαπήσιμοι, δηλαδή να είμαστε ολοκληρωτικά στο δόσιμο της αγάπης μας.
Στο τώρα συνδεόμαστε με την ψυχή μας και τον ίδιο το Θεό. Δεν φοβάσαι ότι παύεις να γνωρίζεις και γίνεσαι Σοφία. Γίνεσαι ειρήνη. Γίνεσαι σιωπή.
Ο Θεός και η Εκκλησία αγάπη εστί. Δέχεται τον έσχατο όπως και τον πρώτο. Ο Θεός είναι η τέλεια Αγάπη. Άρα όταν ζεις αυτήν την Αγάπη δεν πρόκειται να φοβηθείς ποτέ. Άρα δεν μπορείς να λες πως αγαπάς τον Θεό και δεν δέχεσαι τον συνάνθρωπό σου από όποια φυλή και θρησκεία και αν είναι. Όποιος πιστεύει το αντίθετο βρίσκεται μακριά από την ουσία του Θεού και της Εκκλησίας.
–Η «Κιβωτός» δεν δέχεται καμία κρατική επιχορήγηση και ο συνολικός αριθμός των εσόδων της είναι από ιδιώτες. Πως θα σχολιάζετε το γεγονός ότι το κράτος δεν στηρίζει οικονομικά Οργανισμούς με παρόμοιο έργο όπως αυτό της «Κιβωτού»;
Όντως στα 23 χρόνια της πορείας μας δεν έχουμε δεχθεί τακτική κρατική επιχορήγηση. Η αγάπη του κόσμου στηρίζει αποκλειστικά το έργο. Θα θέλαμε κάποια στιγμή να υπάρχει κάποια σταθερή μέριμνα από την Πολιτεία προς τους φορείς, που επιτελούν αποδεδειγμένα κοινωνικό έργο ώστε να μπορούμε να «ανασαίνουμε» οικονομικά σε δύσκολες περιόδους. Υπάρχουν στιγμές που νιώθουμε ότι υποκαθιστούμε το κράτος στον κοινωνικό τομέα και θα έπρεπε το κράτος να έχει συμπεριλάβει στα πλαίσια της κοινωνικής πολιτικής του, τρόπους που να ενισχύουν άμεσα φορείς όπως είναι η Κιβωτός του Κόσμου.
-Τέλος, ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια που κάνετε για την Κιβωτό του Κόσμου; Πότε η “Κιβωτός” πιάνει λιμάνι;
Όπως σας είπα έχω αφιερωθεί σ΄ αυτό το έργο και σχέδιο που προϋπήρχε από την Πρόνοια του Θεού που με αξίωσε να το κάνω πράξη. Αυτό που προσδοκώ είναι πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι, που στηρίζονται από την Κιβωτό του Κόσμου να ενδυναμώνονται, να στέκονται στα πόδια τους, να έχουν αξίες και ιδανικά που θα τους βοηθήσουν να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία, να αρπάξουν την ευκαιρία που τους δίνουμε στην Κιβωτό, με την βοήθεια όλων όσων μας στηρίζουν, να γίνουν ενεργοί πολίτες, που να νοιάζονται για τους συνανθρώπους τους.
Να ανάψουν το δικό τους κεράκι και με το φως τους να διώξουν το σκοτάδι του φόβου, του μίσους, και της μισαλλοδοξίας που διακατέχει την κοινωνία μας. Τελικά η Κιβωτός να γίνει πηγή της αλλαγής προς το καλύτερο της κοινωνίας μας.
Η Κιβωτός του Κόσμου ανακαλύπτει συνέχεια νέα λιμάνια, και σε κάθε ένα από αυτά δημιουργούμε με την Χάρι του Θεού, την αγάπη του κόσμου και την εμπειρία μας, οικογενειακές δομές προστασίας, μέριμνας και ενδυνάμωσης των παιδιών που το έχουν ανάγκη. Προς το παρόν δεν βλέπω να πιάνουμε λιμάνι, στο οποίο θα αγκυροβολήσουμε. Στόχος μας είναι να συνεχίσουμε το ταξίδι όσο το έλεος του Θεού μας το επιτρέπει. Σίγουρα η Θεσσαλονίκη πρέπει να αποτελέσει ένα από τα λιμάνια μας…
Στηρίξτε την Κιβωτό του Κόσμου
Σε περίπτωση που επιθυμείτε να ενισχύσετε το έργο της Κιβωτού μπορείτε να καλέσετε στο 19828 (2,60€/κλήση με ΦΠΑ & τέλος σταθερής τηλεφωνίας) ή να στείλετε γραπτό μήνυμα στο 19828 από όλα τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας (2,48€/κλήση ή sms με ΦΠΑ)
Εφαρμόζεται επιπλέον τέλος κινητής τηλεφωνίας 12% ή 15% ή 18% ή 20% ανάλογα το ύψος του μηνιαίου λογαριασμού.
Στοιχεία επικοινωνίας: Κιβωτός του Κόσμου, www.kivotostoukosmou.org, Ζηνοδώρου 3, Κολωνός – Αθήνα
Τηλ: 2105141935, 2105141953.
