Αρπάχτηκαν Καφετζόπουλος & Χωμενίδης με φόντο τις καταγγελίες

Μία ανάρτηση του Αντώνη Καφετζόπουλου στη σελίδα του στο Facebook, με αφορμή τις καταγγελίες που γίνονται το τελευταίο διάστημα στο χώρο του θεάματος, ήταν αρκετή για να «ανάψει» φωτιές και να τον φέρει σε ευθεία αντιπαράθεση με τον Χρήστο Χωμενίδη, στα social media.

Συγκεκριμένα, ο καταξιωμένος ηθοποιός στην ανάρτησή του που έχει ως φωτογραφία ένα πλυντήριο, μεταξύ άλλων εκφράζει την αντίθεσή του για τη στάση που θεωρεί πως κρατά ο Χρήστος Χωμενίδης στο θέμα των καταγγελιών. Η αντίδραση του δεύτερου ήταν άμεση και την εξέφρασε κάτω από την ανάρτηση του Καφετζόπουλου, όπου ξεκίνησε μεταξύ τους ένας έντονος διάλογος.

Αναλυτικά η ανάρτηση του Καφετζόπουλου:

«Το πλυντήριο ξαναχτυπά με δύναμη

Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται

Ο Γεωργουσόπουλος αναπολεί τις ρομαντικές εποχές που οι μπουλουκτσήδες πέρναγαν από το λεπίδι της ταπείνωσης τους ψάρακλες ηθοποιούς, τις ωραίες εποχές που ο βιασμός δεν ήταν και κάτι ακατονόμαστο δα…

Ο Χρήστος Α. Χωμενίδης ανησυχεί τώρα μήπως – άξαφνα – γίνουμε ζούγκλα επειδή κάποιοι καταγγέλουν τις ύβρεις που διέπραξαν ταλαντούχοι [και μη ταλαντούχοι]. Συγχέει το κουτσομπολιό με την αδικοπραξία. Θα έλεγα ότι πλανάται πλάνην οικτράν αν δεν γνώριζα ότι τόσο [δα] νιονιό το διαθέτει.

Οι πάνω όροφοι των καναλιών επιχειρούν έφοδο για να καταλάβουν το χώρο που κάλυπταν μέχρι προχτές τα υπόγεια [τους] της φτηνής ψυχαγωγίας. [Σε κάποιες περιπτώσεις με αξιοθαύμαστη ανθρωπιά, τα υπόγεια]

Μη φοβάστε, μιλάτε

Μιλάτε εκεί που νομίζετε ότι θα βρείτε ανοιχτά αυτιά και ψυχική υποστήριξη

Μιλάτε στα μέσα που σας είναι διαθέσιμα

Μιλάτε τώρα ή αύριο ή όποτε νομίσετε ότι μπορείτε και αντέχετε να μιλήσετε

Μιλάτε στα σωματεία σας και τις ενώσεις σας, ξυπνήστε τους [το ΣΕΗ φαίνεται σα να βγήκε επιτέλους από το λήθαργο δεκαετιών].

Θα υπάρξει και θόρυβος και κακοφωνία και σαχλαμάρες και κουτσομπολιό και άσχημες στιγμές

Θα υπάρξει και η γάγγραινα της πολιτικής εκμετάλλευσης, η ασχήμια της κατάποσης της καμήλου όταν θίγεται κάποιος “δικός μας”

Τίποτα δεν είναι πιο άσχημο από αυτά που σε κάποιες περιπτώσεις έγιναν σε βάρος ανθρώπων που ήταν ευάλωτοι

Τίποτα δεν συγχωρεί και τίποτα δε σβήνει την ασχήμια αυτών που πολιτεύτηκαν με την ψευδαίσθηση ότι είχαν Το Προνόμιο και την Αυταπάτη ότι ο κόσμος τους ανήκει μαζί με όποιο ανθρώπινο ή άλλο ον έτυχε να βρεθεί στο δρόμο τους. Ο νόμος είναι νόμος και η κοινωνία είναι κοινωνία. Ο πρώτος υπάρχει για να παρακολουθεί και να ρυθμίζει τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της δεύτερης. Η παραγραφή είναι δίκαιο μέτρο αλλά υπάρχει η ηθική απαξίωση που επιφυλάσσει η κοινωνία σε αυτούς που από τύχη ή χειρισμό ή το φόβο των θυμάτων γλύτωσαν την τιμωρία. Ακούστε κι εμένα υπήρχε και υπάρχει πάντα ο άλλος δρόμος που ακολούθησαν οι πολλοί».

