Η Οίτη είναι ένα επιβλητικό βουνό, κάθετο μπρος στο ρήγμα του Σπερχειού. Οι περισσότεροι επισκέπτονται την μια πλευρά της, η οποία είναι πιο γνωστή. Η πίσω πλευρά του βουνού με θέα στον κάμπο της Σπερχειάδας, είναι παρθένα και ανεξερεύνητη.
Χωριουδάκια όπως η Καστανιά 1.000 μέτρα υψόμετρο, Λύχνος και Νεοχώρι 1.250 μέτρα υψόμετρο είναι πνιγμένα στο πράσινο, πανέμορφα και ήσυχα. Η αλήθεια είναι ότι αυτό που μας τράβηξε εκεί, ήταν η Google. Αναζητώντας τις χαμηλότερες θερμοκρασίες μέσα στον καύσωνα της υπόλοιπης Ελλάδας βρήκαμε το Νεοχώρι Φθιώτιδας με 15-20 βαθμούς χαμηλότερης θερμοκρασίας. Το βράδυ θέλει μπουφάν και αν μείνεις εκεί, κουβερτούλα για σκέπασμα. Έτσι ξεσηκωθήκαμε και πήραμε τα βουνά ένα καυτό Σαββατοκύριακο του Ιουλίου.
Αφήσαμε την Αθήνα στους 38°C και βρεθήκαμε μέσα στη φύση, στα πλατάνια τα έλατα και τους καταρράκτες και τα τρεχούμενα νερά.
Τυρόπιτα συγκλονιστική στον ξυλόφουρνο του Γιάννη στην Υπάτη.
Στην γραφική Υπάτη που σφύζει από ζωή τώρα το καλοκαίρι περνάς οπωσδήποτε για να ανηφορίσεις στις πλαγιές της Οίτης. Διασχίζοντας την πλατεία 7:30 το πρωί, κάναμε στάση στον ξυλόφουρνο της Υπάτης, γιατί ο Γιάννης φτιάχνει συγκλονιστική τυρόπιτα, τσουρεκάκια και ψωμί στα ξύλα. Η τυρόπιτα του είναι απλά το κάτι άλλο. Μόλις είχε ξεφουρνίσει και δεν πρόλαβα ούτε να την φωτογραφίσω, απλά έτσι όπως ήταν ζεστή με τραγανό χειροποίητο φύλλο και μπόλικη γέμιση από ντόπιο τυρί, την ευχαριστήθηκα μέχρι την τελευταία μπουκιά. Κάντε οπωσδήποτε στάση εκεί για θεϊκή τυρόπιτα. Ο Γιάννης είναι ντόμπρος, τίμιος και περήφανος για το προϊόν του και πολύ καλά κάνει, διότι αγωνίζεται καθημερινά με μεράκι και ποιότητα.
Καφές με σπιτική χορτόπιτα στο «Εν Υπάτη»
Καφεδάκι στην πλατεία στην Χρύσα, στο καφενείο «Εν Υπάτη», κάτω από τη παχιά σκιά που κάνουν οι μουριές. Η Χρύσα μια νέα γυναίκα, είναι πολύ γλυκιά και πολύ κοινωνική. Μάθαμε πολλά για την περιοχή και κυρίως για την ζωή στην Υπάτη. Κάποτε ήταν πολύβουο μέρος και υπήρχε περισσότερη ζωή τον χειμώνα. Τώρα το καλοκαίρι έχει κίνηση αλλά τον χειμώνα είναι ήσυχα, μας λέει. Βέβαια εγώ κράτησα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι και ο ξενώνας του Ζιάκα, μένει ανοιχτός χειμώνα καλοκαίρι.
Γιατί όταν ανεβήκαμε στην Υπάτη είδα έναν παραδοσιακό ξενώνα χωμένο μέσα στο ρέμα στα θεόρατα πλατάνια, απέναντι από τον καταρράκτη του χωριού. Κάτι μου έκανε εκείνο το σημείο. Κι εκεί που η Χρύσα μας έδινε πληροφορίες εξαφανίστηκε και ήρθε με μια χορτόπιτα φουσκωτή, ένα τεράστιο κομμάτι. Φτιαγμένη από την μαμά της που είναι μαστόρισσα στις παραδοσιακές πίτες.
