Και η Ελλάδα; Από μόνη της πρέπει να σώσει τον εαυτό της με άλλες δυνατές συμμαχίες
Γράφει ο Ελληνιστής Κρεσέντσιο Σαντζίλιο
Επιτέλους «έσκασε» η φούσκα, το «μυστικό» του παντοτινού έρωτα πολλών Ευρωπαίων «δυτικών» για τον Ερντογάν και τη Τουρκία του:
εκείνο που σκεφτόμασταν, που υποψιαζόμασταν, εκείνο που είναι εκατομμύρια φορές σημαντικότερο από οποιαδήποτε άλλη οικονομικο-εμπορική και πολιτική σχέση, «έσκασε» στο φως της ημέρας, μας το είπαν άμεσα και καθαρά και με τον αρμόζοντα δραματικό τρόπο:
ο βασικός λόγος που οι δυτικοί Ευρωπαίοι κάνουν τα «στραβά μάτια» με τη Τουρκία και τις εκατοντάδες παρανομίες της εναντίον της Ελλάδας, της Κύπρου, στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη,
ο βασικός λόγος για τον οποίο όλοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση μιλούν για κυρώσεις στη Τουρκία και χρόνια τώρα περιορίζονται μόνο στο να το λένε και συνέχεια να το «ετοιμάζουν» (ίδιο «σάβανο της Πηνελόπης», και κυρώσεις να μη δεν βλέπουμε ποτέ κι ούτε να πρόκειται να δούμε, σήμερα ή αύριο ή ποτέ καμία «κύρωση» εναντίον της:
ο υπερ-βασικός λόγος, λοιπόν, της τεράστιας κοινοτικής υποκρισίας που δικαιολογεί αβίαστα όλα τα «κακά» που σπέρνει παντού η Τουρκία με τόση ελευθερία δράσης και τόση αλαζονεία, ακόμα και εκείνα εναντίον των ιδίων των κοινοτικών μελών,
και εκτός από λόγια, παραινέσεις, ευχές και υποσχέσεις αυτοί οι Δυτικο-ευρωπαίοι υποκριτές δεν έθεσαν ποτέ σε εφαρμογή καμία πράξη που να πονά τη Τουρκία,
άλλο δεν είναι παρά ο φόβος – ο συνεχώς αυξανόμενος, θανάσιμος φόβος όσο η τουρκική οικονομία πηγαίνει κατά διαόλου – μήπως και οι δυτικές τράπεζες των δυτικών «φίλων μας» κοινοτικών υποκριτών πάθουν μεγάλη ζημιά εάν η Τουρκία καταρρεύσει οικονομικά, έτσι όπως φαίνεται να πάει να γίνει.
Με λίγα λόγια: ο Ερντογάν (η Τουρκία) κρατάει στα χέρια του την επιβίωση και το μέλλον των δυτικών τραπεζών!!!!
Αυτή είναι λοιπόν η «φούσκα-μυστικό» που «έσκασε» και το έκανε η γερμανική εφημερίδα Die Welt – επιτέλους οι ίδιοι οι Γερμανοί κυβερνώντες έκαναν φερέφωνό τους την εφημερίδα και είπαν ξεκάθαρα εκείνο που πολλοί φανταζόταν:
όλη η «υπόθεση» ΕΕ-Τουρκία είναι μια υπόθεση τραπεζών, χρημάτων, όπου χρόνια τώρα πολλές δυτικές τράπεζες δίνουν δάνεια στη Τουρκία, εμπλέκονται βαθιά σε τουρκικές τράπεζες και τουρκικό κράτος, χρηματοδοτούν τουρκικές επιχειρήσεις.
