Η παρέλαση της 25ης Μαρτίου έχει διπλή σημασία για τον Στρατό Ξηράς της χώρας
μας. Δεν είναι μόνο ο εορτασμός των 200 ετών από την επανάσταση του 1821 που
οδήγησε στην αποτίναξη του τουρκικού ζυγού όσο και η ίδρυση του Ελληνικού
Στρατού.
Διπλή γιορτή για το Γενικό Επιτελείο Στρατού (ΓΕΣ), που σε συνεργασία με το
Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ), οργανώνει κάτι ξεχωριστό για να
τιμήσουν την μνήμη των ηρώων αλλά και να σηματοδοτήσει το νέο κεφάλαιο στην
αυγή του 3ου αιώνα.
Επίσημα ο Ελληνικός Στρατός ιδρύθηκε με διάταγμα της 1ης Απριλίου 1822. Όπως
αναφέρεται στην ιστορία του ΓΕΣ, στις 9 Ιανουαρίου 1822 συνήλθε στην Επίδαυρο
η Α΄ Εθνική Συνέλευση, η οποία δύο μήνες αργότερα εξέλεξε ως πρόεδρο της
πρώτης Ελληνικής Κυβερνήσεως τον αγωνιστή της Επαναστάσεως και πολιτικό
Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Ο Μαυροκορδάτος, θεωρώντας αναγκαία την οργάνωση
Τακτικού Στρατού, πρότεινε στο Βουλευτικό Σχέδιο Νόμου «Περί Οργανώσεως του
Στρατού». Το σχέδιο αυτό ψηφίστηκε την 1η Απριλίου 1822 και αποτέλεσε τη βάση
όλης της μετέπειτα στρατιωτικής νομοθεσίας.
Ειδικότερα, με το νόμο αυτό θεσπιζόταν η σύσταση Τακτικού Στρατού, ο οποίος θα
αποτελούνταν από βαρύ και ελαφρό πεζικό, βαρύ και ελαφρό ιππικό, πυροβολικό
πολιορκίας και πεδινό, καθώς και ένα τμήμα μηχανικού. Συστήθηκαν δηλαδή τα
πρώτα Όπλα στον υπό συγκρότηση Ελληνικό Στρατό, δηλαδή του Πεζικού, Ιππικού,
Πυροβολικού και Μηχανικού.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, τον Απρίλιο του 1822 συγκροτήθηκε το πρώτο σύνταγμα
Πεζικού με διοικητή τον Ιταλό Συνταγματάρχη Pietro Tarella (Ταρέλλα). Το
Πυροβολικό συγκροτήθηκε από το τμήμα των δύο πυροβόλων του Συνταγματάρχη
Βουτιέ.
Ωστόσο, για τον Ελληνικό Στρατό το έτος ιδρύσεώς του λογίζεται το 1821 και πιο
συγκεκριμένα η 3η Μαρτίου. Τότε, συγκροτήθηκε το πρώτο ελληνικό τακτικό σώμα
από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη στο Ιάσιο της Μολδαβίας με την ονομασία «Ιερός
Λόχος».
Τον Ιούνιο του 1821 έφτασε στην Πελοπόννησο ο Δημήτριος Υψηλάντης με μια μικρή
ομάδα ομογενών και φιλελλήνων και αμέσως άρχισε, κατά το πρότυπο του αδελφού
του Αλεξάνδρου, να συγκροτεί στην Καλαμάτα ένα τακτικό σώμα, με σκοπό να
συμμετάσχει στον Αγώνα.
Όπως επισημαίνεται στο ιστορικό αρχείο του ΓΕΣ, «μέχρι τότε ο αγώνας
διεξαγόταν από άτακτα σώματα, συγκροτημένα στην πλειονότητά τους από
αφοσιωμένους στην ιδέα της ελευθερίας πατριώτες, που στερούνταν στρατιωτικής
εκπαιδεύσεως και πειθαρχίας και δύσκολα μπορούσαν να συνεργαστούν για τον
κοινό σκοπό. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος, που παρά τις αρχικές σημαντικές
πολεμικές επιτυχίες τους, ώθησαν τις επαναστατικές αρχές και κυβερνήσεις προς
τη βαθμιαία οργάνωση Τακτικού Στρατού».