Αυτή έγινε πακέτο για αργότερα, γιατί πόσα να δοκιμάσω στις 8 το πρωί; Φεύγοντας μας είπε να μην ξεχάσουμε να περάσουμε και από τον Πύργο το χωριό του πατέρα της. Μικρό, μας είπε, αλλά πανέμορφο με πολλά τρεχούμενα νερά και μια ειδική διαδρομή από το Νεοχώρι προς Πύργο μέσα από το δάσος. Ήμουν έτοιμη για ωραίες περιπέτειες στη φύση.
Ανηφορίζοντας την Οίτη, μετά την Ύπατη συναντάς το Καπνοχώρι στα 3 χλμ. Μικρό χωριουδάκι ήσυχο και γραφικό με καφενείο και μεζεδοπωλείο κάτω από τα δέντρα.
Πρός καστανιά
Ο δρόμος είναι πνιγμένο σε καστανιές καρυδιές και πλατάνια. Απαντάει βλέπεις τις χαράδρες πλάι στην κορυφογραμμή της Οίτης.
Η Google μας έστειλε από δύσβατο χωματόδρομο.
Από Καπνοχώρι προς καστανιά. Προσοχή στους χάρτες. Η Google maps σε στέλνει από το χωματόδρομο, ενώ στην αντίθετη κατεύθυνση υπάρχει ασφαλτοστρωμένος και φαρδύς δρόμος. Η διαδρομή στον χωματόδρομο είναι συγκλονιστική. Μέσα στη φύση γεράκια, πουλιά, σκιουράκια και στο βάθος ο εύφορος Κάμπος της Λαμίας. Τρέχουν νερά στους δρόμους γιατί έχει παντού πλατάνια θεόρατα και πηγές. Όμως ο χωματόδρομος θέλει οπωσδήποτε 4×4 γιατί έχει κλειστές στροφές, είναι ανηφόρα και πολύ στενός. Μετά το Καπνοχώρι στάση στην μονή ΑΓΑΘΩΝΟΣ. Από παντού έρχονται σε αυτό το σημείο να προσκυνήσουν.
Η διαδρομή για την μονή Αγάθωνος είναι μέσα στην φύση σε πολύ καλό και φαρδύ δρόμο μέσα σε πλατάνια και κυπαρίσσια. Αμέσως μετά είναι το χωριό Λύχνος. Στάση για καφέ στην πλατεία ή για τσίπουρο στα «σκιουράκια» Συνεχίζοντας το ένα άσμα του βουνού η φύση είναι παρθένα. Παντού βλέπεις, μαυρόπευκα, έλατα και κορυφογραμμή αλλά και πλατάνια. Ο δρόμος πολύ καλός και σχετικά φαρδύς.
Καστανιά 1.050 υψόμετρο
Όμορφο γραφικό χωριό μέσα στο πράσινο. Με θέα σε όλο τον κάμπο Σπερχειάδας. Ταβέρνα και καφεδάκι στον Σχίζα μέσα στα πλατάνια πίσω από την εκκλησία.
Φύγαμε για Νεοχώρι Φθιώτιδας
Όσο ανεβαίναμε η θέα κάτω μέχρι που χάνεται το μάτι είναι μαγική. Πυκνώνουν οι ελατοπλαγιές. Λίγο πριν φτάσουμε στο Νεοχώρι απογοητεύτηκα με τα σκυλιά που ήταν σε ένα κομμάτι μάλλον καταπατημένης γης. Σκυλιά αποστεωμένα, χωρίς τροφή και νερό. Άλλα αλυσοδεμένα κι άλλα ελεύθερα και φοβισμένα. Μία κατσίκα αποστεωμένη και λίγες κότες σε ένα παράπηγμα πιο πέρα. Κι αυτό το έρημο το σκυλί δεμένο κάτω από τον ήλιο χωρίς τροφή χωρίς νερό και κυρίως φοβισμένο. Αναρωτιέμαι γιατί κάποιος να δέσει ένα καημένο ζώο και να το αφήσει στο έλεος του; Γιατί δεν το αφήνει ελεύθερο να βρει τροφή και νερό να βρει σκιά να καλυφθεί;
Ακολουθήθηκε η νόμιμη διαδικασία ενημέρωσης των αρχών για αυτή την ανεπίτρεπτη διαβίωση των ζώων.