Στην αρχή και στη συνέχεια, έως το 2016, όλες αυτές οι πιστώσεις που έκαναν δημιουργώντας εκατοντάδες τουρκικά χρέη, έγιναν ασφαλώς με την προοπτική να αποκομίσουν μεγάλα κέρδη και υπερκέρδη στους άπληστους δυτικούς μάνατζερ, Ισπανούς, Ιταλούς, Άγγλους, Γερμανούς, Γάλλους, βασικά, αλλά και στα αντίστοιχα κράτη.
Αργά και μετά πιο γρήγορα, ασταμάτητα όμως η τουρκική οικονομία άρχισε να παραπαίει όταν ο Ερντογάν, μέσα στην εγκληματική μανία του αναγέννησης της Οθωμανικής ιστορίας μέσω μιας νέας ισλαμο-φασιαστικής αυτοκρατορίας, έριξε όλο το βάρος των χρηματοπιστωτικών σχέσεων και της δημοσιονομικής διαδικασίας στην απόπειρα δημιουργίας μιας στρατιωτικής υπερ-δύναμης με σκοπό την υπερίσχυση σε όλη τη Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο.
και πάρα πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες νόμισαν (εσφαλμένα και ασυγχώρητα αφελώς) πως βρήκαν το Eldorado, πως οι «επενδύσεις» τους στη Τουρκία θα τις έδιναν αμύθητα κέρδη και με αυτούς τους λανθασμένους υπολογισμούς «έριξαν» στη τουρκική αγορά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Αλλά στην ουσία τί έγινε με όλα αυτά τα «κόλπα»;
Πολύ απλά αυτές οι «έξυπνες» τράπεζες έπεσαν στη παγίδα που της έστησε ο Ερντογάν, ο οποίος συστηματικά προσέλκυσε μεγάλες, ως επί το πλείστον, αλλά και μικρότερες τράπεζες, με δέλεαρ τεράστια οφέλη, προσέλκυσε όσο γινόταν περισσότερα ευρωπαϊκο-δυτικά κονδύλια, κεφάλαια και τεχνολογίες δημιουργώντας τεράστια δάνεια στις τουρκικές τράπεζες και επιχειρήσεις, ευθύς εξαρχής γνωρίζοντας πως θα ήταν αδύνατον για αυτές να τα εξοφλήσουν!!
Αυτό ήταν και είναι τώρα το εκβιαστικό όπλο της Τουρκίας, δηλαδή του Ερντογάν, προς της ΕΕ (ο «άλλος» εκβιασμός μαζί με εκείνον του «μεταναστευτικού»).
Και οι «έξυπνοι» της ΕΕ έπεσαν στη φάκα για την μεγαλύτερη βλακεία τους! Εκτός και εάν εξεπίτηδες έπεσαν διότι στην ΕΕ επικράτησε ακόμη μια φορά η «γερμανική φόρμουλα» της ατέρμονης υποστήριξης της Τουρκίας έστω και σε βάρος της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
μια διαπίστωση καθόλου υπερβολική της «γερμανικής πολιτικής» για την οποία, εμφανώς και κατά συρροή, προέχουν τα τουρκικά συμφέροντα σε σχέση με εκείνα όλων των χωρών της ΕΕ πλην της Γερμανίας που είναι μέρος αυτών των συμφερόντων.
Ο Ερντογάν, οι Τούρκοι τραπεζίτες και επιχειρηματίες ξέρουν πολύ καλά ότι μια κατάρρευσή τους, μια τελική πτώχευσή τους – που θα είναι και κατάρρευση και πτώχευση της ίδιας της Τουρκίας – με όλα τα λεφτά που οι άμυαλοι δυτικο-ευρωπαίοι «ακούμπησαν» παντού στην Τουρκία, θα συμπαρασύρει σε έναν οικονομικό αρμαγγεδώνα όλες τις δεκάδες ευρω-δυτικές τράπεζες που εμπιστεύτηκαν τις τζούφιες και έωλες «τουρκικές επενδύσεις» βασισμένες στην αλόγιστη οικονομική πολιτική που επέβαλε δικτατορικά ο λεγόμενος «Σουλτάνος»!
