Η επιλογή της Φρεγάτας που θα αποκτήσει το Πολεμικό Ναυτικό επηρεάζεται κυρίως
από τις επιχειρησιακές μας ανάγκες και τις απειλές που αντιμετωπίζουμε, τις
οποίες γνωρίζει πολύ καλά το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο.
Του Δημήτρη Τσαϊλά*
Όσον αφορά τις απόψεις των αναλυτών και εκθετών υποστηρίζουν με θέρμη τις
όποιες ναυτικές βιομηχανίες των δικών των συμφερόντων. Ενώ οι πολιτικοί μας
έχουνε αποδειχτεί πραγματικά κακοί πελάτες.
Είναι σαν τον πελάτη που μπαίνει στο Starbucks και βλέπει προς τον κατάλογο
των καφέδων με θαυμασμό διαβάζοντας όλες τις εποχιακές ποικιλίες έως ότου ο
barista εκνευρισμένος του αποκρίνεται: «θα θέλατε το ίδιο Mocha Praline
Macchiato που παραγγέλνετε κάθε φορά; ” Και η στερεότυπη απάντηση
έρχεται αβίαστα : “Ω, ναι, αυτό ακούγεται καλό, θα το έχω!”
Δεν είναι ότι δεν μας αρέσουν να δοκιμάσουμε και άλλους νόστιμους καφέδες
(δηλαδή πλοία), απλά δεν έχουνε ιδέα πώς να πούμε στον barista (δηλ. Τη
βιομηχανία) τι ψάχνουμε, ώστε να μπορεί να το ετοιμάσει.
Κυρίες και κύριοι, το Πολεμικό Ναυτικό γνωρίζει τι χρειαζόμαστε. Έχουνε
σχεδιάσει έξυπνα και δυναμικά τις απαιτήσεις εξυπηρετώντας τις Θαλάσσιες
Επιχειρήσεις που εξισορροπούν αποτελεσματικά τους περιορισμούς του σήμερα, ενώ
ικανοποιούν τις πιθανές απαιτήσεις του μέλλοντος.
Ο θαλάσσιος έλεγχος ανήκει στους καλύτερα σχεδιασμένους στόλους και όχι στα
καλύτερα σχεδιασμένα πλοία.
Κάποιοι, φυσικά, έχουν κίνητρο από την παραγγελία μας. Διαλαλούνε ότι μας
πουλάνε υψηλού επιπέδου, εξαιρετικές λύσεις, επειδή γνωρίζουν ότι υπάρχει μια
καλή πιθανότητα να συμμετάσχουν στην αγορά.
Είναι προς το συμφέρον τους να μας πουλήσουν το δικό τους προϊόν. Εμείς ας
παραγγείλουμε αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε.
Ο Υποναύαρχος ε.α. ΠΝ Δημήτρης Τσαϊλάς είναι Senior researcher of Strategy
International και Member of Institute for National and International Security.