Ο γνωστός συγγραφέας έσπευσε να απαντήσει κάτω από την ανάρτηση με το εξής σχόλιο:

«Ελπίζω, Αντώνη, να θυμάσαι από την εποχή του δημοψηφίσματος -δεν έχουν περάσει δα και τόσα χρόνια- ότι δεν συνηθίζω ούτε να πηγαίνω με το κύμα ούτε να κουκουλώνω, πολλώ δε μάλλον να υπηρετώ συμφέροντα. Εφόσον όμως με προκαλείς, θα σε προκαλέσω κι εγώ. Μίλα εσύ! Τόσες δεκαετίες είσαι ηθοποιός. Μίλα για ό,τι ξέρεις, ό,τι είδες, ό, τι συνέβη σε εσένα και στους διπλανούς σου. Συγκεκριμένα. Με ονόματα. Όσο δε για τον Γεωργουσόπουλο, μην αλλοιώνεις το πνεύμα και το γράμμα του. Κάθε άλλο παρά δικαιολόγησε ο άνθρωπος τους θεατρικούς βιασμούς».

Για να έρθει η εκ νέου απάντηση του ηθοποιού:

«Χρήστο μου γράφεις και ξαναγράφεις εδώ λίγες εβδομάδες προσπαθώντας να σχετικοποιήσεις τις καταγγελίες. Μια τις αποδίδεις σε κάτι που προσιδιάζει σε φλερτ, μια μιλάς για τασάκια που πετούσε ο «αείμνηστος» στον Τσάτσο [και αφού τα έκανε αυτός που μας κράτησε στην Ευρώπη καλά κάνουν και όσοι [υπονοείς;] τα εκσφενδόνισαν προς όφελος της υψηλής τέχνης]. Την άλλη είναι περίλυπος η καρδιά σου για τους καταγγελλόμενους ως θύτες κυρίως Τέλος, σήμερα, λίγο-πολύ λες αυτό που είπε και Φασουλής: καθήστε φρόνιμα κινδυνεύει η Ελλάς [και η δημοκρατία]. Ε, δεν κινδυνεύει. Κινδυνεύουν προνόμια ανθρώπων που τελείωσαν καλά σχολεία, έμαθαν καλά γράμματα [όπως εσύ] αλλά αποφοίτησαν κοινωνικά αναλφαβητοι. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι υπέρτερο αγαθά, το λέει και το Σύνταγμα. Κινδυνεύουν συνάδελφοι μου και συνάδελφοι σου που φέρθηκαν απάνθρωπα και χυδαία και μερικοί διέπραξαν ποινικά κολάσιμα αδικήματα. Η επίκληση της στάσης αρχών σε ένα ζήτημα [δημοψήφισμα] δεν απαλλάσσει από την κριτική σε άλλο [αξιοπρέπεια], νομιζω είναι περιττό να επεκταθώ, το επιχείρημα είναι παιδαριώδες. Τέλος: αυτό που ονομάζεις πρόκληση προς εμένα είναι αυτό ακριβώς που με το σημερινό σου κείμενο καταδικάζεις. Τι προτείνεις; Να βγω και επαναλαμβάνω δίκην κουτσομπόλας; «Μου είπε η τάδε», «άκουσα απ τον δείνα»; Και βέβαια είχα ακούσει και ήξερα και μου μετέφεραν και χυδαιότητες και βία και αναίδεια. [ομολογώ οτι για βιασμούς είχα ακούσει μόνο σε παλαιότερες εποχές με δράστες και κάποια απ τα θύματα μακαρίτες πλέον] Η στιγμή Χρήστο, δεν καλεί αυτούς που «ακούσαμε» αλλά αυτούς που έπαθαν. Αφού τελειώσουν αυτά που έχουν να πουν και κυρίως αφού οι υπόλοιποι σταθούμε στο ύψος της ανθρώπινης και καλλιτεχνικής μας υπόστασης και επιδείξουμε ενσυναίσθηση προς τα θύματα πρώτα, μετά ας μιλήσουμε για συγχώρεση και επιείκεια και ανθρωπιά και ότι άλλο αγαπάμε».