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες «δέθηκαν» χειροπόδαρα με τις καταρρέουσες τουρκικές τράπεζες και επιχειρήσεις, με τις «φούσκες» των τουρκικών τραπεζών και επιχειρήσεων, φόρεσαν το ασήκωτο «βαρίδιο» μια κοινής μοίρας:
εάν «πέσουν» οι τουρκικές, θα πέσουν μαζί τους αν όχι ολόκληρες, τουλάχιστον σίγουρα ένα μεγάλο μέρος, και οι ευρω-δυτικές τράπεζες που σπατάλησαν δάνεια με ένα «μυαλό κουκούτσι» που λένε.
Quid non mortalia pectora coges/Auri sacra fames είπε ο Βεργίλιος (Αινειάδα, 3, 56-57) για την άσβεστη «πείνα χρυσού» που «δεν καταλαβαίνει τίποτα»,
και το ίδιο έγινε με τις δυτικο-ευρωπαϊκές τράπεζες οι οποίες τελείως ηλιθιοειδώς φέρθηκαν και ακόμη πιο τελείως ηλιθιοειδώς οι αντίστοιχες εθνικές κυβερνήσεις τις άφησαν να πράξουν γεμίζοντας με ευρώ/δολάρια τις τουρκικές τράπεζες και το τουρκικό κράτος
χωρίς να τους περάσει ποτέ απ’ το μυαλό (θα έλεγα: μυαλουδάκι) τους το αυτοκτονικό πρόσημο της τουρκικής οικονομίας, έτσι όπως το οργάνωσε στο παρανοϊκό μυαλό του ο Ερντογάν.
Αυτό σημαίνει πως μια οικονομική διάλυση ή έστω σημαντική υποχώρηση της Τουρκίας υπό «ερντογανικές συνθήκες» είναι πολύ πιθανόν, ή μάλλον νομοτελειακό να βρει καταστροφικά άμεση αντανάκλαση στην Ευρώπη της ΕΕ προκαλώντας αλυσιδωτά και την διάλυση μεγάλων τραπεζικών επιχειρήσεων με ό, τι αυτό συνεπάγεται για τις ευρωπαϊκές οικονομίας ήδη τρομερά καταπονημένες απ’ τις συνέπειες του κορωνοϊού
(άλλη μια πολύ «παράξενη» επιδημία ως προς την πηγή της και τους «σκοπούς» της).
Είναι προφανές πως, έτσι όπως σήμερα έχει διαμορφωθεί η γενική κατάσταση στο κόσμο, τίποτα δεν θα πρέπει να βάλει σε κίνδυνο την σταθερότητα του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, ειδάλλως το αποτέλεσμα θα είναι ό, τι πιο καταστροφικό για την ΕΕ και ειδικά για τις τέσσερις μεγαλύτερες οικονομίες της, Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία.
Και είναι ακριβώς οι τρεις απ’ αυτές τις τέσσερις – Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία – που ακόμα πολεμούν για να βοηθήσουν τη Τουρκία, να την υποστηρίξουν μη και τσακιστεί η οικονομία της και τις «πάρει σβάρνα» στο χαμό της, έστω κι αν η «υπεράσπισή» της αποβαίνει σε βάρος προπαντός δυο εκ των μελών της ΕΕ, Ελλάδα και Κύπρο, που δεν φταίνε προφανώς σε τίποτα (ή μήπως όχι;!) για την απρονοησία των δυτικών τραπεζών.
