Ο π. Αρσένιος διοργάνωσε δύο μοναστήρια: ένα με μοναχούς, που έχει το ίδιο όνομα με το διπλανό χωριό Σίμπαντα ντε Σιούς και το άλλο με μοναχές στο Πρισλόπ, που απέχει 70 περίπου χιλιόμετρα από τη πόλη Καρανσέμπες της νοτιοδυτικής Ρουμανίας.
Στα βουνά της μονής Σίμπαντα, με τη βοήθεια μερικών χριστιανών, σκάλισε ο Πατήρ, ένα πέτρινο κελλί. Σε ένα τόσο μεγάλο υψόμετρο 1700 μέτρων φυσικά δεν υπήρχε νερό. Τότε πήρε ο π. Αρσένιος ένα τρυπάνι και τρυπώντας το βράχο, βγήκε άφθονο και γευστικό νερό, όπως βγήκε με την προσευχή του προφήτη Μωϋσή στην έρημο. Αυτό το νερό τρέχει μέχρι σήμερα. Ακόμη και κάτω στη πεδιάδα, όπου είναι το μοναστήρι, έδωσε εντολή ο Πατήρ και έσκαψαν εργάτες. Βγήκε νερό με τις προσευχές του, το οποίο πίνουν οι άνθρωποι και δοξάζουν το Θεό. Πολλοί με την πίστη στο Θεό, πίνοντας από αυτό το νερό, θεραπεύονται και από διάφορες αρρώστιες τους. Αυτό γίνεται μέχρι σήμερα. Εκεί δίπλα έκτισαν και ένα μικρό εκκλησάκι, που πηγαίνουν οι πιστοί για να προσκυνήσουν και να προσευχηθούν.
Στην περίοδο διωγμού της Εκκλησίας, ο π. Αρσένιος συνελήφθη για την πίστη του Χριστού και κλείστηκε στις φυλακές. Κατόπιν τον μετέφεραν μαζί με πολλούς άλλους και δούλευσε σε διάφορα οικοδομικά ή γεωργικά προγράμματα της χώρας.
Όπως είπαμε σπούδασε και την αγιογραφία. Αγιογράφησε μία εκκλησία πάρα πολύ ωραία στη περιοχή Ντραγκανέσκου του Βουκουρεστίου, όπου πολύς κόσμος πηγαίνει εκεί να προσκυνήσει και να θαυμάσει αυτή την ιερή τέχνη του.
Κάποιος Χριστιανός που τον γνώριζε τότε και πολύ τον αγάπησε έγραψε τα εξής για το πρόσωπο του: «Το έτος 1959 ο π. Αρσένιος Μπόκα μεταφέρθηκε με κρατική εντολή δίπλα στο Βουκουρέστι, για να αγιογραφήσει την εκκλησία του χωριού Ντραγκανέσκου.
Ο Πατήρ ευρίσκετο σε συνεχή επιτήρηση από την εθνική ασφάλεια. Ακόμη, κι αν τον έβλεπαν να μας κάνει κάποιο νεύμα με τη ματιά του, εμείς ξέραμε ότι εκείνο το βράδυ δεν θα ήταν δυνατόν να συναντηθούμε μαζί του μυστικά. Στο διαμέρισμα, που τον είχαν και έμενε, σε ένα οικοδομικό τετράγωνο του Βουκουρεστίου, πηγαίναμε εκεί, όταν ήταν δυνατόν. Και εκείνος μας δίδασκε πώς να προσευχόμαστε, μας έδινε αυστηρές εντολές να μην αφήνουμε τις νηστείες της Εκκλησίας μας, να μη ξεχνάμε τα εκκλησιαστικά μας καθήκοντα και έλεγε στον καθένα μας τί έπρεπε να κάνει…».
