Δρ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου*
Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις εισήλθαν σε επικίνδυνη κρίση, ιδίως, μετά την
επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο 2018.
Από την απαίτηση τού Τούρκου Προέδρου (μέσα στο «σπίτι» μας, μάλιστα) για
αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, καταλήξαμε στο ιδεολόγημα της «Γαλάζιας
Πατρίδας», τις ατελείωτες καταχρηστικές NAVTEX, τις παράνομες έρευνες ή/και
γεωτρήσεις στην ελληνική Υφαλοκρηπίδα και στην Κυπριακή ΑΟΖ, στο τραγελαφικό
και παράνομο Τουρκο-Λιβυκό μνημόνιο οριοθέτησης και βέβαια στην «εισβολή των
αμάχων» στον Έβρο και στον επιχειρούμενο προκλητικό εποικισμό της Αμμοχώστου
και την απαίτηση για λύση δύο ξεχωριστών κρατών στην Κύπρο! Και ας μην ξεχνάμε
τη βεβήλωση της Αγίας Σοφίας, με την μετατροπή της σε …τζαμί!
Ο κατάλογος του τουρκικού επεκτατισμού θα μπορούσε να εμπλουτιστεί
με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των Τούρκων στη Συρία, στη Λιβύη, το Αρτσάχ,
το Ιράκ και τη Σομαλία! Κερασάκι στην τούρτα αποτελεί η διεκδίκηση μέχρι και
150 νησιών και νησίδων του Αιγαίου, ώστε και η Τουρκία να γίνει «νησιωτικό»
κράτος και να αποκτήσει τις αντίστοιχες θαλάσσιες ζώνες στο Αρχιπέλαγος!
Άλλωστε, μέσω της αποστρατικοποίησης, αποβλέπει να επιτύχει τον αφοπλισμό των
νησιών του Ανατ. Αιγαίου, ώστε να είναι εύκολος στόχος της!
Είναι καιρός, λοιπόν, μια και η Τουρκία έχει «ξεσαλώσει» και μας δίνει αφορμές
καθημερινά, να εγκαταλείψουμε, επιτέλους, τη συντηρητική-αμυντική τακτική στις
Ελληνοτουρκικές σχέσεις και να αντικαταστήσουμε την «ψυχραιμία και την
αυτοσυγκράτηση», την, χωρίς νομοθετική θέσπιση, επίκληση του Διεθνούς Δικαίου
και την προσδοκία οικονομικών κυρώσεων προς την Τουρκία από την Ε.Ε. και τις
Η.Π.Α. (που χρήσιμες είναι βέβαια), με μία πολιτική ανάληψης πρωτοβουλιών για
να εξέλθουμε από τα αδιέξοδα και τη στασιμότητα δεκαετιών, αφαιρώντας,
επιτέλους, την πρωτοβουλία κινήσεων από την θρασύτατη, εκβιαστική και
παρανομούσα Τουρκία.
Θα καταγράψω, σύντομα, ορισμένες τέτοιες προτάσεις μου για μέτρα μιας
συνολικής «αντεπίθεσης» του Ελληνισμού.
Κυπριακό
Μετά από 46 χρόνια κατοχής και κωλυσιεργίας ή μαξιμαλιστικών απαιτήσεων της
κατοχικής Τουρκίας για μία (δήθεν) ομοσπονδιακή λύση, προωθείται πλέον
θρασύτατα η λύση των «δύο κρατών»! Δηλαδή, η νομιμοποίηση των στρατιωτικών
«τετελεσμένων» της εισβολής και κατοχής! Η αρχή του νέου Αττίλα γίνεται
με το διεθνώς παράνομο άνοιγμα και εποικισμό των Βαρωσίων στην Αμμόχωστο.
Η ελληνική απάντηση σ’ αυτό: Κύπρος και Ελλάδα να προσφύγουν στο Συμβούλιο
Ασφαλείας του ΟΗΕ και να ζητήσουν στρατιωτική δράση, υπό διεθνή αιγίδα, για
την απομάκρυνση του κατοχικού Τουρκικού στρατού και των εποίκων. Εγκατάσταση
δε, στο νησί διεθνούς δύναμης είτε από το ΝΑΤΟ είτε από την Ε.Ε. είτε από τον
ΟΑΣΕ.
Αν δεν υπάρξει ανταπόκριση, έμπρακτα, τότε οι δύο χώρες θα εξαγγείλουν την
προετοιμασία, με κάθε μέσο, απελευθέρωσης και ενσωμάτωσης του κατεχόμενου 37%
του νησιού, που αποτελεί έδαφος χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέλους του ΟΗΕ.
Θα γίνει μάλιστα επίκληση της πρόσφατης στρατιωτικής επιχείρησης ανακατάληψης
του Ναγκόρνο Καραμπάχ (Αρτσάχ) από τους Αζέρους, με τη σημαντική συμμετοχή
τουρκικών μέσων και στρατιωτικών δυνάμεων, αλλά και Ισλαμιστών του ISIS.
