Ο Ερντογάν μπροστά στο χάρτη της Γαλάζιας Πατρίδας
Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε την στροφή που έχει κάνει η Τουρκία, με στόχο να εξομαλύνει τις σχέσεις με τις χώρες της περιοχής και να ανοίξει μια νέα σελίδα στις σχέσεις της με την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ.
Ο αρθρογράφος της εφημερίδας Τζουμχουριέτ, που είναι το “κάστρο” του κεμαλισμού στην Τουρκία, Mehmet Ali Güller, μετά το άρθρο που δημοσιεύσαμε τις 6 Ιανουαρίου, παρουσιάζει πτυχές αυτής της υπόθεσης με νέο άρθρο του με τίτλο “Γαλάζια Χώρα – Γαλάζια Πατρίδα”.
Αξίζει να το διαβάσουμε αλλά και να παρακολουθούμε τοπ θέμα, μια που φαίνεται ότι υπάρχουν διαμετρικά αντίθετες απόψεις στην Τουρκία, στο μείζον ζήτημα των θαλασσίων ζωνών και στο δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας.
Ακολουθεί η μετάφραση του άρθρου:
Γαλάζια Χώρα – Γαλάζια Πατρίδα
του Mehmet Ali Güller
Η πιο σημαντική ένδειξη ότι η κατάσταση για την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο δεν βελτιώνεται είναι ότι ο Ερντογάν, η κυβέρνηση του ΑΚΡ, υπόσχεται στους αξιωματούχους της ΕΕ σχεδόν κάθε μέρα ότι “το μέλλον της Τουρκίας είναι στην Ευρώπη”.
Από τη μία πλευρά υπάρχει η φήμη ότι «η Τουρκία είχε διαβεβαιώσει στην Ελλάδα ότι θα να παραιτηθεί από δραστηριότητες εξερεύνησης φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Ανατολική Μεσόγειο», και από την άλλη πλευρά είναι η πραγματικότητα, ότι δηλαδή η κυβέρνηση του ΑΚΡ απέσυρε μέχρι τον Ιούνιο το πλοίο Oruc Reis στον Κόλπο της Αττάλειας.
Η περίοδος που ξεκίνησε με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, δυστυχώς μετέτρεψε το ζήτημα της Κύπρου και της Ανατολικής Μεσογείου σε ζήτημα της ΕΕ.
Μπροστά στο μέτωπο που έχουν δημιουργήσει στην Ανατολική Μεσόγειο η Ελλάδα, η Κύπρος, η Αίγυπτος και το Ισραήλ, το οποίο μάλιστα υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, η Τουρκία δυστυχώς δεν μπόρεσε να βρει άλλον σύμμαχο, εκτός της Τρίπολης (Λιβύη)…
Η πολιτική ταύτισης της Τουρκίας με την Μουσουλμανική Αδελφότητα έκανε τόσο τη Δαμασκό όσο και το Κάιρο εχθρούς προς την Άγκυρα. Το Κάιρο, το οποίο περίμενε για πολλά χρόνια την Άγκυρα για οριοθέτησης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, υποχρεώθηκε τελικά να συνάψει συμφωνία οριοθέτησης με την Αθήνα.
Και οι ΗΠΑ ξεκίνησαν την εφαρμογή του σχεδίου για τη μεταφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου του Κόλπου στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω του Ισραήλ, συμφιλιώνοντας το Κατάρ, σύμμαχο του AKP, με τις χώρες του Κόλπου.
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ
Τα λάθη που οδήγησαν σ’ αυτήν την κατάσταση είναι μπροστά μας… Και αυτή η κατάσταση μας ενδιαφέρει κυρίως γιατί έφερε την Τουρκία σε θέση αδυναμίας, δηλαδή να μην μπορεί να στείλει ερευνητικό πλοίο στην περιοχή που έχουμε ορίσει ως “Γαλάζια Πατρίδα”.
Μιλώντας για την Γαλάζια Πατρίδα, στις αντιρρήσεις που εξέφρασα με προηγούμενο άρθρο μου ότι οι αποκλειστικές οικονομικές ζώνες δεν μπορούν να συμπεριληφθούν στα όρια της Γαλάζιας Πατρίδας, με στήριξαν οι περισσότεροι απόστρατοι ναύαρχοι και εμπειρογνώμονες στη θαλάσσια νομοθεσία.
Τις αντιρρήσεις μου στο δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας τις εξέφρασα ως εξής: Οι αποκλειστικές οικονομικές ζώνες δεν είναι η περιοχή «πλήρους κυριαρχίας» των κρατών. Είναι περιοχές όπου τα κράτη αποκτούν το δικαίωμα εκμετάλλευσης, ως ορισμένα δικαιώματα τρίτων χωρών στις περιοχές αυτές συνεχίζουν να υφίστανται. Για αυτόν τον λόγο, δεν είναι σωστό να το συμπεριλάβετε αυτές τις περιοχές σε μια πολύ σημαντική ιδεολογική έννοια όπως είναι η «πατρίδα». Και τώρα, κινδυνεύουμε να βρεθούμε στη δυσάρεστη θέση να μην μπορούμε να στείλουμε ερευνητικό πλοίο σε περιοχές που τις έχουμε χαρακτηρίσει “πατρίδα”, που είναι κάτι σαν προέκταση του εδάφους της Τουρκίας.
Για αυτόν τον λόγο, πρέπει να υπερασπιστούμε την Γαλάζια Πατρίδα μόνο στα όρια των χωρικών μας υδάτων, ενώ πρέπει να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα που έχουμε στις περιοχές που εκτείνεται η ΑΟΖ μας. Η τοποθέτηση των δύο περιοχών στην ίδια κατάσταση, μας έχει κάνει να μην είμαστε σε θέση να “υπερασπιστούμε την πατρίδα” στις περιοχές αυτές.