Ερχόντουσαν επίσης πολλοί φοιτητές της θεολογικής σχολής, οι οποίοι και τον ρωτούσαν:
-Πάτερ, ο κόσμος είναι πολύ αδύνατος στην πίστη και, εάν εμείς γίνουμε ιερείς, θα μας ζητούν επιχειρήματα για την ύπαρξη του Θεού. Πώς εμείς μπορούμε να τους δίνουμε καλές και σαφείς αποδείξεις;
Και ο Πατήρ τους απαντούσε:
Οι καλλίτερες αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού πρέπει να είναι οι ζωές μας, έτσι όπως το αποδείκνυαν οι Άγιοι Πατέρες και μας λέει και ο Απόστολος Πέτρος: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί» (Α’ Πέτρ. 1, 16) και «ότι εγώ ειμί Κύριος ο αναγαγών υμάς εκ γης Αιγύπτου είναι υμών Θεός, και έσεσθε άγιοι, ότι άγιος ειμί εγώ Κύριος» (Λευϊτ. 11, 45).
Ο π. Αρσένιος γνώριζε, μόνο από την εξωτερική τους μορφή, την εσωτερική κατάσταση των ανθρώπων και ποιοί σώζονται. Σ’ αυτούς που προσεύχονται αδιάκοπα και έχουν νου Χριστού, ζωγραφιζόταν στη μορφή τους η μορφή του Χριστού και ο Πατήρ έβλεπε το Χριστό στα μάτια αυτών των πιστών Χριστιανών….
Τρία χρόνια πριν από την οσία κοίμησή του ο π. Αρσένιος είπε, ότι απομένουν ακόμη τρία Πασχάλια και πράγματι, μετά από τρία χρόνια εκοιμήθη. Προφήτευσε την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, την εξέγερση του ρουμανικού λαού εναντίον των άθεων και πριν από ένα μήνα έκοιμήθη. Δηλαδή η επανάσταση έγινε τον Δεκέμβριο του 1989 και αυτός εκοιμήθη στις 28 Νοεμβρίου του ιδίου έτους σε ηλικία 79 ετών. Και μετά την οσιακή κοίμησή του έμεινε στις ψυχές και στις μνήμες των Χριστιανών, οι οποίοι μέχρι τώρα τον μνημονεύουν καθημερινά σ’ όλες τις ιερές Λειτουργίες.
Δεν είχε ποτέ την πρόθεση να μονοπωλεί την ποιμαντική διακονία του για την αλήθεια της χριστιανικής πίστεως, αλλά αντιθέτως, χαιρόταν να ακούει ότι ο ένας ή ο άλλος από τους λειτουργούς της εκκλησίας διακρίνονταν στη διαποίμανση των ψυχών και ζούσαν με πολύ ζήλο την ιεροσύνη τους.
Στο ανδρικό μοναστήρι Σίμπαντα και κατόπιν στο γυναικείο Πρισλόπ, πολλές φορές ρωτούσε τα πλήθη των πιστών που ερχόντουσαν:
-Από που είσθε;
Εκείνοι του απαντούσαν και εκείνος πάλι:
-Γιατί ήλθατε εδώ; Πηγαίνετε στον π. Ν. ή στον π. Μ. Είναι καλοί κληρικοί και μάλιστα καλλίτεροι από μένα.
Τόσο μεγάλη ήταν η ταπείνωση και η μετριοφροσύνη του!
Ετάφη με την συμμετοχή χιλιάδων λαού και δεκάδων Κληρικών στο μοναστήρι των Καλογραιών του, στο Πρισλόπ. Ένα θαυμαστό και συνεχές σημείο που συμβαίνει στο τάφο του, οδηγεί χιλιάδες Χριστιανούς εκεί για να προσευχηθούν και να λάβουν τη θεραπεία και λύση στα προβλήματά τους. Ποιο είναι αυτό το σημείο; Ενώ η παγωνιά εκεί φθάνει στους 20 βαθμούς το χειμώνα υπό το μηδέν, τα λουλούδια που έχουν φυτρώσει στο τάφο του ουδέποτε μαραίνονται ή καίγονται από την παγωνιά! Χειμώνα-καλοκαίρι ο τάφος του είναι πάντα ανθισμένος και μυρωμένος από τα πολύχρωμα λουλούδια. Συνδυασμένες και οι μυρωμένες προσευχές των πιστών συγκινούν τον Πολυεύσπλαγχνο Θεό μας, ο οποίος δόξασε το δούλο Του ιερομόναχο Αρσένιο για να γίνει και μετά θάνατον ο τάφος του κολυμβήθρα του Σιλωάμ, όχι με ένα θεραπευμένο κατ’ έτος, αλλά κατά δεκάδες…
Ο π. Αρσένιος ήταν ο άνθρωπος του Θεού. Ήταν και θα παραμείνει ένα φως στον ουρανό της ορθοδόξου ρουμανικής Εκκλησίας. Γοήτευε τα πλήθη των πιστών, όλων των ηλικιών και των κοινωνικών τάξεων. Ιδιαίτερα τον αγάπησε η σπουδάζουσα νεολαία, η οποία επιθυμούσε να γευθεί τα πνευματικά του βιώματα και ενεργήματα της θείας Χάριτος για την διατήρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και στον αγώνα εναντίον κάθε εμποδίου που τους έκλεινε την οδό για τη βίωση της Αλήθειας.
