Η Ευαγγελία Πλατανιώτη περιέγραψε σε μια μακροσκελή ανάρτηση στο instagram την περιπέτειά της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο με τα τεστ κορωνοϊού. H αθλήτρια της συγχρονισμένης κολύμβησης που είδε μέσα σε λίγες ώρες το όνειρό της να γκρεμίζεται, γράφει για όσα έζησε μέχρι να μπορέσει να φτάσει στο Τόκυο, αλλά και για τα συνεχή τεστ στα οποία υποβλήθηκε για να μπορέσει να αγωνιστεί. Τελικά, η διαδικασία αυτή της άφησε μια γλυκόπικρη γεύση, κάνοντας λόγο για μάθημα ζωής.
Η ανάρτησή της:
«Θα μπορούσα να μιλάω ώρες ατελείωτες για αυτούς τους αγώνες… Ή ακόμη να γράψω και βιβλίο! Σήμερα, αποφάσισα να σας διηγηθώ την ιστορία μου όπου θα μπορούσε να θεωρηθεί και εφιάλτης ή ακόμη και μια νέα πολύ δυνατή δοκιμασία της ζωής!! Όλα ξεκίνησαν όταν παρά τα δυο αρνητικά pcr που είχα και χρειαζόμουν για το ταξίδι μου στο Τόκιο, είχα αρχίσει να νιώθω μια μικρή αδιαθεσία. Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό όλων μας όταν περνάμε ένα κρυολόγημα στις μέρες μας είναι ο COVID. Αλλά όλοι μας λίγο πολύ ελπίζουμε να μην είμαστε εμείς οι τυχεροί!! Στην περίπτωση μου ήμουν η τυχερή!! Λαχείο ατυχίας δηλαδή…
Ενώ είχα όπως σας είπα τα δύο αρνητικά τεστ δεν ένιωθα πολύ καλά. Με το που ένιωσα την πρώτη αδιαθεσία έκανα το πρώτο μου self test όπου ήτανε αρνητικό, στη συνέχεια μετά από κάποιες ώρες επειδή συνέχιζα να νιώθω περίεργα έκανα ένα rapid σε ιατρείο το οποίο ήτανε και αυτό αρνητικό & μετά από λίγες ακόμη ώρες ξαναπήγα για rapid όπου και βγήκε αυτό θετικό. Όπως καταλαβαίνετε εκτός από τον εαυτό μου είχα να προστατέψω και όλη μου την ομάδα σε περίπτωση που είχα κάτι ώστε να μην βρίσκομαι μαζί τους. Έτσι κι έγινε. Εδώ να προσθέσω ότι μόλις πριν από λίγες ημέρες είχα ολοκληρώσει την δεύτερη δόση του εμβολίου μου…
Ενημέρωσα αμέσως τον γιατρό και τους αρμόδιους της αποστολής. Στη συνέχεια ακολουθούσα πίστα τις οδηγίες των γιατρών σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ευτυχώς το ιικό μου φορτίο ήταν παρά πολύ χαμηλό!! Τόσο που δεν κόλλησα ανεμβολίαστους ανθρώπους που συναναστράφηκα τα τελευταία 24ωρα, όπως πχ η μητέρα μου, οι προπονήτριες μου με τις οποίες ήμουν όλη μέρα μαζί έχοντας στενή επαφή…
Μίλησα με πολλούς καταξιωμένους γιατρούς και ακολούθησα όλα τα πρωτόκολλα και τις οδηγίες. Έχοντας πλήρως αναρρώσει και όντας αρνητική πλέον, παίρνοντας άδεια από γιατρούς, και νοσοκομεία. Ταξίδεψα στο Τόκιο έχοντας όχι 2 (όπως και προέβλεπε το πρωτόκολλο) αλλά 6 αρνητικά τεστ (2 self & 4 Pcr tests). Στη συνέχεια φτάνοντας στην Ιαπωνία τις επόμενες 2 μέρες υποβλήθηκα σε αλλά τρία αρνητικά pcr. Στο αεροδρόμιο, Ολυμπιακό χωριό καθώς και πριν τον αγώνα μου…
Και ξαφνικά έπειτα από πέντε ημέρες συνεχόμενων αρνητικών pcr με ενημέρωσαν πως μαζί με κάποια αλλά τεστ συναθλητριών μου ήτανε και το δικό μου θετικό. Μίλησα απευθείας με τον γιατρό μου τον οποίο και ευχαριστώ για όλα. Μου είπε να ζητήσω κατευθείαν επαναληπτικό καθώς δεν γίνεται μετά από τόσες μέρες να βγει αυτό το αποτέλεσμα… Έτσι και έγινε, ζήτησα επαναληπτικό τεστ από τους Ιάπωνες το οποίο στην αρχή αρνιόντουσαν να μου κάνουν… Μετά από πολύ προσπάθεια (δική μου) γι αυτό το επαναληπτικό, έγινε και ήτανε πράγματι αρνητικό.