ΟΙ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑΪΤΖΙ
Στο θέμα αυτό είχα μια σοβαρή αντίδραση από τον απόστρατο αντιναύαρχο Τιζάτ Γιαϊτζί (Cihat Yaycı). Με τον “πατέρα” της Γαλάζιας Πατρίδας και αρχιτέκτονα της συμφωνίας με την Τρίπολη της Λιβύης, είχαμε μια αρκετά αποτελεσματική ανταλλαγή απόψεων μέσω αρθρογραφίας.
Οι αντιρρήσεις και οι απόψεις του Yayci σχετικά με αυτό το θέμα έχουν ως εξής: “Η Γαλάζια Πατρίδα, δεν είναι Γαλάζια Χώρα και αφορά τις θάλασσες που έχει οριοθετήσει η Τουρκία αλλά και θάλασσες που της ανήκουν αυτοδικαίως. Δεν υπάρχει ισχυρισμός για πλήρη κυριαρχία στα ύδατα αυτά, αφού πλήρη κυριαρχία ασκείται στα χωρικά ύδατα και στα εσωτερικά ύδατα μιας χώρας που θεωρείται θαλάσσια χώρα. Οι θαλάσσιες δικαιοδοσίες καλύπτουν τα χωρικά ύδατα και πέραν αυτών, τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες και την υφαλοκρηπίδα. Αυτό είναι η Γαλάζια Πατρίδα”.
Ο τρόπος με τον οποίο ο Yaycı έθεσε εδώ το ζήτημα, διευκρίνισε αυτό που πραγματικά προσπαθούσα να επισημάνω. Λέει ότι η αποκλειστική οικονομική ζώνη δεν είναι περιοχή “πλήρους κυριαρχίας”, επομένως δέχεται ότι δεν μπορεί αυτή να συμπεριληφθεί στην “Γαλάζια Χώρα” …
Έτσι, βγαίνει το ακόλουθο αποτέλεσμα, το οποίο μας επιτρέπει να διευκρινίσουμε το ζήτημα: “Η αποκλειστική οικονομική ζώνη δεν περιλαμβάνεται στη Γαλάζια Χώρα, αλλά στην Γαλάζια Πατρίδα”.
Το ερώτημα εδώ είναι: Τις αποκλειστικές οικονομικές μας ζώνες που δεν μπορούν να συμπεριληφθούν στη Γαλάζια Χώρα τις συμπεριλαμβάνουμε στη Γαλάζια Πατρίδα, προκειμένου να τις υπερασπιστούμε καλύτερα; Αν είναι έτσι, τότε το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το αντίθετο, αφού προκύπτει μια εικόνα όπου σε μια περιοχή που της δώσαμε το όνομα πατρίδα, δεν μπορούμε να στείλουμε ερευνητικό πλοίο, άρα δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε την πατρίδα.
Η ΛΥΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΞΕΥΡΕΣΗ ΣΥΜΜΑΧΩΝ
Δεν υπάρχει έννοια της πατρίδας στο διεθνές δίκαιο, υπάρχει η χώρα. Η πατρίδα είναι μια ιδεολογική έννοια. Καλώς υπάρχουν τέτοιες ιδεολογικές έννοιες, τις οποίες πρέπει να τις εκφράζουν οι πολιτικοί. Όμως, οι ειδικοί, οι διπλωμάτες, εκείνοι που έχουν λόγο και εισακούονται σε διεθνές επίπεδο, εκεί όπου αναζητείται η λύση των προβλημάτων, όλοι αυτοί πρέπει εκφράζονται και να κινούνται με στόχο να κερδίσουν συμμάχους για την Τουρκία.
Επομένως, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να γίνουν τα εξής:
1. Πρέπει να υπερασπιστούμε τη Γαλάζια Πατρίδα μας όπως και την χερσαία πατρίδα, και να υπερασπιστούμε μέχρι τέλους τα δικαιώματά μας στις αποκλειστικές οικονομικές μας ζώνες.
2. Ο τρόπος για να υπερασπιστεί κανείς τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες είναι να βρει συμμάχους που μπορούν να συνάψουν μια συμφωνία οριοθέτησης της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης, για τις περιοχές που δεν μπορούν να συμπεριληφθούν στην «πατρίδα», που είναι τα χωρικά ύδατα.
Όσο έχουμε “μηδενικούς συμμάχους” στην Ανατολική Μεσόγειο, το αποτέλεσμα δεν θα αλλάξει ακόμα κι αν ονομάσουμε πατρίδα ολόκληρη την περιοχή. Η λύση είναι στο πολιτικό πεδίο, δηλαδή στην υπογραφή συμφωνίας της Τουρκίας για οριοθέτηση της ΑΟΖ με τη Δαμασκό και ειρήνευση με το Κάιρο. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κερδίσουμε αποκλειστικές οικονομικές ζώνες.
Και επειδή δεν μπορέσαμε να κάνουμε αυτό, υποχρεωθήκαμε να δηλώσουμε ότι “ανοίγουμε λευκή σελίδα με τις ΗΠΑ και την ΕΕ”. Και αυτή η γραμμή, θα μας φέρει σε μια τέτοια κατάσταση, που όχι μόνο δεν θα μπορούμε να υπερασπιστούμε την ΑΟΖ, αλλά θα υποχρεωθούμε να υπερασπιστούμε τα χωρικά μας ύδατα.
Πηγή: cumhuriyet.com