Και επιπλέον, για κοίτα σύμπτωση!, οι δυό τους είναι και οι ΜΟΝΕΣ του ελληνικού πολιτισμού!!! Κανείς δεν το βρίσκει παράξενο;
Κάτι πάντως πρέπει να λέει αυτό στους αντίστοιχους κυβερνώντες τους! Και κανονικά δεν θα έπρεπε να τους συσπειρώνει για περισσότερη δύναμη;
Δεν μπορούμε να αποφανθούμε εάν όλο αυτό το εκβιαστικό σχέδιο προς την ΕΕ απ’ τη Τουρκία υπήρξε συνειδητή επινόηση και δολοπλοκία του Ερντογάν (πραγματικά σατανική θα ήταν!) ή εάν «τα πράγματα» με το χρόνο έγιναν έτσι από μόνα τους, δημιουργώντας, εν είδει εξέληξης, την σημερινή κατάσταση/βόμβα ενός ευρω-τουρκικού «συμβολαίου θανάτου», ή περίπου,
όπου ο κίνδυνος μετάδοσης της τουρκικής οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη είναι ορατός και μη αμελητέος – απεναντίας, φαίνεται να είναι αρκετά απειλητικός.
Και ο Ερντογάν τον «άρπαξε απ’ τα μαλλιά» και τον κραδαίνει για όλους τους εκβιασμούς που μπορεί να σκαρφιστεί,
βασικά με κύριο θύμα την Ελλάδα και δευτερεύον τη Κύπρο, αρχικά, ώστε οι «φίλοι» αμερικανο-δυτικοί για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο απ’ τις τουρκικές φασαρίες να βρουν την εύκολη «λύση» στην εξόντωση της Ελλάδας και της Κύπρου!!
Διότι είναι φανερό πως εάν, υποθετικά(!), Ελλάδα και Κύπρος πάψουν να είναι εμπόδια στο enfant chéri των δυτικών Τουρκία, τότε και οι ίδιοι οι δυτικοί, και ειδικά η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα μπορούν να ζουν με πολύ λιγότερες σκοτούρες!!
Γι’ αυτό και το να περιμένει η Ελλάδα απ’ την ΕΕ υπό γερμανική κηδεμονία να την βοηθήσει να αντικρούσει τη Τουρκία με συγκεκριμένες στη πράξη επιθετικές ενέργειες είναι μια καθαρή ουτοπία!
Και γι’ αυτό και το να περιμένει η Ελλάδα απ’ την ΕΕ υπό γερμανική κηδεμονία να αποφασίσει γρήγορα και προπαντός να εκτελέσει κυρώσεις κατά της Τουρκίας φαντάζει πέρα για πέρα ουτοπιστικό!
Γι’ αυτό άλλωστε και η ΕΕ έδωσε δήθεν προθεσμία έως στις 24-25 Σεπτεμβρίου στη Τουρκία δήθεν να υπαναχωρήσει από τις παρανομίες της πριν δήθεν της επιβάλλει κυρώσεις:
ως τότε η Τουρκία θα κάνει κανα-δυό βηματάκια πίσω, για τα μάτια, τίποτα το ουσιαστικό βέβαια, έτσι ώστε η Μέρκελ και οι άλλοι παπαγάλοι της Κομισιόν και του Συμβουλίου να αποφανθούν πως δεν χρειάζονται κυρώσεις γιατί η Τουρκία δεν απειλεί πια κανένα!
Γι’ αυτό τελικά και χυδαία υποκριτικά έγινε και η αισχρή «κωμωδία» του δήθεν κορωνοϊού του φαρισαίου Σαρλ Μισέλ, ακυρώθηκε η έκτακτη Σύνοδος Κορυφής και μετατέθηκε στη μακρινή 2 Οκτωβρίου για να δώσει άλλη «ανάσα» στο τουρκικό «πρόγραμμα»!!
Και ακόμη περισσότερο η Μέρκελ και τα «κολλητήρια» της, με την «σοβαρή» ενίσχυση του νατοϊκού Στόλτεμπεργκ, θα δώσουν έμφαση στο ότι η Τουρκία είναι πάντα έτοιμη να συζητήσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ(!!!) με την Ελλάδα
φαρισαϊκά αλλά και αλαζονικά κρύβοντας την ουσία που τίποτα άλλο δεν είναι από το ότι εκείνα «τα πάντα» της Τουρκίας είναι όλα τα διεθνώς καταχωρημένα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας τα οποία η Τουρκία «συζητώντας» θέλει να της αφαιρέσει και να τα καρπωθεί η ίδια.