Νεοχώρι
Όμορφο χωριό πνιγμένο στο πράσινο. Στο «Αντάμωμα» στην πλατεία του χωριού κάτω από τα τεράστια πλατάνια εκεί κάναμε στάση. Φιλόξενοι ζεστοί άνθρωποι. Η Χρύσα κτηνοτρόφος από την περιοχή μαζί με τις κόρες της δυο πρόσχαρα κορίτσια, τρέχουν την Ταβέρνα του χωριού. Εδώ θα βρεις από το πρωί καφεδάκι κι αναψυκτικά να δροσιστείς μέχρι παϊδάκια, αρνί στη σούβλα και τοπικούς μεζέδες όπως κοκορέτσι και σπληνάντερο. Το χωριό έχει έναν μικρό κοινοτικό ξενώνα μόνο.
Ειδική διαδρομή από Νεοχώρι προς Πύργο
Από Νεοχώρι προς Δάφνη ή Πύργο είναι ειδική διαδρομή χωματόδρομος που χρειάζεται 4×4. Δασικός δρόμος δύσβατος 11 χιλ. που όμως η διαδρομή είναι συγκλονιστική. Σε μερικά σημεία ο δρόμος είναι σύριζα σε μια απύθμενη χαράδρα γεμάτη πανύψηλα έλατα. Τρεχούμενα νερά πολλά και δροσιά τουλάχιστον 15°C κάτω από τα υπόλοιπα μέρη.
Πύργος Φθιώτιδας
Φτάσαμε στον Πύργο στο χωριό που υδροδοτεί όλο τον κάμπο. Στο καφενείο του Αλεξανδρή κάναμε στάση. Εκεί αμέσως οι ντόπιοι μας καλό υποδέχτηκαν και μας κέρασαν τσιπούρα και μεζέδες. Το καφενείο του Αλεξανδρή είναι ανοιχτό κάθε μέρα χειμώνα καλοκαίρι. Η κυρία Παναγιώτα και ο κύριος Γιώργος Αλεξανδρής είναι από τους λιγοστούς κατοίκους της περιοχής.
Στο τραπέζι Παναγιώτης και Γρηγόρης. Ντόπιοι και οι δυο ζουν Λαμία και κάθε Σαββατοκύριακο με τις οικογένειες τους ανεβαίνουν στο χωριό τους που τόσο πολύ αγαπούν. Μάλιστα τα παιδιά τους ηλικίας 16 και 12 αγαπούν πολύ το χωριό κι έτσι περνούν στο Πύργο τα καλοκαίρια με τους παππούδες.
Το χωριό είναι γεμάτο τρεχούμενα νερά. Από εδώ ποτίζεται όλος ο κάμπος της Φθιώτιδας που ξεκινάει από το κάτω από το Βελούχι και φτάνει μέχρι τον Μαλιακό κόλπο.
Οι μεζέδες
Κοκορέτσι ρουμελιώτικο δικό τους με λεπτοκομμένους μεζέδες κριτσανιστή πέτσα και καλοψημένο. Κοκκινιστό γλύκισμα και φέτα συγκλονιστική. Τσίπουρο και παγωμένη μπίρα πήραν την θέση του καφέ που παρήγγειλα! Φύγαμε με την υπόσχεση ότι θα ανταμώσουμε το φθινόπωρο για μαγειρέματα στο δάσος.
Μας βρήκε η νύχτα οπότε η επιστροφή στην Υπάτη ήταν μονόδρομος. Ευτυχώς βρήκαμε δωμάτια στον Ξενώνα του Ζιάκα στον καταρράκτη Υπάτης λίγο μετά την πλατεία. Απλά, λιτά με τα απολύτως απαραίτητα και πολύ καθαρά δωμάτια, μέσα στο ρέμα με τα πλατάνια. Ησυχία και φύση για έναν ελαφρύ ύπνο και ξεκούραση ήταν ότι έπρεπε, μετά από μια ολόκληρη ημέρα στα βουνά.
Η επόμενη ημέρα ήταν αφιερωμένη στο μονοπάτι των μαγισσών «Φαρμακίδων» και στους καταρράκτες του Κρεμαστού με ύψος 45 μέτρα μέσα σε υπέροχη μοναδική φύση. Ένα Σαββατοκύριακο δροσιάς και ομορφιάς κοντά σε φιλόξενους κατοίκους. Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα για εξερεύνηση και περιπέτεια. Η περιοχή έχει αρκετά σημεία ενδιαφέροντος για όλα τα γούστα.
Και μην ξεχάσω, για όσους αγαπούν την λουτροθεραπεία μια επίσκεψη στα ιαματικά Λουτρά Υπάτης επιβάλλεται.
Αργυρώ Μπαρμπαρίγου