Πολλές διδαχές και έργα θαυμαστά έκαμε ο Πατήρ με τη θεία Χάρη, τα οποία αποκαλύπτονται και θα αποκαλυφθούν στον καιρό τους. Εμείς μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι ο Πατήρ ήταν προορατικός και θαυματουργός άγιος των ήμερων μας, ότι βασανίσθηκε πολύ στις φυλακές και, όταν εξήλθε, εργάσθηκε σαν ποιμήν αληθινός υπέρ της σωτηρίας του λαού του Θεού. Δημιούργησε μεγάλο πνευματικό δεσμό με τα πλήθη των πιστών, οι οποίοι δεν τον εγκατέλειψαν καθόλου, διότι με τα υπερφυσικά δώρα που του είχε χαρίσει ο Θεός, ενίσχυε τους Χριστιανούς στη πίστη και τους φώτιζε την ψυχή με τις θεόσοφες συμβουλές του. Ο μακαριστός π. Δημήτριος Στανιλοάε με τον οποίο πολύ στενά συνδεόταν, έλεγε γι’ αυτόν ότι: «ο π. Αρσένιος είναι ένα μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία του ορθοδόξου ρουμάνικου μοναχισμού».
Έγραψε ένα θαυμάσιο βιβλίο, στο οποίο περιέχει τις γνώσεις και εμπειρίες του. Το επονόμασε: «Η οδός της Βασιλείας». Το έγραψε στην ηλικία των 39 ετών. Όσο ζούσε δεν δημοσίευσε ούτε αυτό, ούτε κανένα άλλο βιβλίο του. Τώρα όμως δημοσιεύθηκαν και θα είναι ευχής έργο να μεταφρασθεί και στη γλώσσα μας το μνημειώδες αυτό έργο του «Η οδός της Βασιλείας». Ακόμη δεν δεχόταν να φωτογραφηθεί γι’ αυτό κι έχουμε λίγες φωτογραφίες του, κυρίως από τη νεανική του ηλικία.
Πολλά θαυμάσια επετέλεσε, τα οποία συγκεντρώνονται, γράφονται και δημοσιεύονται. Και χορούς αγγέλων άκουσε και με το νου του στους ουρανούς ανέβηκε και τα ουράνια σκηνώματα θεώρησε. Ενώ την στιγμή του θανάτου του είπε: «Τώρα γνωρίζω που πηγαίνω…»· και έτσι παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Αρχιποίμενος Χριστού, τον οποίον αγάπησε από την παιδική του ηλικία.
Ο Καλός Θεός, γνωρίζουμε, ότι τον κατέταξε μεταξύ των Αγίων Του. Είθε να τον δοξάσει και επί της γης με την επίσημη ανακήρυξή του σε άγιο του εικοστού αιώνα της Ορθοδόξου Ρουμανικής Εκκλησίας.
Με τις άγιες προσευχές του εκλεκτού Σου δούλου π. Αρσενίου, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησαν και εμάς τους αμαρτωλούς. Αμήν.
Ιεροδιάκονος Δομέτιος Ιερά Μονή Σίμπαντα ντε Σιούς 11η Ιουνίου 1990.
Πηγή: Γέροντος Αρσενίου Μπόκα, Ρουμάνου Πνευματικού: Βίος, Λόγοι, Νουθεσίες. Εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη», 2004.