Και βεβαίως εκείνα «τα πάντα» της Τουρκίας για τους δυτικούς είναι και η βασική πίεση που ασκούν ξεδιάντροπα πια για μια ελληνική αποδοχή,
η οποία όμως αλίμονο για την Ελλάδα, εάν γίνει!!!!
Ας συνοψίσουμε όμως τώρα τη κατάσταση που παρουσιάζεται με έναν τεράστιο δανειολήπτη που είναι οι τουρκικές τράπεζες και επιχειρήσεις αλλά μάλλον και κράτος, και με ένα τεράστιο επίσης πιστωτή που είναι οι διάφορες δυτικο-ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες (μήπως υπάρχουν και ελληνικές;!).
Ουσιαστικά λοιπόν το τουρκικό κράτος και οι τουρκικές τράπεζες/επιχειρήσεις έχουν δάνεια της τάξης των περίπου 200 δις δολαρίων,
δάνεια που μπορούν να τινάξουν στον αέρα ουκ ολίγες ευρωπαϊκές τράπεζες εάν η Τουρκία κάνει πτώχευση και όλοι οι Τούρκοι δανειολήπτες αδυνατούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους.
Είναι μια κατάσταση που εμφανώς δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αυτεπαγγέλτως ίσως να μπορεί (να πρέπει;) να κάνει «κάτι» για να «ξελασπώσει» τις δυτικές τράπεζες.
Η «υπόθεση» τώρα είναι εάν κάτι μπορεί να γίνει ώστε οι ευρω-δυτικές πελαγωμένες τράπεζες να βγουν απ’ τον κίνδυνο, να σωθούν απ’ τη μέγγενη μιας πτώχευσης των τουρκικών τραπεζών και της τουρκικής οικονομίας γενικά, όπως σιγά-σιγά προβλέπεται.
Μπορεί μήπως να γίνει και με την Τουρκία μια υπερ-λογιστική πράξη όπως εκείνη που είχε γίνει με την Ελλάδα, όταν το ελληνικό ιδιωτικό χρέος με τις ιδιωτικές ευρωπαϊκές τράπεζες μετατράπηκε σε δημόσιο χρέος για το κράτος Ελλάδα;
Ή κάτι το παραπλήσιο;
Βέβαια αυτό σημαίνει ότι απ’ τη μια πλευρά οι ιδιωτικές τράπεζες της Ιταλίας, Ισπανίας, Γαλλίας, Γερμανίας κλπ. που δάνεισαν στο τουρκικό κράτος και σε τουρκικές τράπεζες δισεκατομμύρια ευρώ και τώρα βρίσκονται κάτω απ’ τη δαμόκλεια σπάθη της απώλειας των χρημάτων τους, θα σωθούν
(όπως έγινε και με τα δάνεια της Ελλάδας)
ενώ απ’ την άλλη η Τουρκία-κράτος θα βρεθεί να χρωστά σε αυτές τις χώρες τα ποσά που οι αντίστοιχες ιδιωτικές τράπεζες αυτών των χωρών έχουν δανείσει στις; τουρκικές τράπεζες/επιχειρήσεις.
Φυσικά αυτό θα σήμαινε πως ο Ερντογάν δεν θα μπορεί να συνεχίσει να εκβιάζει την ΕΕ με τραπεζικό crash.
Πιστεύω πως τα πάντα βρίσκονται στα χέρια της ΕΚΤ και των κυβερνήσεων ΕΕ, εάν μπορούν και προπαντός θέλουν να «εφεύρουν» έναν τρόπο «διαφυγής» που θα σώσει τις τράπεζές τους.