Άλλωστε και οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στην πρ. Γιουγκοσλαβία (λόγω Κοσόβου)
έγιναν χωρίς νομιμοποιητική απόφαση του ΣΑ/ΟΗΕ. Δεν μπορεί η υποκρισία, η
αναποτελεσματικότητα ή η απροθυμία της διεθνούς διπλωματίας να δίνει άσυλο,
για μισό αιώνα, στην κατοχή μιας ευρωπαϊκής χώρας! Η Ελλάδα έχει νομική,
πολιτική και εθνική υποχρέωση να προασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα της
Κύπρου, ως εγγυήτρια χώρα και μητρόπολη του Ελληνισμού. Ας θυμηθούμε, επίσης,
την ανακατάληψη της Κριμαίας και τον στρατιωτικό έλεγχο που ασκεί η Ρωσία στην
Ανατ. Ουκρανία, τη Ν. Οσετία και Αμπχαζία (Γεωργία)! Επιτέλους, δεν μπορεί να
κυριαρχούν πολλαπλά μέτρα και σταθμά στη διεθνή κοινότητα και η Τουρκία να
εκβιάζει με στρατιωτικά μέσα, για την επικράτηση των συμφερόντων και θέσεών
της, που είναι προφανώς παράνομες.
Θαλάσσια δικαιώματα
α) Να καθιερώσουμε, άμεσα, όλες τις ζώνες θαλάσσιας κυριαρχίας και
δικαιοδοσίας που προβλέπει το Δίκαιο της θάλασσας και η Ελλάδα έχει παραλείψει
να θεσμοθετήσει επί δεκαετίες, αδικαιολόγητα, δίνοντας την πρωτοβουλία
κινήσεων στην Τουρκία, δηλαδή:
Ευθείες γραμμές βάσης και κλείσιμο των κόλπων (24 ν.μ.).
Αιγιαλίτιδα Ζώνη 12 ν.μ., παντού, με εξαίρεση μόνο μεταξύ των νησιών μας του
Ανατ. Αιγαίου, όπου (εθελουσίως) μπορούμε να παραμείνουμε στα 6 ή 10 ν.μ.
Συνορεύουσα Ζώνη 24 ν.μ. (έλεγχος μετανάστευσης, δημοσιονομικός, υγειονομικός
και αρχαιολογικός).
Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη 200 ν.μ. (η αντίστοιχη Υφαλοκρηπίδα στον
βυθό-υπέδαφος δεν χρειάζεται θέσπιση γιατί προϋπάρχει αυτοδικαίως).
Να προσδιορίσουμε διαύλους διεθνούς ναυσιπλοΐας, με καθεστώς πλού διελεύσεως
(transit passage), με 2 ή 3 πορείες εντός του Αιγαίου για τη ναυσιπλοΐα, από
τον Εύξεινο Πόντο – Δαρδανέλλια προς την Ανατ. και Δυτική Μεσόγειο. Στο Αιγαίο
παραμένουν πάνω από το 20% διεθνή ύδατα για την τουρκική και διεθνή
ναυσιπλοΐα Άλλωστε το δικαίωμα αβλαβούς διέλευσης ξένων πλοίων
ισχύει και μέσα στην Αιγιαλίτιδα Ζώνη.
β) Να οριοθετήσουμε άμεσα την ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδα με την Κύπρο και να
επιχειρήσουμε το ίδιο και με την Αίγυπτο (στο υπολειπόμενο τμήμα) και να
καλέσουμε μετά την Τουρκία, για κοινή προσφυγή των 4 κρατών στο
Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, για τον τελικό καθορισμό και
της Τουρκικής αντίστοιχης περιοχής, με βάση, όμως, τους κανόνες του Δικαίου
της Θάλασσας, δηλαδή, το άρθρο 121 της Σύμβασης του 1982, που προβλέπει
ισότιμα δικαιώματα για νησιωτικές και ηπειρωτικές ακτές.
γ) Να επικαλεστούμε πρώτον, την Αρχιπελαγική δομή του Αιγαίου, για τα νόμιμα
και εύλογα δικαιώματά μας εκεί, καθώς και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας
στο ιστορικό Αρχιπέλαγός μας, που κατά το ήμισυ διεκδικεί, παράνομα, η
αδηφάγος και θρασύτατη Τουρκία, επιδιώκοντας, ουσιαστικά, κατάληψη των
νησιών, και δεύτερον το νομολογιακό προηγούμενο των
Γαλλικών νησιών Saint Pierre και Miquelon (δίπλα στον Καναδά), προκειμένου να
τεκμηριώσουμε δικαιώματα ΑΟΖ για το σύμπλεγμα του Καστελλορίζου. Τα νησιά αυτά
απέχουν 2.200 ν.μ από τη Γαλλία αλλά τους δόθηκε ΑΟΖ, ενώ το Καστελλόριζο
απέχει μόλις 62 ν.μ από τη Ρόδο.