Δεν ξέρω τι πήγε λάθος με αυτό τεστ το ένα τεστ, το μόνο που ξέρω είναι πως εγώ αλλά και η υπόλοιπη ομάδα είχαμε δουλέψει πολύ σκληρά για αυτούς τους αγώνες. Περάσαμε από πολλές δυσκολίες. Παρόλα αυτά, τα πράγματα δεν έρχονται πάντοτε όπως τα θέλουμε ή όπως πιστεύουμε εμείς ότι αξίζει να έρθουνε…
Σημασία έχει να έχουμε την υγεία μας και εμείς την έχουμε. Όταν καθημερινά υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από όλο αυτό, όταν στις ημέρες μας υπήρχαν άνθρωποι όπου έχασαν τα ίδια τους τα σπίτια μέσα από τις φλόγες… Εμείς τουλάχιστον μπορούμε να πούμε ότι είμαστε σώες κι αβλαβείς.
Αυτή η Ολυμπιάδα ήταν για εμένα ένα μάθημα ζωής και μια δοκιμασία. Έκλαψα παρά πολύ, πάθαινα κρίσεις πανικού, δεν μπορούσα να κοιμηθώ με κλειστό τηλέφωνο, καθώς ήθελα να μην νιώθω μόνη σε όλο αυτό, προσπάθησα με όλη μου την ψυχή να γίνω καλά έτσι ώστε να βρίσκομαι δίπλα στην ομάδα μου, πίνοντας πολλά λίτρα νερού, πολλούς χυμούς, βιταμίνες, καλό φαγητό, κάνοντας διαλογισμό και ότι άλλο μπορούσα να κάνω, αλλά ακόμη και τότε που όλα έμοιαζαν να πήραν το δρόμο τους σαν ένα μικρό θαύμα, μια ανώτερη δύναμη δεν ήθελε να μας αφήσει…
Έχοντας πλήρως τη συνείδηση μου καθαρή, πλήρως εμβολιασμένη, τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης και μειώνοντας τις μετακινήσεις μου μόνο στις απαραίτητες… μπορώ να πω ότι τα έδωσα όλα! Τέλος αυτό που θα πω γι αυτή την Ολυμπιάδα ακόμη και με αυτό τον τρόπο όπου δεν κατάφερα να φτάσω στον τελικό όπως τις προηγούμενες φορές, κατάφερα να προπονηθώ, να αγωνιστώ και να βαθμολογηθώ σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες, προσθέτοντας τους έστω και με αυτόν τον γλυκόπικρο τρόπο στο βιογραφικό μου…
Θέλω να ευχαριστήσω την ομοσπονδία μου, τον κ. Κυριάκο Γιαννόπουλο και την κ. Δέσποινα Καράμπελα που ήτανε και είναι συνεχώς στο πλευρό μου, μιλώντας καθημερινά μαζί μου αλλά και υπόλοιπους τους γιατρούς Γιώργο Μαρίνο, Δημήτρη Λαμπρινό και τα νοσοκομεία . Καθώς επίσης και τον γιατρό και καθηγητή κ. Χαράλαμπο Γώγο… Η οικογένεια μου, ο σύντροφος μου και οι φίλες μου με βοήθησαν όταν όλα δίπλα μου έμοιαζαν να γκρεμίζονται και δεν με άφησαν να πέσω. Χωρίς εσάς δεν ξέρω τι θα έκανα.