Εάν δεν γίνει τίποτα, τότε θα είναι εδώ ακριβώς που θα βρίσκεται η «ατυχία» της Ελλάδας να μη μπορεί να περιμένει τίποτα το ευνοϊκό απ’ την ΕΕ λόγω του εκβιασμού της απ’ τον Ερντογάν και της συνεχούς ανάγκης γι’ αυτήν να τον «τροφοδοτεί» συνέχεια με εκατομμύρια ευρώ για να τον «κρατήσει ήσυχο».
Απ’ την άλλη πλευρά ο «τραπεζικός εκβιασμός» της Τουρκίας σίγουρα περιλαμβάνει και όλες τις άλλες απαιτήσεις της έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου οι οποίες καταντούν να είναι πάντα εκείνες που πρέπει να δώσουν χωρίς να πάρουν τίποτα –
πάλι για να μη βρεθούν οι δυτικο-ευρωπαϊκές τράπεζες στον γκρεμό της πτώχευσης ή τουλάχιστον μιας βαριάς οικονομικής ζημιάς που θα επηρεάσει ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης.
Το αποτέλεσμα: η Ελλάδα δεν θα βοηθηθεί ποτέ απ’ την ΕΕ κόντρα στη Τουρκία, είναι μόνη και από μόνη της θα πρέπει να μεριμνήσει να αντισταθεί όχι μόνο στις διεκδικήσεις της Τουρκίας, αλλά και στις απαιτήσεις(πιέσεις) των Κοινοτικών να ικανοποιηθούν οι Τούρκοι στο Αιγαίο (συν-διαχείρηση, εξαφάνιση Καστελλόριζου, μισή ΑΟΖ Αιγαίου) και στη βόρειο-ανατολική Μεσόγειο (όχι ΑΟΖ με Κύπρο, απομόνωση Κύπρου, όχι ΑΟΖ Δωδεκανήσων).
Επιπλέον βέβαια κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι η Αίγυπτος δεν θα επωφεληθεί απ’ την κουτσουρεμένη ΑΟΖ με την Ελλάδα (με πλήρη εγκληματικό φταίξιμο της ίδιας Ελλάδας) για να μοιραστεί με τη Τουρκία τη θάλασσα απ’ τον 28ο μεσημβρινή ως τον 32ο, μιας και η Τουρκία της «προσφέρει» απλόχερα πολλή περισσότερη μη δική της (δηλαδή ελληνική) θάλασσα
ακριβώς στη περιοχή που η Ελλάδα πάλι με εγκληματική απρονοησία αποφεύγει συνέχεια να ανακηρύξει και οριοθετήσει (με τη Κύπρο).
Η Ελλάδα είναι μόνη της και γι’ αυτό βεβαίως φταίει και η ίδια, δηλαδή φταίνε και οι ίδιοι οι κυβερνώντες της, πράγματι πολύ μικροί πολιτικά, άνθρωποι χωρίς καμία σοβαρή προσωπικότητα, δειλοί, υποταγμένοι, άβουλοι και μειοδότες(βλ. όνομα Μακεδονία, ΑΟΖ με Ιταλία, ΑΟΖ με Αίγυπτο, για να θυμηθούμε μόνο τα πιο πρόσφατα «κρούσματα»).
Είναι μόνη, έστω και αν θεωρητικά και μόνο με λόγια λένε πως την υποστηρίζουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ, που έως τώρα όμως δείχνουν ακόμα καθαρά να μην έχουν παραιτηθεί από την προτεραιότητα που δίνουν στη Τουρκία σε σχέση με τη Ελλάδα.
