Ανυ­πό­στα­τες οι αμ­φι­σβη­τή­σεις της εδαφικής μας κυ­ρι­αρ­χίας

Ηχηρό μήνυμα προς την Τουρκία έστειλε η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, μέσα από την απόφασή της, στην τελευταία συνεδρίαση που έγινε σήμερα.

«Η Ι­ερά Σύ­νο­δος της Ι­ε­ραρ­χίας αι­σθά­νε­ται την υ­πο­χρέ­ωση να ε­νώ­σει τη φωνή της με την Πο­λι­τεία και σύμ­παντα τον Ελ­λη­νικό Λαό, δι­α­μαρ­τυ­ρό­μενη για τις συνε­χι­ζό­με­νες α­πει­λές της γεί­το­νος χώ­ρας ε­ναν­τίον της Ελ­λά­δος και του Λαού μας, κα­θώς και τις α­νυ­πό­στα­τες αμ­φι­σβη­τή­σεις της ε­δα­φι­κής κυ­ρι­αρ­χίας μας. Α­πευ­θύ­νει ευ­λο­γίες προς τους κα­τοί­κους της Θρά­κης και των νη­σιών του Αι­γαίου, που α­πο­τε­λούν τα σύ­νορα προς Α­να­το­λάς της Πα­τρί­δος μας, αλλά και της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Ε­νώ­σεως, και ι­δι­αι­τέ­ρως στρέ­φει τη σκέψη της με ευ­γνω­μο­σύνη προς τους Κυ­βερ­νή­τες και τα Πλη­ρώ­ματα των σκα­φών του Λι­με­νι­κοῦ Σώ­μα­τος και τους Συ­νο­ρι­ο­φύ­λα­κες της Θρά­κης», αναφέρεται μεταξύ άλλων.

Η απόφαση της Ιεράς Συνόδου:

«Η Ι­ερά Σύ­νο­δος της Ι­ε­ραρ­χίας της Εκ­κλη­σίας της Ελ­λά­δος, με αί­σθημα ευ­θύ­νης ε­νώ­πιον του Θεού και της εκ­κλη­σι­α­στι­κής κοι­νό­τη­τος, κατά τη συ­νε­δρί­αση Αυ­τής της 7ης Ο­κτω­βρίου 2022, α­σχο­λή­θηκε ε­πι­στα­μέ­νως και με τις τρέ­χου­σες ε­ξε­λί­ξεις και τα φλέ­γοντα ζη­τή­ματα της Πα­τρί­δος μας.

Κατ’ αρ­χάς η Ι­ερά Σύ­νο­δος της Ι­ε­ραρ­χίας αι­σθά­νε­ται την υ­πο­χρέ­ωση να ε­νώ­σει τη φωνή της με την Πο­λι­τεία και σύμ­παντα τον Ελ­λη­νικό Λαό, δι­α­μαρ­τυ­ρό­μενη για τις συνε­χι­ζό­με­νες α­πει­λές της γεί­το­νος χώ­ρας ε­ναν­τίον της Ελ­λά­δος και του Λαού μας, κα­θώς και τις α­νυ­πό­στα­τες αμ­φι­σβη­τή­σεις της ε­δα­φι­κής κυ­ρι­αρ­χίας μας. Α­πευ­θύ­νει ευ­λο­γίες προς τους κα­τοί­κους της Θρά­κης και των νη­σιών του Αι­γαίου, που α­πο­τε­λούν τα σύ­νορα προς Α­να­το­λάς της Πα­τρί­δος μας, αλλά και της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Ε­νώ­σεως, και ι­δι­αι­τέ­ρως στρέ­φει τη σκέψη της με ευ­γνω­μο­σύνη προς τους Κυ­βερ­νή­τες και τα Πλη­ρώ­ματα των σκα­φών του Λι­με­νι­κοῦ Σώ­μα­τος και τους Συ­νο­ρι­ο­φύ­λα­κες της Θρά­κης.

Ε­πι­πλέον, εκ­φρά­ζει την ο­δύνη της για την ερ­γα­λει­ο­ποί­ηση του προ­σφυ­γι­κού δρά­μα­τος, την αύ­ξηση και την εκμε­τάλ­λευση των με­τα­να­στευ­τι­κών ροών προς την Ελ­λάδα, τον μη σε­βα­σμό των δι­ε­θνών συν­θη­κών, με α­πο­τέ­λε­σμα τη με­τα­τροπή του Αι­γαίου σε πέ­λα­γος-νε­κρο­τα­φείο, αντί να εί­ναι πέ­λα­γος ει­ρή­νης και συμ­φι­λί­ω­σης των Λαών. Εκ βα­θέων εύ­χε­ται να μην ε­πα­να­λη­φθούν πα­ρό­μοια γε­γο­νότα και να ε­πι­κρα­τή­σει η α­γάπη, η ει­ρήνη και η δι­και­ο­σύνη με­ταξύ των Λαών.