δ) Να αναλάβουμε ευρεία διεθνή και εσωτερική ενημέρωση για το δίκαιο των
ελληνικών θέσεων για τις θαλάσσιες ζώνες.
ε) Αν χρειαστεί να συμμετάσχουμε σε διερευνητικές συνομιλίες με την Τουρκία,
αυτό να γίνει με δύο απαράβατες προϋποθέσεις:
Σφιχτό χρονοδιάγραμμα, το πολύ 6 μηνών, με πλήρη αποφυγή τουρκικών προκλήσεων
και παράνομων ενεργειών.
Αντικείμενο θα είναι αποκλειστικά η οριοθέτηση ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας, με βάση το
συμβατικό και εθιμικό Δίκαιο της Θάλασσας και άρα η υπογραφή ανάλογου
Συνυποσχετικού για προσφυγή στη Χάγη (με δεδομένη την πλήρη διάσταση απόψεων
των δύο χωρών και την Τουρκία να αρνείται ή να διαστρέφει το Δίκαιο αυτό).
Άμεση κατάργηση του πρωτοφανούς μνημονίου οριοθέτησης με Τουρκία – Λίβανο.
Μπλοκάρισμα τουρκικών συμφερόντων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.
Χρήση του δικαιώματος veto στους δύο παραπάνω Διεθνείς Οργανισμούς, για
επιβολή embargo όπλων, αναστολή της Τελωνειακής Ένωσης και χρηματοδοτήσεων της
Τουρκίας και παύση ή αναστολή της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ, λόγω του
επεκτατισμού της (Κύπρος κλπ) και του ελλείμματος δημοκρατίας – ανθρωπίνων
δικαιωμάτων στο εσωτερικό της.
Συμμαχίες
Απαίτηση προς τις ΗΠΑ και τη Γαλλία για αμυντική συνδρομή προς την Ελλάδα, ως
αντιπαροχή, για στρατιωτικές διευκολύνσεις που θα τους παρέχουμε.
Εντατικοποίηση – εμβάθυνση πολιτικής και στρατιωτικής συνεργασίας με Ισραήλ,
Αίγυπτο και άλλα περιφερειακά κράτη.
Αντίποινα, νομικά και οικονομικά
Αυτά θα κατευθύνονται σε χώρες που, π.χ. θα αναγνωρίσουν το ψευδοκράτος της Β.
Κύπρου ή στηρίζουν τον τουρκικό επεκτατισμό (π.χ. Πακιστάν), αλλά και κατά
χωρών της Ε.Ε. που θα καταψηφίσουν τις οικονομικές κυρώσεις ή το embargo όπλων
εναντίον της. Και βέβαια, αντίποινα κατά της ίδιας της Τουρκίας, π.χ. με
κλείσιμο, για τα τουρκικά φορτηγά, της Εγνατίας οδού.
Κλείσιμο ή δραστική μείωση του προσωπικού του Τουρκικού Προξενείου στην
Κομοτηνή και τη Ρόδο (όπου, άλλωστε, δεν κατοικούν μόνιμα Τούρκοι πολίτες).
Εντατική εσωτερική και Διεθνή ενημέρωση.
Για τις εχθρικές και παράνομες ενέργειες, επί 46 χρόνια, της Τουρκίας.
(υπερπτήσεις, παραβιάσεις εναέριου χώρου κλπ).
Για τη Γενοκτονία των Ποντίων, Μικρασιατών και Θρακιωτών (1913-1923), το
πογκρόμ του Σεπτεμβρίου 1955 στην Κωνσταντινούπολη, τον παράνομο φόρο varlik
του 1942, τις περιουσιακές κατασχέσεις και απελάσεις 1964-65 και τόσα άλλα που
η διεθνής κοινή γνώμη αγνοεί ή λησμόνησε…
Θωράκιση των χερσαίων, ποτάμιων και θαλάσσιων Ελληνοτουρκικών συνόρων.
Απόλυτη στεγανοποίηση της ηπειρωτικής Ελλάδος και των νησιών από την
προσέγγιση παράνομων μεταναστών και άρνηση υποδοχής περισσότερων προσφύγων,
γιατί η Ελλάδα φιλοξενεί, ήδη, πάνω από 100.000, δηλ. δυσανάλογα πολλούς για
τον πληθυσμό της χώρας.
*Διεθνολόγος-Λέκτορας Νομικής Σχολής Α.Π.Θ- Πρόεδρος Περιφερειακού
Συμβουλίου Κεντρικής Μακεδονίας
“Μακεδονία” Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου.