Και ο έντονος διάλογος συνεχίστηκε με τη νέα απάντηση του Χρήστου Χωμενίδη:

«α) Ποτέ δεν δικαιολόγησα καμία εκτόξευση σταχτοδοχείου. Το άρθρο μου από το οποίο σταχυολογείς τη φράση είχε τίτλο “Εξουσία” και εν κατακλείδι έλεγε ότι το εξουσιαστικό φαινόμενο είναι διαχρονικό. Και πως τα μόνα όπλα μας απέναντί του είναι ο έρωτας και το γέλιο. β) Ναι, η καρδιά μου είναι περίλυπος για όσα συνέβησαν, συμβαίνουν και ελπίζω να σταματήσουν να συμβαίνουν. γ) Ουδέποτε είπα να καθίσει κανείς “φρόνιμα”. Το ακριβώς αντίθετο είπα και λέω και σε εσένα. ε) Πότε χαρακτήρισα εγώ τη σεξουαλική κακοποίηση ή και παρενόχληση “μορφή φλερτ”; Επ αυτού ειδικά σε παρακαλώ να ανακαλέσεις. στ) το σχολείο μου, στο οποίο φοίτησα με υποτροφία, ήταν όντως άριστο – είμαι πολύ περήφανος για τα γράμματα που με έμαθαν πανάξιοι δάσκαλοι και για το δημοκράτικο πνεύμα που μού έδωσε αυτή η “σφηκοφωλιά Βενιζελοκομμουνιστών” όπως αποκαλούσαν σε δύσκολους καιρούς το Κολλέγιο Αθηνών. ζ) Την κοινωνική μου μόρφωση τη χρωστάω πρωτίστως στην οικογένειά μου και στη γειτονιά μου. Την Κυψέλη».

Για να έρθει η νέα απάντηση από τον ηθοποιό:

«α] δεν συμφωνείς πως η άποψη σου πως «τα μόνα όπλα μας» απέναντι στη βία «είναι ο έρωτας και το γέλιο» είναι κάπως ελλιπής; Αν ήταν έτσι δε θα είχαμε ανάγκη από κανένα νόμο και καμμία ποινή για τη βία β] εδώ βρίσκεται ο πυρήνας της διαφωνίας μας. Εγώ δε θέλω να «σταματήσουν να συμβαίνουν» προτού πέσει φως σε όσα συνέβαιναν γ] σε παραπέμπω στο α) σου: τι άλλο υπονοείς όταν λες κάντε έρωτα γελαστοί παρά ότι η βία είναι ακατανίκητο φαινομενο;; ε] στο κείμενο σου με τίτλο «έχει και στη μεσούλα της σπαθί μαλαματένιο». Είναι διάσπαρτο με επιχειρήματα που παραπέμπουν στο ότι κάποιες αντρικές συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται ως σεξιστικές είναι απόλυτα νόμιμες αν ειδωθούν υπό το φως της ερωτοτροπίας. Παραλείπεις ή δεν αντιλαμβάνεσαι ότι παραβλέπεις τη συναίνεση σαν απαραίτητη προϋπόθεση για να «κρατάς το παλτό της». στ] δε έχω αμφιβολίες για όσα λες για το σχολείο σου. Πρέπει όμως – λέω – ενδοσκοπούμενος να αναρωτηθείς και σύ όπως και κάθε απόφοιτος των πολύ καλών δυο-τριών σχολείων: μωρέ μπας και μας γαλούχησαν με την ιδέα ότι έχουμε κάποιο Προνόμιο απέναντι στους κοινούς θνητούς; ζ] κι εγώ την έχω μεγάλη και απ την οικογένεια μου και το Ζωγράφειο της Πόλης και απ τα Πατήσια που αλώνισα έφηβος».

Στη συνέχεια, ο Χρήστος Χωμενίδης προχώρησε σε μία προσωπική ανάρτηση στη δική του σελίδα στο Facebook.

«Η παντελώς ανοίκεια και κατάφωρα άδικη επίθεση του Αντώνη Καφετζόπουλου εναντίον μου (και εναντίον του Κώστα Γεωργουσόπουλου, ο οποίος δεν είναι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να τού απαντήσει), επιβεβαιώνει το ήδη γνωστό. Και θλιβερό. Ότι σε εποχές κρίσης, ακόμα και άνθρωποι νουνεχείς και καλοπροαίρετοι -τέτοιον θεωρώ τον Καφετζόπουλο- χάνουν το μέτρο. Σε αναζήτηση ενόχων, διαστρεβλώνουν τις απόψεις σου ή και σού βάζουν στο στόμα φράσεις που δεν είπες -δεν διανοήθηκες να πεις- ποτέ. Το να αποδίδεις δόλιες προθέσεις σε εκείνους που δεν κρύφτηκαν, που δεν σφύριξαν αδιάφορα, που ανέλαβαν παλαιότερα και θα αναλάβουν ξανά εάν χρειαστεί το κόστος αντιδημοφιλών θέσεων είναι αστείο. Το να τους χαρακτηρίζεις «πλυντήρια» είναι ιταμό. Συνηθίζεται, καθότι βολικό, να χτυπάει κανείς αντί γιά το γαιδούρι το σαμάρι. Εγώ όμως δεν πρόκειται να γίνω το σαμάρι κανενός».