Και έτσι μόνη όπως είναι οι επιλογές που έχει φαίνεται πως είναι μόνο δυο:
– ή αυτοκτονεί, ακρωτηριάζεται, πουλιέται, κατά το ήμισυ διαλύεται, παραχωρώντας στη Τουρκία τις δυνατότητες κυριαρχίας που αυτή απαιτεί απ’ το Αιγαίο έως νότια της Κρήτης (που παραμένει, ελλείψει ΑΟΖ με Κύπρο, διεθνή ύδατα και η Ελλάδα περιορίζεται στα 6 ν.μ. αιγιαλίτιδας ζώνης!!)
-ή με όλες τις δυνάμεις της και αγνοώντας τις αμερικανο-γερμανικές απειλές και σειρήνες, μπαίνει πολύ γρήγορα ΣΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΚΥΚΛΟ ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ αντι-Τουρκίας με Γαλλία, πρωτίστως, και μαζί με ΗΑΕ, Σαουδαραβία και Ισραήλ (ευκταίο) μέσω στρατιωτικο-αμυντικών συμμαχιών με Βάσεις και στενές συνέργειες.
Οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη την φιλία της Σαουδαραβίας, των ΗΑΕ και του Ισραήλ στην αντιπαράθεση τους με το Ιράν και σε ένα «μέτωπο» με το φιλοτουρκικό Κατάρ, ενώ η Γαλλία που, αντ’ αυτών μπορεί να «βγάζει τα κάστανα απ’ τη φωτιά», είναι μια longa manus συμφέρουσα και αποδοτική που οι ΗΠΑ θέλουν να έχουν με το μέρος τους (ίσως ακόμη να θυμούνται τα «τερτίπια» του Ντε Γκωλ).
Τα πάντα λοιπόν εξαρτώνται από το πώς θα φερθούν οι Έλληνες κυβερνώντες: με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο, ενδιάμεσοι δεν υπάρχουν,
έχοντας υπόψη πως μόνο ο δεύτερος μπορεί να δώσει στην Ελλάδα την απαιτούμενη δύναμη όχι μόνο να αντισταθεί στις τουρκικές προβοκάτσιες, αλλά και να αγνοήσει τις εύνοιες ΕΕ/ΗΠΑ προς την Τουρκία,
ενώ ο πρώτος είναι ο αυτοκτονικός που θα αφαιρέσει απ’ την Ελλάδα οποιαδήποτε δύναμη και θα την καταστήσει κατά κάποιο τρόπο δορυφόρο της Τουρκίας, ακόλουθό της και υπαγόμενο στα όποια σχέδια της.
Με μια ισχυρή συμφωνία, ΚΑΙ σε επίπεδο στρατιωτικών επιχειρήσεων, αλληλο-άμυνας/προστασίας και παρουσίας, είναι σίγουρο πως η Ελλάδα θα μπορέσει με μεγαλύτερη ευχέρεια να προβεί και στην οριοθέτηση της ΑΟΖ με Κύπρο δίχως να φοβάται επεμβάσεις της Τουρκίας.
Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει οι Έλληνες κυβερνώντες να σταθούν στο ύψος της κατάστασης, να έχουν την αδιαπραγμάτευτη βούληση να το κάνουν αδιαφορώντας ακόμα και για την ίδια την προσωπική τους εξουσία,
και να είναι τόσο, ηθικά και πολιτικά, δυνατοί ώστε τίποτα να μη μπορεί να τους σταματήσει.
Αλήθεια, τώρα: οι Έλληνες κυβερνώντες διαθέτουν αυτά τα προσόντα; Ειλικρινά;
Οι επιχειρούμενες «συζητήσεις» με τους Τούρκους που προβάλλονται ως αρχή της αποκλιμάκωσης σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο είναι σίγουρα η αρχή μιας παγίδας που πάει να ρίξει την Ελλάδα σε έναν φαύλο κύκλο υποταγής πρώτα σε Γερμανία και ΕΕ και μετά σε Τουρκία, έναν φαύλο κύκλο υποχωρήσεων και παραχωρήσεων που εκβιαστικά η Γερμανία ΘΕΛΕΙ να επιβάλλει στην Ελλάδα,
έτσι όπως, mutatis mutandis, άλλα βαριά τραγικά είχε επιβάλλει στην Ελλάδα τότε, το 2015!