Πα­ράλ­ληλα η Ι­ερά Σύ­νο­δος της Ι­ε­ραρ­χίας συ­ζή­τησε σχε­τικά με τις κοι­νω­νι­κές ε­πι­πτώ­σεις μιας εν­δε­χό­με­νης ενερ­γει­α­κής και ε­πι­σι­τι­στι­κής κρί­σεως, η ο­ποία δι­α­φαί­νε­ται στον ο­ρί­ζοντα και α­πο­τε­λεί μία νέα πρό­κληση, που η αν­θρω­πό­τητα αλλά και η πα­τρίδα μας θα κλη­θεί να δι­α­χει­ρι­στεί και να αν­τι­με­τω­πί­σει με τις λι­γό­τε­ρες δυ­να­τές συ­νέ­πειες για τους συ­ναν­θρώ­πους μας, στην προ­σπά­θεια της ο­ποίας η Εκ­κλη­σία θα συ­νει­σφέ­ρει και πάλι «όση Αυτή δύ­να­μις».

Και ενώ τα δι­ε­θνή και ε­θνικά προ­βλή­ματα α­παι­τούν καί­ριες και ά­με­σες α­παν­τή­σεις, τα Μέλη της Ι­ε­ράς Συ­νό­δου της Ι­ε­ραρ­χίας δεν μπο­ρούν να πα­ρα­θε­ω­ρή­σουν τα αυ­ξα­νό­μενα φαι­νό­μενα εν­δο­οι­κο­γε­νει­α­κής βίας, διά της ο­ποίας συ­νή­θως πλήτ­τε­ται το πρό­σωπο της γυ­ναί­κας, και τα οποία φαι­νό­μενα δι­α­σα­λεύ­ουν τα θε­μέ­λια του κοι­νω­νι­κού ι­στού, ούτε να κω­φεύ­σουν στις α­γω­νι­ώ­δεις εκ­κλή­σεις των υ­γει­ο­νο­μι­κών σε α­να­στολή, για ε­πι­στροφή στην υ­πη­ρε­σία τους, σύμ­φωνα με τα ε­πι­και­ρο­ποι­η­μένα α­πα­ραί­τητα υ­γει­ο­νο­μικά μέ­τρα, για τη συ­νέ­χιση της προ­σφο­ράς τους στον χώρο της υ­γείας.

Για ό­λους τους α­νω­τέρω λό­γους, η Ι­ερά Σύ­νο­δος της Ιε­ραρ­χίας της Εκ­κλη­σίας της Ελ­λά­δος εκ­φρά­ζει την α­γω­νία της για τις μελ­λον­τι­κές ε­ξε­λί­ξεις και την ο­δύνη της για τα θύ­ματα κη­ρυ­γμέ­νων και α­κη­ρύ­κτων πο­λέ­μων. Κυ­ρίως, όμως, ε­πα­γρυ­πνεί ως στορ­γική μη­τέρα ό­λων και ερ­γά­ζε­ται α­ό­κνως, ώ­στε να συμ­βάλ­λει, στο με­ρί­διο που της α­να­λο­γεί, στη δι­α­χεί­ριση, αν­τι­με­τώ­πιση και ε­πί­λυση των προ­α­να­φερ­θέν­των φλε­γόν­των ζη­τη­μά­των με ψυ­χραι­μία, νη­φα­λι­ό­τητα, α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τητα και κυ­ρίως με σε­βα­σμό και ευ­θύνη προς το αν­θρώ­πινο πρό­σωπο, ως ει­κόνα του Θεού.

Τέ­λος, κα­λούμε πα­τρι­κώς τον ευ­σεβή Λαό μας σε προ­σευχή προς τον Άρ­χοντα της Ει­ρή­νης, τον Κύ­ριο Ι­η­σού Χρι­στό, ώ­στε να ση­κώ­σουμε ό­λοι μαζί το βά­ρος των δυ­σκο­λιών και εν τέ­λει να πα­ρα­μεί­νουμε α­κέ­ραιοι και ει­ρη­νι­κοί.

Ας εμ­πι­στευ­θούμε ό­λοι το έ­λεος και την πρό­νοια του Θεού, ώ­στε να δι­έλ­θουμε σώοι και αυ­λα­βείς από κάθε δο­κι­μα­σία, και να α­ξι­ω­θούμε της με­το­χής στο σω­τή­ριο γε­γο­νός της Α­να­στά­σεως, «ἵνα ζωήν ἔ­χω­μεν καί πε­ρισ­σόν ἔ­χω­μεν» (Ιω. 10,10)».