Ύψιστο συμφέρον της Ελλάδας είναι αυτοί οι δήθεν διάλογοι με Τουρκία, με την ΕΕ-Γερμανία σε θέση «διαιτητή»(!!) να μην αρχίσει ποτέ ώστε οποιαδήποτε υπαναχώρηση της Ελλάδας, στη συνέχεια, να μη μπορεί να χρησιμοποιηθεί από κανένα ως ευνοϊκό γι’ αυτόν «προηγούμενο»
και ό, τι έγινε στο Βερολίνο πριν απ’ ένα μήνα με την «τριμερή συμβούλων» να λήξει εκεί οποιαδήποτε υποσχετική υπογραφή έχει τεθεί.
Όλοι ξέρουν πως αυτός ο «διάλογος» σίγουρα δεν (θα) είναι για το καλό της Ελλάδας – το ξέρουν οι Έλληνες κυβερνώντες, πρ’ε[πει να το ξέρουν, επομένως πρέπει να πάψει να υπάρχει όποιο θέμα συζήτησης με τους Τούρκους, εκτός κι αν είναι ΜΟΝΟ για την διευθέτηση της ΑΟΖ.
Στην ορισμένη περίπτωση όμως η Ελλάδα θα πρέπει ευθέως να δηλώσει δημόσια ότι αν είναι να συζητήσει αποκλειστικά για την ΑΟΖ, η συνάντηση μπορεί να γίνει,
αν είναι όμως στη συνάντηση η Τουρκία να φέρει προς συζήτηση την δική της ατζέντα όπως εκείνη την εννοεί,
τότε κιόλας πριν αρχίσει όποιο «προκαταρτικό» να φέρει σε γνώσει των πάντων ότι δεν μπορεί να υπάρχει ΚΑΜΙΑ συζήτηση πάνω σε θεματολογίες ΚΑΘΑΡΑ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ που υποθηκεύουν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα(αποστρατιωτικοποίηση, ελληνικά νησιά, FYR Αθηνών, κλπ. κλπ.
Και να καταφύγει ως επιβεβλημένη για την σωτηρία της Ελλάδας στη πενταμερή που είπαμε παραπάνω, κι ας φωνάζουν οι Γερμανοί-νέοSS: δεν μπορούν να κάνουν τίποτα στην Ελλάδα ΕΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ να της το κάνουν!!
Για να δούμε λοιπόν αυτοί οι σημερινοί Έλληνες καπετάνιοι πώς και πόσο ξέρουν να προστατεύσουν το καράβι τους!!
Απ’ ό, τι φαίνεται όμως, δυστυχώς, δεν ξέρουν και δεν θέλουν να το προστατέψουν: οι ξένοι τους κάνουν κουμάντο κι αυτοί υπογράφουν αλόγιστα και τρελά την αυτοκτονική καταδίκη τους με τις συνομιλίες που δέχθηκαν να αρχίσουν στην Κωνσταντινούπολη (επιπλέον!), ούτε καν σε ουδέτερο έδαφος!
Και πάλι ειλικρινά, είναι ντροπή, συγγνώμη αλλά αυτή είναι πολιτική μικρών πολιτικών ανθρώπων, όχι αληθινών εθνικών ηγετών που χρησιμοποιούν την εξουσία που τους δόθηκε μόνο και μόνο προς όφελος της χώρας τους.
Κρίμα, γιατί το είπαμε: πώς λέγεται όταν ένας κυβερνήτης παραδίδει τη χώρα του σε ξένους τρίτους;;; Ναι, αυτό που σκεφθήκατε!…
Κρεσέντσιο Σαντζίλιο
Ελληνιστής
